Skip to main content
SUPERVISOR
مهدی بصیری اصفهانی (استاد راهنما) عبدالرضا مهاجری (استاد مشاور) مصطفی ترکش اصفهانی (استاد راهنما) مجید ایروانی (استاد مشاور)
 
STUDENT
HANIYEH EGHDAMI
هانیه اقدامی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1388

TITLE

Effect of Grazing on Species Diversity of Ranglands and Abandoned Drylands in Fereydan-Isfahan
Species diversity index is an important indicator of rangelands health. This index bears vital effect on determination of ecosystems in general as well as rangelands in specific for assesment conditions and sustainability. In this study three sites were selected as follows:good rangeland, degraded rangeland and abandoned dryland. Samples were taken in four replications in each site. Percent of vegetation cover and plant density were determined. Number of species was determined by minimal area method as well as some edaphic factores in all sites. Distance from roads, village and watering points were measured for each site. Non parametric indices such as species richness, evenness and diversity were calculated. From parametric methods, aboundance-ordinal models were applied to evaluate species diversity. Curves of areas vs. species were drawn using semi logarithmic regression equations and their correlation coefficients were determined.Ordination technique was rendered to investigate the relationships between presence of species and environmental factors.Based on the results of this study significant differences (?=1%) were observed between species richness of studied sites using (margalof, jacknife and rarefaction) indices. Nonetheless rarefaction method emerged to be the most determinant. Amongest the non-parametric indices for species diversity the Hill N 1 and Shanon-Wainer revealed significant differences between sites(?=5%). Aboundance-ordinal method showed that data follow log-normal trend. Minimal areas for species richness determination were about 128, 32 and 16 square meters for good and degraded rangelands as well as abandoned dryland sites respectively. Distance from village, roads and watering points were significantly (?=1%) effective on species richness and species diversity and farther a way from these locations these indices increased and distance from village was the most effective one.Species diversity had positive relationships with organic matter, moisture saturation, lime and clay percentages. Wherease this index had negative relationships with sand percentage and soil electrical conductivity. Keywords : species diversity, species richness, Fereydan, good rangeland, degraded rangeland, abandoned dryland, ordination.
تنوع گونه ای یکی از مهمترین شاخص های نشان دهنده سلامت مراتع است که با توجه به فشار وارد شده بر مراتع کشور اهمیت دوچندانی در این اکوسیستم ها پیدا کرده است. در مراتع کشور تعیین تنوع گونه ای به دلیل تأثیر در سلامت مرتع و وضعیت آن حائز اهمیت است. تغییر کاربری اراضی و استفاده بیش از حد توان اکولوژیک اکوسیستم های مرتعی از جمله عوامل مهم در کاهش تنوع گونه ای به شمار می آید که می تواند سلامت و پایداری این اکوسیستم ها را به مخاطره اندازد. هدف از این تحقیق بررسی اثر چرا بر تنوع گونه ای در مراتع و دیمزارهای رهاشده شهرستان فریدن استان اصفهان بود. در هر مکان مرتعی درصد پوشش تاجی و تراکم گونه های گیاهی اندازه گیری شده و از روش حداقل سطح تعداد گون? هر منطقه به دست آمد. سپس عوامل ادافیکی و عوامل انسانی موثر بر هریک از مکان ها اندازه گیری شد و شاخص های غیرپارامتریک غنای گونه ای، یکنواختی و تنوع گونه ای مورد محاسبه قرار گرفت. از روش ‌های پارامتریک ( مدل های وفور- رتبه ای) نیز جهت ارزیابی تنوع گونه ای استفاده گردید. سپس منحنی سطح/گونه برای هریک از مکان ها ترسیم شده و با استفاده از معادلات رگرسیون (نیمه لگاریتمی) ارتباط تعداد گونه (غنا) و سطح مورد مطالعه بررسی گردید و مقادیر ضریب تبین گزارش شد. به منظور بررسی ارتباط گونه‌ها با عوامل محیطی از آنالیز داده ‌های چند متغیره ( روش رج بندی) استفاده شد. نتایج این تحقیق حاکی از اختلاف معنی دار بین مکان های مرتعی در سطح یک درصد برای شاخص های غنای گونه ای (مارگالف و جکنایف و رقیق سازی) بود. بر اساس نتایج این مطالعه بهترین شاخص غنای گونه ای رقیق سازی می باشد. از بین شاخص های غیر پارامتریک تنوع گونه ای شاخص هیل N1 و شانون- وینر اختلاف معنی داری را در سطح پنج درصد نشان دادند که این اختلاف نیز بین مراتع خوب با مراتع تخریب شده و دیمزارهای رهاشده می باشد. مدل وفور-رتبه ای در روش پارامتریک، نشان داد که داده ها از مدل لوگ نرمال تبعیت می کنند. حداقل سطح نمونه برای تعیین غنای گونه ای برای مراتع خوب 128 متر مربع، مراتع تخریب شده 32 متر مربع و دیمزار‌های رها شده 16 متر مربع تعیین شد. نتایج همچنین نشان داد که در سطح یک درصد اختلاف معنی داری بین مکان های مرتعی مرتع خوب با دیمزار رهاشده و مرتع تخریب شده وجود دارد به طوری که هرچه از عوامل انسانی (فاصله از روستا، آبشخور و جاده) دور شویم، بر میزان تنوع گونه ای و غنای گونه ای افزوده می‌شود. فاصله از روستا جزء مهمترین متغیر‌های اثر گذار بر روی میزان تنوع گونه ای و غنای گونه ای شناخته شد. از طرف دیگر بین تنوع با پارامتر‌های مقدار ماده آلی، درصداشباع خاک، آهک و رس ارتباط مثبت و با میزان درصد شن و هدایت الکتریکی خاک ارتباط منفی وجود دارد. کلمات کلیدی: تنوع گونه ای، غنای گونه ای، فریدن، مرتع خوب، مرتع تخریب شده، دیمزار رها شده، رج بندی.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی