شوری خاک یکی از مهم ترین تنش های غیرزیستی است که عملکرد و کیفیت گیاهان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. تنش شوری تمام جنبه های رشد و متابولیسم گیاه مانند جوانه زنی بذر، رشد، فتوسنتز، بیان ژن و تجمع متابولیت ها را تحت تاثیر قرار می دهد. سطوح بالای سدیم تاثیر منفی بر فعالیت آنزیم ها و فتوسنتز دارد که منجر به تولید گونه های مختلف اکسیژن واکنش گر می شود. درختان بادام ( Prunus amygdalus ) از دیرباز به صورت تجاری در ایران رشد می کننند. بادام به عنوان گیاه حساس به شوری طبقه بندی می شود و در سال های اخیر خشکسالی و کاهش کیفیت آب آبیاری عملکرد بادام را کاهش داده است. توسعه روش هایی به منظور افزایش تحمل گیاهان به تنش ضروری می باشد و هم اکنون توجه زیادی را به خود جلب کرده است. از راهکار های افزایش تحمل به تنش در گیاهان می توان به مواردی مانند مهندسی ژنتیک، اصلاح سنتی، انتخاب گیاهان برتر در شرایط درون شیشه ای و استفاده از تنظیم کننده های رشد اشاره کرد. سولفید هیدروژن (H 2 S) گازی بی رنگ، محلول و قابل اشتعال که به عنوان یک سیگنال سلولی درگیر در رشد و توسعه گیاهان شناخته می شود. نقش H 2 S در مکانیسم های دفاعی گیاهان تحت تنش های غیرزیستی نشان می دهد که این ترکیب می تواند تنش شوری را در گیاهان کاهش دهد. بنابراین آزمایشی در شرایط گلخانه ای برای پاسخ دادن به اینکه آیا کاربرد H 2 S سبب محافظت از دانهال های بادام تلخ در شرایط تنش شوری می شود طراحی شد. تیمارها شامل چهار سطح شوری (0، 30، 60 و 90 میلی مولار کلرید سدیم) و چهار غلظت H 2 S (0، 05/0، 1/0 و 15/0 میلی مولار ) بود. آزمایش به صورت فاکتوریل 4×4 در قالب طرح کاملا? تصادفی با 4 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تنش شوری سبب کاهش پارامترهای رشد رویشی مانند طول ساقه، وزن تر و خشک ساقه و ریشه در دانهال های بادام شد. کاربرد H 2 S باعث کاهش صدمات منفی ناشی از تنش شوری و بهبود پارامترهای رشد رویشی شد. افزایش غلظت کلرید سدیم باعث افزایش نشت یونی و غلظت پرولین و کاهش محتوای نسبی کلروفیل، فلورسانس کلروفیل و محتوای نسبی آب در برگ های بادام شد. کاربرد H 2 S به ویژه در غلظت های بالاتر باعث افزایش معنی دار محتوای پرولین شد. H 2 به وسیله افزایش مهار نشت یونی و جلوگیری از کاهش محتوای نسبی کلروفیل، فلورسانس کلروفیل و محتوای نسبی آب سبب کاهش صدمات ناشی از تنش شوری شد. همچنین کاربرد NaCl باعث تجمع یون Na + ، کاهش k + و افزایش نسبت Na + /k + در برگ و ریشه دانهال های بادام شد. با این وجود کاربرد H 2 S منجر به کاهش Na + و افزایش K + در دانهال های بادام شد. کاربرد NaCl باعث افزایش محتوای پروتئین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز) در برگ ها شد. کاربرد H 2 S بخصوص در غلظت بالاتر، فعالیت کاتالاز و پراکسیداز را در مقایسه با شاهد به طور معنی داری افزایش داد. کلمات کلیدی: بادام، سدیم کلرید، سولفید هیدروژن، آنزیم های آنتی اکسیدانی، پرولین.