Skip to main content
SUPERVISOR
Jamshid Razmjoo ghalaie,Mahdi Gheysari,Morteza Zahedi
جمشید رزمجو (استاد راهنما) مهدی قیصری (استاد مشاور) مرتضی زاهدی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Rahim Ghaedi
رحیم قائدی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391
Pinto bean is planted in semi-arid regions where irrigation water is limited. Selection of drought tolerance genotypes and seed treatments may reduce water requirement of this crop in such areas. Thus, two experiments were conducted to evaluate the effects of irrigation regimes and hydropriming priming on pinto bean. In the first experiment, the effects of three irrigation regimes (Irrigation after, 50, 100 and 150 mm evaporation from pan class A as I 1 , I 2 and I 3 ) on ten pinto bean cultivars (KS-21193, KS-21191, KS-21189, E10, E9, Sadri, Talash, local masses Khomein, Eghlid and Fereidoonshahr) yield and yield components were evaluated using a split plot arrangement based on a randomized complete block design with three replications in Fereidoonshahr during 1391-1392. In the second experiment, seeds of KS-21193 were hydroprimmed for 2 hr and evaluated under three irrigation regimes (Irrigation after, 50, 100 and 150 mm evaporation from pan class A as I 1 , I 2 and I 3 ) during 1391-1392. Grain yield, yield components, plant height, grain protein were affected by irrigation regime and genotype. Grain yield, yield components, plant height expect grain protein decreased as drought level increased. The highest grain yield was produced by genotype KS-21191 (2319 kg/ha while the lowest was noted in Eghlid (1700 kg/ha). The highest yield was obtained under I 1 while the lowest yield was obtained under I 3 . However, there was interaction between irrigation regime and genotype on grain yield. The highest seed yield was recorded in KS2191 under I 1 while the lowest was noted in Sadri under I 3 . The results showed that selection of more drought tolerance genotype in pinto bean under stress and non-stress conditions. Hydropriming effect on most of measured traits expect biological yield and grain protein no significant.
لوبیا چیتی در مناطق نیمه خشک که در آن آب آبیاری محدود است کشت می گردد. انتخاب ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی و تیمار بذر می تواند نیاز آبی این محصول در چنین مناطقی را کاهش دهد. بنابراین، دو آزمایش به منظور بررسی اثرات رژیم های آبیاری و هیدروپرایمینگ روی لوبیا چیتی در سال 1392-1391 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در فریدونشهر انجام شد. در آزمایش اول، اثر سه رژیم آبیاری (آبیاری بعداز50، 100 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A) و ده ژنوتیپ لوبیا چیتی (21193KS-، 21191KS-، 21189KS-، 10E، 9E، صدری، تلاش، توده های محلی خمین، اقلید و فریدونشهر) روی عملکرد و اجزای عملکرد و کیفیت دانه و در آزمایش دوم، ژنوتیپ 21193 KS- برای دو ساعت پرایم و تحت سه رژیم آبیاری ( آبیاری بعداز50، 100 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A) مورد بررسی قرار گرفتند. عملکرد دانه، اجزای عملکرد، ارتفاع بوته و پروتئین دانه توسط رژیم های آبیاری و ژنوتیپ تحت تاثیر قرار گرفت. عملکرد دانه، اجزای عملکرد، ارتفاع بوته، به جز پروتئین دانه در شرایط تنش کاهش یافت. بیشترین افزایش عملکرد دانه در ژنوتیپ 21191KS- (2319 کیلوگرم/هکتار) درحالی که کمترین عملکرد در ژنوتیپ اقلید (1700 کیلوگرم/هکتار) بدست آمد. بیشترین عملکرد در سطح آبیاری اول ( 1 I) در حالی که کمترین عملکرد در سطح آبیاری سوم ( 3 I) به دست آمد. با این حال، اثر متقابل بین رژیم hy;های آبیاری و ژنوتیپ روی عملکرد دانه معنی دار بود. بالاترین عملکرد دانه در ژنوتیپ 21191KS- در سطح آبیاری اول ( 1 I) در حالی که کمترین میزان در ژنوتیپ صدری در سطح آبیاری سوم) 3 (I مشاهده شد. نتایج نشان داد که در شرایط تنش و بدون تنش ژنوتیپ های لوبیاچیتی مقاوم به خشکی انتخاب شوند. هیدروپرایمینگ اثر معنی دار روی بسیاری از صفات اندازه گیری شده به جز عملکرد بیولوژیک و در صد پروتئین دانه نداشت. کلمات کلیدی: لوبیا چیتی، هیدروپرایمینگ، عملکرد، اجزای عملکرد، پروتئین

ارتقاء امنیت وب با وف بومی