SUPERVISOR
Rahman Jahanian,Ali Sadeghi sefidmazgi
رحمان جهانیان (استاد راهنما) علی صادقی سفیدمزگی (استاد مشاور)
STUDENT
Mahboobe Mohseni homagerani
محبوبه محسنی هماگرانی
FACULTY - DEPARTMENT
دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391
TITLE
Effect of Incremental Levels of Dietary Fat and Methionine on Performance, Egg Quality and Nutrient Digestibility in Laying Hens
The present study was conducted to investigate the effect of incremental levels of dietary fat and methionine (Met) on performance, immune responses, blood biochemical parameters and ileal nutrient digestibility in laying hens. A total of 240 Hy-line W-36 laying hens of 46 weeks of age were used during a 77 days trial period. The birds were randomly distributed among 4 replicates (5 hens per each cage replicate) of each of 12 dietary treatments. Experimental treatments were consisted of 3 different soybean oil (0, 2 and 4% of diet) and 4 dietary Met (0.37, 0.41, 0.45 and 0.49 of diet) levels based on a 3×4 factorial arrangement of treatments. Performance parameters including feed intake, production percentage, egg weight, egg mass, feed conversion ratio (FCR) and egg quality indices were recorded periodically (two 35 d intervals). At the final trial day, two birds from each cage were slaughtered to measure relative weights of liver, gallbladder, pancreas, heart and spleen, as well as ileal contents. Antibody titers against Newcastledisease virus (NDV) and sheep red blood cell (SRBC) were measured after respective inoculations. In addition, sera samples were analyzed for lipid metabolites and malondialdehyde (MDA) concentrations. The results showed that the laying percentage at all trial periods were significantly (P 0.001) influenced by dietary fat levels so that dietary inclusion of 4% soy oil improved egg production. Also, dietary Met level of 0.49% increased hen-day egg production during the second 35d (P 0.01) and entire (P 0.05) trial period. Although dietary fat level had no marked effect on egg weight, increasing dietary Met level increased (P 0.05) egg weight during the entire experimental period. Dietary inclusion of 2 and 4% soybean oil, and consequently increasing dietary metabolizable energy level, decreased (P 0.05) feed intake. The best (P 0.01) FCR values were assigned to the birds fed on diets containing 4% soybean oil and 0.49% Met. Among the egg quality indices, shell breaking strength and thickness were affected by dietary fat level, so that using 2 and 4% soybean oil into the diets increased eggshell thickness (P 0.05) and strength (P 0.001) during the first 35d compared with control diet (without supplemental fat). Furthermore, increase in dietary Met level reduced (P 0.01) Haugh unit during the second 35 d. Increasing Met level up to 0.45% of diet improved the primary antibody response to SRBC (P 0.001) and NDVantibody titer (P 0.05). Supplementation of soybean oil into the dietsincreased antibody response against NDV at d 7 post vaccine inoculation, while decreased it at 14 th d after vaccination. Serum MDA content increased significantly (P 0.001) as the result of dietary soybean oil supplementation, however, incremental Met levelscould decrease (P 0.05) serum MDA content. Increase indietary Met level decreased (P 0.01) serum cholesterol, LDL and triglyceride concentrations. The results on ileal digestibility indicated that dietary inclusion of soybean oil improved digestibility coefficients of crude protein, lipid and dry matter. In addition, dietary Met levels of 0.45 and 0.49% increased crude protein and lipiddigestibility. The present findings show that increasing dietary fat level has an increasing effect on dietary Met demands, so that the highest Met levels in 4% soy oil-containing diets resulted in the best performance and productive efficiency in laying hens. Keywords: Laying hens, Methionine, Dietary fat level, Performance, Ileal nutrient digestibility, Immunological responses, Egg quality
تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر سطوح افزایشی چربی و متیونین جیره بر عملکرد، پاسخ های ایمنی، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی در مرغ های تخمگذار به انجام رسید. در این تحقیق از تعداد 240 قطعه مرغ تخمگذار های لاین W-36 در سن 46 هفتگی و طی یک دوره آزمایشی 77 روزه استفاده شد. پرندگان بطور تصادفی در بین 4 تکرار (5 قطعه مرغ در هر تکرار) هر یک از 12 تیمار آزمایشی توزیع شدند. تیمارهای مورد مطالعه شامل سه سطح روغن سویا (صفر، 2 و 4 درصد جیره) و چهار سطح متیونین (37/0، 41/0، 45/0 و 49/0 درصد جیره) بود که بصورت یک آزمایش فاکتوریل 4 ×3 مورد بررسی قرار گرفتند. فراسنجه های عملکردی شامل خوراک مصرفی، درصد تولید، وزن تخم مرغ، بازده تولید تخم مرغ، ضریب تبدیل غذا و شاخص های کیفی تخم مرغ بصورت دوره ای (بازه های 35 روزه) اندازه گیری شدند. در پایان دوره آزمایش، دو پرنده از هر قفس به منظور بررسی وزن نسبی کبد، صفرا، پانکراس، قلب و طحال و همچنین نمونه برداری از محتویات ایلئوم کشتار شدند. تیتر آنتی بادی در برابر ویروس نیوکاسل و گلبول قرمز گوسفندی در فواصل زمانی مشخص بعد از تزریقات مربوطه اندازه گیری شد. همچنین نمونه های سرم خون از لحاظ غلظت متابولیت های لیپیدی و میزان مالون دی آلدئید (MAD) مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که درصد تخمگذاری در تمام مراحل آزمایش بطور معنی داری (001/0P ) تحت تأثیر سطح چربی جیره قرار گرفت بطوریکه استفاده از 4 درصد روغن سویا، میزان تولید تخممرغ را به شکل معنی داری بهبود بخشید. همچنین سطح 49/0 درصد متیونین جیره به طور قابل ملاحظه ای درصد تولید را در طی 35 روز دوم (01/0P ) و کل دوره آزمایش (05/0P ) افزایش داد. اگر چه سطح چربی جیره بر وزن تخممرغ تأثیر نداشت اما افزایش سطح متیونین جیره، وزن تخممرغ را بطور معنی داری (05/0P ) در کل دوره آزمایش افزایش داد. استفاده از سطوح 2 و 4 درصد روغن سویا در جیره و به تبع آن افزایش سطح انرژی جیره، میزان خوراک مصرفی را کاهش (05/0P ) داد. بهترین (01/0P ) ضرایب تبدیل غذا به پرندگانی اختصاص داشت که با سطح 4 درصد روغن سویا و سطح 49/0 درصد متیونین تغذیه شده بودند. در بین متغیرهای مربوط به کیفیت تخممرغ، ضخامت و استحکام پوسته تحت تأثیر سطح چربی قرار گرفت بطوریکه استفاده از سطوح 2 و 4 درصد روغن سویا در مقایسه با جیره های بدون روغن باعث افزایش ضخامت (05/0P ) و استحکام (001/0P ) پوسته در طی 35 روز اول آزمایش گردید. همچنین افزایش سطح متیونین جیره، واحد هاو را در طی 35 روز دوم آزمایش بطور معنیداری (01/0P ) کاهش داد. افزایش سطح متیونین جیره به 45/0 درصد، پاسخ اولیه تولید آنتیبادی در برابر گلبول قرمز گوسفند (001/0P ) و تیتر آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل (05/0P ) را بهبود بخشید. استفاده از روغن سویا در جیره، تیتر آنتیبادی در برابر نیوکاسل را روز 7 بعد از واکسیناسیون، افزایش و در روز 14 کاهش داد. غلظت MDA به عنوان شاخص آنتیاکسیدانی سرم در نتیجه استفاده از روغن سویا در جیره، به طور معنیداری افزایش (001/0P ) یافت، اما افزایش سطح متیونین جیره توانست غلظت MDA را کاهش (05/0P ) دهد. افزایش سطح متیونین جیره، غلظت کلسترول، LDL و تری گلیسرید سرم خون را بطور قابل ملاحظه ای (01/0P ) کاهش داد. نتایج مربوط به قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی حاکی از آن بود که استفاده از روغن سویا در جیره در مقایسه با جیره های فاقد روغن باعث بهبود (05/0P ) قابلیت هضم پروتئین خام، چربی و ماده خشک شد. همچنین سطوح 45/0 و 49/0 متیونین، قابلیت هضم چربی و پروتئین خام را افزایش (05/0P ) دادند. بطور کلی نتایج حاصل از این آزمایش نشان میدهد که افزایش سطح چربی جیره بر نیازمندی های متیونین تأثیر افزاینده داشته، بطوریکه استفاده از سطوح بالای متیونین در جیره های حاوی 4 درصد روغن سویا با بهترین عملکرد و بازده تولیدی همراه بود. واژه های کلیدی: مرغان تخمگذار، متیونین، سطح چربی جیره، عملکرد، کیفیت تخم مرغ، پاسخ های ایمونولوژیک، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی