چکيده در اين پروژه تاثير فعال‌سازي مکانيکي روي تشکيل سيالون نانوساختار مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور دو روند کلي براي توليد سيالون نانوساختار در نظر گرفته شد. در روند اول هدف استفاده از مخلوط پودر Si 3 N 4 و Al 2 O 3 به عنوان ماده اوليه بود. بدين ترتيب که ابتدا سعي گرديد ترکيب Si 3 N 4 با استفاده از روش آلياژسازي مکانيکي توليد شده و سپس طي آسياب‌کاري با Al 2 O 3 ساختار سيالونb بدست آيد. در روند دوم آسياب‌کاري مخلوط پودرهاي AlN و SiO 2 براي توليد سيالون مد نظر قرار گرفت. تغييرات ايجاد شده در ساختار پودر بوسيله پراش پرتو ايکس (XRD) و ميکروسکوپ الکتروني روبشي (SEM) ارزيابي شد. به منظور توليد نيتريد سيليسيم، پودر سيليسيم همراه با گاز نيتروژن يا محلول آمونياک، آسياب‌کاري و سپس عمليات حرارتي شد. آسياب‌کاري پودر سيليسيم در اتمسفر نيتروژن يا محلول آمونياک منجر به تشکيل فاز آمورف شد. عمليات حرارتي پودر آمورف نشان داد که سيليسيم در حين آسياب‌کاري اکسيد شده است. در روند دوم مخلوط پودرهاي اکسيد سيليسيم و نيتريد آلومينيم به مدت زمان‌هاي 10 و 20 ساعت آسياب‌کاري شد. مخلوط پودر آسياب‌کاري شده به مدت زمان‌هاي 2 و 4 ساعت در دماهاي 1200 و 1300 درجه سانتي‌گراد عمليات حرارتي شد. نتايج نشان داد که آسياب‌کاري مخلوط پودر اکسيد سيليسيم و نيتريد آلومينيم منجر به تشکيل سيالون b در دمايي کمتر از دماي گزارش شده توسط ديگر محققين شده است. افزايش زمان آسياب‌کاري از 10 ساعت به 20 ساعت باعث افزايش درصد تشکيل سيالون b شد. افزايش زمان عمليات حرارتي در دماي 1300 درجه سانتي‌گراد تشکيل سيالون b را افزايش داد. افزايش دماي عمليات حرارتي براي هر دو نمونه 10 و 20 ساعت آسياب‌کاري شده باعث افزايش درصد تشکيل سيالون b گرديد. سيالون b توليد شده در همه موارد ترکيب شيميايي Si 3 Al 3 O 3 N 5 (3=z) داشت. عمليات حرارتي پودر 20 ساعت آسياب‌کاري شده در دماي ?C 1300 منجر به تشکيل يک سيالون با ترکيب شيميايي SiAl 7 O 2 N 7 شد. افزايش زمان عمليات حرارتي در اين دما از 2ساعت به 4 ساعت منجر به غالب شدن اين فاز گرديد.