Skip to main content
SUPERVISOR
حمیدرضا عشقی زاده سامانی (استاد مشاور) مژگان سپهری (استاد مشاور) جمشید رزمجو (استاد راهنما)
 
STUDENT
Sima Memar montazerin
سیما معمارمنتظرین

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391

TITLE

Effect of Mycorrhizal Symbiosis on Morphological Traits and Yield of Safflower under Salinity Stress
Salinity is one of the most important limiting factors for safflower production in Isfahan. Inoculation of safflower with microorganism such as mycorrhizal fungi may increase salt tolerance in this species. Therefore, the purpose of this study was to investigating the effects of mycorrhizal fungi species on salt tolerance of safflower var Koseh. A factorial experiment based on randomized complete design with 4 replications was performed in the pot under natural conditions in 2014. Treatments were four water salinity levels (0(control), 50, 100, 150 Mm NaCl) and five mycorrhizal levels (non-inoculated and inoculated with four species, Glomus mossea , G. intraradicea , G . versifrom , G. langula ). Plant height, leaf area and number per plant, proline, relative water, carotenoid, chlorophyll a, b and total chlorophyll contents, root and shoot fresh and dry weights, percent colonization, membrane stability and seed yield were determined. Salinity stress reduced leaf area and number per plant, relative water, carotenoid, chlorophyll a, b and total chlorophyll contents, root and shoot fresh and dry weights, membrane stability and seed yield but increased prolin content and percent colonization. However, the effects were species-salt level-specific. Highest proline, relative water, cartenoid (with G. versifrom ), chlorophyll a, b and total chlorophyll contents, membrane stability, leaf number, shoot fresh and dry weights, root fresh and dry weights (with G. versifrom ), percent colonization (with G. versifrom ) and seed yield was recorded under saline and non-saline conditions when plants were inoculated with G. mosse a, while the lowest cartenoid, chlorophyll a, b and total chlorophyll contents, root fresh and dry weights, shoot fresh and dry weights (with non-inoculated) was recorded under saline and non-saline conditions when plants were inoculated with G . i ntraradicea . Wheareas, the highest leaf area index was recorded under saline and non-saline conditions when plants were inoculated with G . versifrom . While the lowest leaf area index (with non-inoculated), proline, membrane stability and seed yield was recorded under saline and non-saline conditions when plants were inoculated with G .langula . Also, the lowest relative water content was recorded under saline and non-saline conditions when plants were not inoculated and the lowest leaf number was recorded under salin and non-salin conditions when plants were inoculated with G. versifrom . The results showed that inoculation with mycorrhizal alleviated salt tolerance in safflower. However, the effectiveness was depend on salinity level and mycorrhizal species and G . mossea and G. versifrom species were the most effective. Key words : Mycorrhizal fungi, salinity, physiological traits, safflower
شوری یکی از مهمترین عوامل محدود کننده تولیدات زراعی می باشد. از جمله روش های مقابله با شوری، استفاده از ریزموجودات مفید هم چون قارچ های میکوریز می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثرهای تلقیح با قارچ میکوریز در سطوح مختلف شوری بر رشد و عملکرد گیاه گلرنگ انجام شد. آزمایش به شکل گلدان به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل سطوح شوری در چهار سطح (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار) و میکوریزا در پنج سطح (عدم تلقیح و تلقیح با چهار گونه Glomus mossea,G. langula, G. versifrom , G. intraradicea ) بودند. ارتفاع بوته، سطح برگ، تعداد برگ، پرولین، محتوای آب نسبی، غلظت کارتنوئید وکلروفیل a ، b و کل، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، درصد کلنیزاسیون، پایداری غشا و عملکرد دانه اندازه گیری شدند. شوری باعث کاهش سطح برگ، تعداد برگ، محتوای آب نسبی، کارتنوئید، کلروفیل a ، b و کل، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، پایداری غشا و عملکرد دانه شد. اما غلظت پرولین و درصد کلنیزاسیون با افزایش سطح شوری افزایش یافت. غلظت پرولین، محتوای آب نسبی، غلظت کارتنوئید ( با G. versifrom )، میزان کلروفیل a ، b و کل، پایداری غشا، تعداد برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه ( با G. versifrom )، درصد کلنیزاسیون (با G . versifrom ) و عملکرد دانه در تلقیح با گونه G. mossea در شرایط غیر شور و شور بیشترین میزان را دارا بودند. در حالی که کمترین غلظت کارتنوئید و کلروفیل a، b و کل، وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی (در شرایط عدم تلقیح) در تلقیح با گونه G. intraradicea در شرایط غیر شور و شور پایین ترین میزان را دارا بودند. بالاترین میزان سطح برگ در شرایط شور و غیر شور متعلق به تلقیح با گونه G. versifrom بود. تلقیح با گونه G. langula کمترین غلظت پرولین، سطح برگ، پایداری غشا و عملکرد دانه را در شرایط شور و غیر شور دارا بودند.هم چنین کمترین محتوای آب نسبی در شرایط عدم تلقیح تحت شرایط غیر شور و شور بود و کمترین تعداد برگ در شرایط غیرشور و شور مربوط به تلقیح با گونه G. versifrom بود. نتایج نشان داد که تلقیح با میکوریزا در تحمل به شوری در گلرنگ موثر می باشد. اگر چه دو گونه G. mossea و G.versifrom کارایی بالاتری نسبت به بقیه دارا بودند. واژگان کلیدی: قارچ میکوریز، شوری، خصوصیات فیزیولوژیکی، گلرنگ

ارتقاء امنیت وب با وف بومی