Skip to main content
SUPERVISOR
Sayed Hossein Saghaian nejad esfahani,Behrouz Mostafazadehfard,Manouchehr Heidarpour
سیدحسین سقائیان نژاداصفهانی (استاد مشاور) بهروز مصطفی زاده فرد (استاد راهنما) منوچهر حیدرپوراسفرجانی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Abbas Aghakhani
عباس آقاخانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1383

TITLE

Effect of Salinity of Irrigation Water and Soil Leaching on Wheat Yield
Salinity of soil and water resources is one of the most important problems which reduce agricultural production and gradually decrease the area under cultivations. One of the effective methods of reducing the salinity hazard is the application of leaching and leaching management. In this study, the effect of three irrigation water qualities of 4, 9 and 12 dS/m and four leaching levels of 0, 17, 29 and 37 percent in a silty clay loam soil on wheat yield and some chemical characteristics of soil and drainage water was investigated. The study was carried out in a greenhouse at Isfahan University of Technology in completely randomized design as factorial with 7 replications. The results showed that soil salinity, sodium adsorption ratio and exchangeable sodium percent increase with increasing in salinity of irrigation water and increase as leaching level decreases and these values are greater for soil depth of 0-15 cm as compared to soil depth of 15-30 cm. The increase of leaching level increases soil acidity, and soil acidity in the lower layer was greater than the top layer, but the changes were not significant. With increase of quality and quantity of leaching water, the wheat grain and straw yield, stem and spike length, number of grains per spike, number of seedlings, percent of emergence, weight of 1000 grains and harvest index increase and lower Cl and Na concentrations of wheat decrease. As salinity of irrigation water increased, the salinity of drainage water increased and the volumes of irrigation and drainage water decreased. Application of leaching in the best and worst irrigation water qualities (salinity of 4 and 12 dS/m) had the most and worst leaching efficiency, respectively. The most saline drainage water and the most changes in salinities of drainage waters were belonged to the three first irrigations at the beginning of the season. In later irrigations the changes in drainage water decreased significantly and change process became nearly consonant.
شوری منابع آب و خاک یکی از مهمترین مسائلی است که علاوه بر کاهش محصولات کشاورزی بتدریج سطح زیر کشت را کاهش می دهد. یکی از روشهای مؤثر برای کاهش اثرات سوء شوری اعمال آبشویی و مدیریت آبشویی می باشد. در این مطالعه اثرات کیفیت و کمیت آب آبیاری شامل سه تیمار شوری آب آبیاری 4، 9 و 12 دسی زیمنس بر متر و چهار میزان آبشویی صفر، 17، 29 و 37 درصد بر عملکرد گندم و برخی پارامترهای شیمیایی خاک و زه آب در خاکی با بافت لوم رسی سیلتی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در گلخانه دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت طرح آزمایشی کاملاً تصادفی در غالب فاکتوریل با هفت تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که شوری، نسبت جذب سدیم و درصد سدیم قابل تبادل خاک با افزایش شوری آب آبیاری و کاهش میزان آبشویی افزایش می یابند و میزان آنها در عمق 15-0 سانتی متری خاک بیشتر از عمق 30-15 سانتی متری خاک بود. هر چند افزایش میزان آبشویی، اسیدیته خاک را افزایش داد و لایه زیرین نسبت به لایه بالایی میزان اسیدیته بالاتری داشت اما این تغییرات ناچیز بود. با افزایش کیفیت و کمیت آب آبشویی میزان عملکرد دانه و کاه، طول ساقه و خوشه، تعداد دانه در خوشه، تعداد پنجه، درصد جوانه زنی، وزن 1000 دانه و شاخص برداشت گندم بیشتر و میزان کلر و سدیم گندم کمتر بود. افزایش شوری آب آبیاری سبب افزایش شوری زه آب و کاهش آب ورودی و زه آب خروجی از خاک شد. اعمال آبشویی در بهترین و بدترین کیفیت آب آبیاری اعمال شده (شوری 4 و 12 دسی زیمنس برمتر) دارای بیشترین و کمترین راندمان آبشویی بود. شورترین زه آبها و بیشترین تغییرات در شوری زه آب مربوط به سه آبیاری ابتدای فصل بودند. در آبیاریهای بعدی تغییرات در شوری زه آب تا حدود زیادی کاهش یافت و روند تغییرات تقریباً ثابت ماند.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی