Skip to main content
SUPERVISOR
پرویز احسان زاده (استاد مشاور) جمشید رزمجو (استاد راهنما) محمدرضا سبزعلیان دستجردی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Kamran Ghanbari
کامران قنبری کهیانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390

TITLE

The Effect of Salinity stress on Growth, yield and Essential oil content of Mint genotypes
Salinity is a major limiting factor for crop production therefore, this study was conducted to determine the effect of sanity on mint genotypes i Isfahan, Iran during the spring, 2012. A pot experiment was laid out using a factorial arrangment in a completely randomized design with three replications. Treatments were four salinity levels including 0 (control), 25 (low salinity), 50 (intermediate salinity) and 75 (severe salinity) mM of NaCl and eight genotypes (Isfahan, Karaj, Hamadan, Ahvaz, Ghazvin, Kabutar abad, Tabas and Kermanshah). Plant hieght, the number of leaves per plant, leaf area per plant, plant dry weight, leaf chlorophyll content, carotenoid content, relative water content (RWC), proline and essential oil contents were measured. Plant height, the number of leaves per plant, leaf area per plant, shoot and root dry weight, leaf chlorophyll and carotenoid contents, RWC and essential oil contents were decreased while proline content was increased under increasing salinity conditions. The highest essential oil content (1.21%) was achived at 25 mM of NaCl and the lowest one (0.69%) was noted at 75 mM of NaCl. There were significant diffrences among mint genotypes in terms of plant hieght, the number of leaves per plant, leaf area per plant, plant dry and fresh weight, leaf chlorophyll content, proline and essential oil contents. The highest and the lowest of plant hieght was noted in Esfahan and Hamadan, respectively. The highest and the lowest of carotenoid nontent was noted in Esfahan and Karaj, respectively. The highest of fresh and dry weight was obtained in Ahvaz and the lowest value was in Kermanshah. The highest of leaf number was noted in Kabutarabad and the lowest was obtain in Hamadan. The highest of proline content was obtained in Hamadan and the lowest value was in Tabas. The most and the least of total chlorophyll content was achived in Esfahan and Kraraj, respectively. The highest (1.77%) and lowest (0.51%) essential oil contents were also recorded in Tabas and Karaj, respectively. There were significant interaction effects between salinity level and genotype on total leaf chlorophyll content, carotenoid content, plant fresh and dry weight, leaf area. the number of leaves per plant. The highest total chlorophyll and carotenoid contents were obtained in Esfahan under control condition and the lowest total chlorophyll and carotenoid contents were obtained in Karaj under severe salinity condition. The highest number of leaves was noted in Esfahan and Kabutarabad under control and the lowest value obtained in Karaj under 75 mM of NaCl. The highest leaf area was noted in Ahvaz under control and the lowest value was obtained in Kermanshah under 75 mM of salinity. The highest fresh and dry weight was also obtained in Ahvaz under control condition and the lowest one was achived in Kermanshah under severe salinity. The results suggest that the effect of salinity on mint genotypes was genotpye dependent. Under control (0 mM), low (25 mM), intermediate (50 mM) and high salinity level (75 mM), Tabas, Ahvaz, Tabas and Ahvaz, respectively, had the highest value of growth and essential oil content and could be recommended for cultivation in stress and non-stress environments. Key words: Mint, Salinity, Proline, Oil, Chlorophill
شوری آب یا خاک یکی از مهمترین تنش ها در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد که به شدت رشد گیاهان را از طریق تاثیر بر فرایندهای فیزیولوژیک محدود می کند. زمین های با خاک شور و قلیایی به طور گسترده بویژه در نواحی خشک و نیمه خشک کشور در حال گسترش می باشد، به طوریکه نزدیک به 5/12 درصد از زمین های کشاورزی در ایران تحت تاثیر شوری می باشد. از اینرو به منظور بررسی تاثیر شوری آب بر برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک ژنوتیپ ها مختلف نعناع آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار به صورت گلدانی در دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 91 اجرا گردید. در این آزمایش چهار سطح شوری به میزان 0 (شاهد)، 25 )شوری کم)، 50 (شوری متوسط) و 75 (شوری شدید) میلی مولار نمک طعام خالص (NaCl) به عنوان یک فاکتور و هشت ژنوتیپ نعناع شامل پونه اصفهان، پونه کرج، پونه همدان، طبس، فلفلی کرمانشاه، قزوین، کبوترآباد و اهواز به عنوان فاکتور دیگر در نظر گرفته شدند. پارامترهای تعداد روز تا گلدهی، ارتفاع بوته،وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، تعداد ساقه در بوته، تعداد و سطح برگ در بوته، میزان کلروفیل، کاروتنوئید و پرولین و نیز میزان اسانس ژنوتیپ های مختلف نعناع در هر واحد آزمایشی اندازه گیری شد. شوری باعث شد گلدهی تمام ژنوتیپ ها نسبت به شاهد تسریع شود به طوری که در شوری متوسط ژنوتیپ ها 5 روز زودتر از شاهد گل دادند. در سطح شدید شوری ارتفاع بوته ها نسبت به تیمار شاهد 56/50 درصد کاهش یافت. ژنوتیپ اصفهان با میانگین 25/42 و ژنوتیپ همدان با میانگین 58/22 سانتی متر به ترتیب بیشترین و کمترین ارتفاع را داشتند. شوری 75 میلی مولار به ترتیب منجر به کاهش 30/42، 5/60 و 36/47 درصدی غلظت کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل نسبت به سطح شوری شاهد شد. محتوای کاروتنوئید برگ با افزایش شوری کاهش معنی داری نشان داد به طوری که در سطح شوری شدید نسبت به شاهد کاهشی به میزان 93/42 درصد نشان داد. ژنوتیپ اصفهان با میانگین 03/8 و ژنوتیپ کرج با 53/3 میلی گرم در گرم به ترتیب بیشترین و کمترین محتوای کاروتنوئید را داشتند. محتوای پرولین برگ با افزایش شوری افزایش یافت و سطح شدید شوری با میانگین82/1 میکرومول در گرم بیشترین و شاهد با 22/1 میکرومول در گرم کمترین میزان پرولین را داشتند و در بین ژنوتیپ ها ژنوتیپ همدان با 05/2 و ژنوتیپ طبس با میانگین 19/1 به ترتیب بیشترین و کمترین میزان پرولین را دارا بودند. وزن تر اندام هوایی در سطح شوری شدید نسبت به شاهد کاهش 70 درصدی داشت و ژنوتیپ اهواز با میانگین وزن تر 87/136 گرم و وزن خشک 26/35 گرم دارای بیشترین وزن بود و ژنوتیپ کرمانشاه با وزن تر 12/73 و وزن خشک 83/18 گرم کمترین وزن را داشت. درصد اسانس در شوری کم نسبت به شاهد افزایش 20 درصدی نشان داد ولی در سطوح شوری بالاتر از میزان اسانس کاسته شد. بیشترین درصد اسانس در شوری کم معادل 01/1 و کمترین درصد در شوری شدید معادل 69/0 درصد وزن خشک گیاه بود. ژنوتیپ طبس با میانگین 77/1 و ژنوتیپ کرج با میانگین 51/0 درصد به ترتیب دارای بیشترین و کمترین درصد اسانس بودند. اثر متقابل شوری و ژنوتیپ برای صفات کلروفیل کل، کاروتنوئید، وزن اندام هوایی و ریشه، تعداد برگ در ساقه، سطح برگ و RWC معنی دار گردید. در سطوح شوری صفر، 25، 50 و 75 میلی مولار بیشترین عملکرد اسانس در ژنوتیپ ها اهواز، اهواز، طبس و اهواز مشاهده شد که بر این اساس (از لحاظ عملکرد اسانس) می توان ژنوتیپ اهواز را به عنوان مقاوم ترین ژنوتیپ و ژنوتیپ کرج را حساس ترین ژنوتیپ به شوری معرفی کرد. از نتایج مطالعه ی حاضر می توان چنین نتیجه گیری نمود که حتی سطوح متوسط شوری نیز بر کلیه صفات نعناع تاثیر منفی بر جای می گذارند. بعلاوه شدت تاثیر شوری بر نعناع تابع ژنوتیپ می باشد و با توجه به هدف تولید نعناع باید ژنوتیپ مناسبی انتخاب گردد. کلمات کلیدی: نعناع، شوری، پرولین، اسانس، کلروفیل

ارتقاء امنیت وب با وف بومی