پیشرفت های تکنولوژیکی در سال های اخیر نیاز به تولید قطعات در ابعاد بسیار کوچک (در حد چند میکرومتر) و با دقت ابعادی بالا را در اکثر صنایع مطرح کرده است که برای نمونه می توان به تجهیزات میکروالکترونیکی (MEMS) اشاره نمود. تولید تجهیزاتی با این ابعاد با روش های سنتی عمدتاً غیر ممکن و یا وقت گیر و هزینه بر است. فرایند الکتروفرمینگ فرایندی است که با رسوب لایه لایه اتم ها و فراهم کردن امکان تولید قطعات فلزی و کامپوزیتی با دقت ابعادی بسیار بالا و همچنین قابلیت تکرار جزئیات بسیار ریز سطحی در اکثر صنایع پیشرفته امروزه به عنوان تنها روش تولید قطعات مورد نیاز استفاده می شود. پژوهش حاضر تحت عنوان بررسی تأثیر اندازه ذرات کاربید سیلیسیم روی رفتار سایشی و خوردگی کامپوزیت نیکل-کاربید سیلیسیم انجام شد. برای این منظور کامپوزیت نیکل-کاربید سیلیسیم با استفاده از حمام سولفامات نیکل (در دو حمام حاوی ساخارین و بدون ساخارین) تولید شد. ارزیابی خواص نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) برای بررسی مورفولوژی سطح نمونه ها، پراش سنجی پرتو ایکس (XRD) برای تعیین بافت کریستالی، ریز سختی سنجی، زبری سنجی، تعیین درصد وزنی فاز کاربید سیلیسیم در رسوب کامپوزیتی به روش انحلالی، آزمون سایش (pin-on-disc)، تعیین ضریب اصطکاک و آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک برای بررسی رفتار خوردگی نمونه ها صورت گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که حضور فاز کاربید سیلیسیم در ساختار رسوب نیکل در هر دو اندازه ذره (3/0-1/0 و 1-4/0 میکرون) باعث افزایش سختی کامپوزیت حاصل و نتیجتاً بهبود مقامت سایشی آن می شود. از طرفی میزان این افزایش مقاومت سایشی با افزایش چگالی جریان مورد استفاده برای پوشش دهی افزایش یافت. همچنین با کاهش اندازه ذرات کاربید سیلیسیم سختی کامپوزیت کاهش یافت. این امر به کاهش کسر وزنی کاربید سیلیسیم رسوب کرده در ساختار کامپوزیت نسبت داده شد. بررسی های مورفولوژیکی صورت گرفته روی کامپوزیت فوق مؤید افزایش میزان آگلومره شدن ذرات کاربید سیلیسیم با کاهش اندازه ذرات آن در حمام پوشش دهی بود. حضور ذرات کاربید سیلیسیم در ساختار رسوب نیکل همچنین موجب افزایش پتانسیل آزاد خوردگی کامپوزیت نسبت به نیکل خالص می شد. این افزایش پتانسیل برای کامپوزیت حاوی ذرات 1-4/0 میکرون بیش از کامپوزیت حاوی ذرات 3/0-1/0 میکرونی بود. طبق نتایج آزمون خوردگی، هم در نمونه های نیکل خالص و هم در نمونه های کامپوزیتی با افزایش چگالی جریان پوشش دهی، چگالی جریان خوردگی افزایش یافت. همچنین حضور ذرات 3/0-1/0 میکرونی کاربید سیلیسیم در ساختار کامپوزیت موجب کاهش سرعت خوردگی شد نسبت به کامپوزیت حاوی ذرات 1-4/0 میکرونی کاربید سیلیسیم شد.