Skip to main content
SUPERVISOR
Nematola Etemadi shalamzari,Mohammad Mehdi Majedi,Bahram Baninasab
نعمت اله اعتمادی شلمزاری (استاد راهنما) محمد مهدی مجیدی (استاد مشاور) بهرام بانی نسب (استاد راهنما)
 
STUDENT
Shekofeh Farahmand soderjani
شکوفه فرهمندسودرجانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1387

TITLE

Effect of Trinexapac-ethyl on Visual Quality and Cold Tolerance of Three Bermudagrass Cultivar
Turfgrasses are monocotyledonous plants, from the Poaceae (Gramineae) family and they are one of the major factors in landscape design. Bermudagrass ( Cynodon dactylon ), is one of the most important Turfgrass in warm season and since It is valued for their drought tolerance and salinity. Bermudagrass are frequently used in temperate regions. Bermudagrass also used in transition zone in this plant growth rate was increased in high humidity. low resistance to freezing couses damage to cynodon dactylon cold. This damage will be more intensive in compact areas such us golf ground, low clipping level and heavy traffic. Plant growth regulator have an appropriate role in program turfgrass management.plant growth inhibitors and growth retardants appliction in grasses would reduce the vegetative growth, improve the root density, color quality and would increase the photosynthetic rates, respiration decrease and resistance to biotic and abiotic stresses. Trinexapac-ethyl is one the retardants that used in recent year. Regarding to sensitivity of Bermudagrass to low temperature and its importance in landscape, therefore we studied the effects of different concentrations of Trinexapac-ethyl on the morphological characteristics, increase of cold tolerance in three varieties of Bermuda grass and introduced one variety which has short dormancy duration. So this research was done with split plot factorial in time by Randomized complete block design method with three replications and each replication consist of two pots and three varieties of Bermuda grasses named Regles, Tifway and Tifdwarf, in research-training greenhouses of Agricultural department in Isfahan university of technology. Treatments included four concentrations, 0, 4, 6, 12 (mg/ m 2 ) of Trinexapac-ethyl were used monthly in September, October and November 1388 and from March to October of 1389. During this period, factors such as height, color wet and dry weight were measured regularly. The amount of Proline was measured twice in November months of 1388 and 1389 when weather was getting cold. To study the Rhizomes survival in late January and February in 1388, Rhizomes were transferred to incubator at low temperatures and percent survival of rhizome was measured after get out of the incubator and planting in pots. At the end of the test and after removal of plants from spots, the root densiy, depth, wet and dry weight of roots were measured. Trinexapac-ethyl compared to control, reduced the growth rate and height root in all three varieties, however any significant differences were not observed between these concentrations. The most reduction in grass height was seen in Tifdwarf variety. applictionTrinexapac-ethyl hormones in all three varieties increased the amount of Proline compared to control. Based of this result the Maximum amount
چمن ها گیاهانی تک لپه از خانواده گندمیان بوده و از عناصر اصلی در طراحی فضای سبز می باشند. برموداگراس یکی از مهمترین چمن های فصل گرم بوده و در مناطق خشک به علت مقاومت به کم آبی و شوری کاربرد فراوان دارد. برموداگراس در مناطق معتدله نیز استفاده می شود، وجود رطوبت سرعت رشد این گیاه را افزایش می دهد اما مقاومت کم به سرما در این گونه می تواند منجر به آسیب زمستانه شود که در مناطقی با مدیریت فشرده مانند زمین های گلف، ارتفاع کم سرزنی و فشردگی ترافیک این آسیب ها شدیدتر خواهد بود. تنظیم کننده های رشد گیاهی می توانند نقش مناسبی در برنامه های مدیریتی چمن ایفا نمایند که در این میان می توان به کاربرد کند کننده ها اشاره کرد. به طور معمول کاربرد بازدارنده ها وکندکننده های رشد در چمن سبب کاهش رشد رویشی، افزایش رشد ریشه، بهبود کیفیت رنگ، افزایش میزان فتوسنتز و مقاومت به تنش های زنده و غیر زنده می شود. در این میان ترینگزاپک اتیل جدیدترین کند کننده ی مورد استفاده در چمن می باشد. با توجه به حساسیت برموداگراس به دمای پایین و اهمیت آن در فضای سبز، تاثیر غلظت های مختلف ترینگزاپک اتیل برروی خصوصیات ظاهری، افزایش مقاومت به سرمای سه رقم چمن برموداگراس و معرفی رقمی با طول دوره خواب کوتاه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل اسپیلیت پلات در زمان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و هر تکرار شامل دو گلدان بر سه رقم برموداگراس به نام های رگلس،تیف وی و تیف دوارف، دراطراف گلخانه آموزشی-پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان صورت گرفت. تیمارها شامل 4 غلظت 0،6، 12 و 18 میلی گرم بر متر مربع ترینگزاپک اتیل درشهریور، مهر و آبان ماه 1388 و فروردین تا مهر 1389 به صورت ماهانه استفاده شد. در طول این دوره، فاکتورهایی نظیر ارتفاع، رنگ، وزن تر و خشک به صورت مرتب اندازه گیری شد. مقدار پرولین دو مرتبه در آذر ماه 1388 و 1389 و با سرد شدن هوا اندازه گیری گردید. برای بررسی بقای ریزوم ها در دی ماه و اواخربهمن ماه 1388 ریزوم ها به انکوباتور در دمای پایین انتقال یافتند. و سپس بعد از خارج شدن از انکوباتور و کاشت در گلدان درصد بقای ریزوم ها اندازه گیری شد. با اتمام آزمایش و پس از خارج نمودن گیاهان از گلدان، عمق نفوذ ریشه، عمق تراکم، وزن تر و خشک ریشه ها اندازه گیری شد.ترینگزاپک اتیل باعث کاهش ارتفاع و سرعت رشد در هر سه رقم برموداگراس نسبت به شاهد شد و این در حالی است که بین غلظت های 6، 12 و 18 میلی گرم بر متر مربع تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بیشترین کاهش ارتفاع در رقم تیف دوارف مشاهده شد. استفاده از هورمون ترینگزاپک اتیل در هر سه رقم باعث افزایش میزان پرولین نسبت به شاهد شد، بر این اساس بیشترین میزان پرولین در رقم تیف دوارف مشاهده گردید. استفاده از هورمون ترینگزاپک اتیل تاثیر معنی داری در افزایش میزان رنگ در اسفند و آذر ماه نشان نداد. نتایج نشان داد که بین شاهد وغلظت های مختلف هورمون ترینگزاپک اتیل در بقای ریزوم تفاوت معنی داری وجود نداشت. استفاده از هورمون ترینگزاپک اتیل باعث افزایش عمق تراکم ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد و در این بین غلظت 12 میلی گرم بر متر مربع هورمون تاثیر بیشتری در این افزایش داشت.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی