Skip to main content
SUPERVISOR
اسماعیل لندی (استاد مشاور) سیدفرهاد موسوی (استاد راهنما) محمدرضا یزدانی (استاد مشاور) بهروز مصطفی زاده فرد (استاد راهنما)
 
STUDENT
Maryam Moazeni
مریم موذنی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1385

TITLE

Effects of Crop Residue on Hydraulic Characteristics and Moisture Conditions of Paddy Soils in Guilan
The role of water and irrigation is vital in cultivation of rice in Iran . The dominant method of irrigation in paddy fields in Iran is continuous flooding which changes to periodical method in time of water deficiency. Cracks are the main problem in periodical irrigation. The amount of water required in periodical irrigation method is several times greater that flooding irrigation. Crop residues in paddy fields are able to prevent establishment of cracks and their intensity. I the present research, effect of different levels of crop residue on soil hydraulic characteristics and control of amount and intensity of cracks in some paddy Soils of Guilan Province is studied. The experiment was performed as split-split plots based on complete randomized blocks design, using four soil textures and three replications. Soil texture as the main factor, in 4 levels, rice stem residues as sub- factor in 7 levels (0, 2, 3, 4, 5, 6 and 7%) and soil moisture stages in dry and wet conditions as sub-sub-factor in 5 levels (primary stage (T 1 ), initial crack stage (T 2 , crack area = 13-17 cm 2 ), final crack stage (T 3, crack area = 55-59 cm 2 ), final cracks get back to the initial stage (W 1 ), and crack disappearance (W 2 )) were considered. Effect of addition different levels of rice residues on moisture content, bulk density, resistance to penetration of a penetrometer (i.e. compaction), height of soil (subsidence and swelling), volume of soil, number of days for crack formation, volume of water used in wet stage, and saturated hydraulic conductivity of soils were studied. The results showed that soil texture, levels of crop residues, crack treatment and their interaction have significant effect (p 0.01) on moisture content, bulk density, penetration, height of soil, volume of soil, and days to crack formation. Increasing the level of rice residues, caused moisture content, height and volume of soils to increase with respect to control, and decreased the bulk density. Addition of rice residues increased generally the penetration of soil and delayed the crack formation. In drying stage of soil samples, from T 1 to T 3 , moisture content, and height and volume of soil was decreased. In wetting stage, from W 1 to W 2 , moisture content, height and volume of soil was increased. In drying stage, bulk density, penetration days to crack formation, from T 1 to T 3 , increased. In wetting stage, bulk density and penetration, from W 1 to W 2 , was decreased, but days to crack formation was increased. In silty clay soil, addition of 2 and 3%
نقش آب و آبیاری در زراعت برنج در کشور ما حیاتی و تعیین کننده است. روش غالب آبیاری شالیزارها در ایران روش غرقابی با جریان مداوم در طول فصل می باشد که در موقع کمبود آب به روش های نوبتی تغییر می یابد. ترک ها مشکل اصلی آبیاری نوبتی می باشند. در روش نوبتی آب آبیاری مورد نیاز چندین برابر آبیاری غرقابی است. وجود مواد آلی در خاک در جلوگیری از بروز ترک و همچنین شدت ترک خوردگی مؤثر است. در این مطالعه، اثرسطوح مختلف بقایای گیاهی بر خواص هیدرولیکی خاک و کنترل مقدار و شدت ترک در چند خاک شالیزاری استان گیلان بررسی شد. این تحقیق به صورت کرت های دوبار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار با استفاده از چهار بافت خاک، به صورت گلدانی به اجرا در آمد. فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از: بافت خاک به عنوان فاکتور اصلی در 4 سطح، بقایای گیاهی برنج به عنوان فاکتور فرعی در 7 سطح (صفر، 2، 3، 4، 5، 6 و 7 درصد) و مراحل رطوبتی خاک در دو مرحله خشک و تر به عنوان فاکتور فرعی فرعی در 5 سطح شامل مرحله قوام (T 1 )، مرحله ترک اولیه (T 2 ، رسیدن سطح ترک به 17-13 سانتی متر مربع)، مرحله ترک نهایی (T 3 ، رسیدن سطح ترک به 59-55 سانتی متر مربع)، زمانی که ترک از حد نهایی به حد ترک اولیه ( T 2 در مرحله خشک ) برسد (W 1 ) و زمانی که ترک از بین برود (W 2 )، بود. در این تحقیق تأثیر سطوح مختلف اضافه کردن بقایای گیاهی بر رطوبت وزنی، وزن مخصوص ظاهری، مقاومت به نفوذ (تراکم با استفاده از دستگاه پنترومتر)، ارتفاع خاک (نشست و آماس خاک)، حجم خاک، تعداد روز رسیدن به ترک، میزان حجم آب مصرفی در روند تر شدن و هدایت هیدرولیکی اشباع خاک ها بررسی شد. بافت خاک، سطوح بقایای گیاهی، فاکتور ترک و اثرات متقابل آنها، باعث بروز اختلاف معنی دار در رطوبت وزنی، وزن مخصوص ظاهری، تراکم، ارتفاع خاک، حجم خاک و تعداد روز رسیدن به ترک در سطح آماری 1% شد. با افزایش سطوح بقایای گیاهی، رطوبت وزنی، ارتفاع و حجم خاک نسبت به سطح شاهد افزایش و وزن مخصوص ظاهری خاک کاهش یافت. اضافه کردن بقایای گیاهی عمدتاً سبب افزایش تراکم خاک و به تأخیر انداختن روز رسیدن به ترک شد. در روند خشک شدن نمونه های خاک، از ترک T 1 تا ترک T 3 رطوبت وزنی، ارتفاع و حجم خاک کاهش و در روند تر شدن نمونه های خاک، از ترک W 1 تا ترک W 2 رطوبت وزنی، ارتفاع و حجم خاک افزایش یافت. در روند خشک، وزن مخصوص ظاهری، تراکم و تعداد روز رسیدن به ترک، از ترک T 1 تا ترک T 3 افزایش یافت و در روند تر، وزن مخصوص ظاهری و تراکم، از ترک W 1 تا ترک W 2 کاهش یافت، اما تعداد روز رسیدن به ترک، از ترک W 1 تا ترک W 2 افزایش یافت. در بافت رس سیلتی، اضافه کردن 2 و 3 درصد بقایای گیاهی موجب تسریع در ظهور ترک و اضافه کردن 4 تا 7 درصد بقایای گیاهی، موجب تأخیر در ظهور ترک نسبت به شاهد شد. در بافت لوم رسی سیلتی، اضافه کردن سطوح 3 ، 4 و 5 درصد بقایای گیاهی موجب تسریع در ظهور ترک و اضافه کردن سطوح 6 و 7 درصد بقایای گیاهی موجب تأخیر در ظهور ترک نسبت به شاهد شد. در بافت های سبک لوم رسی ولوم شنی اضافه کردن کلیه سطوح بقایای گیاهی، تعداد روز رسیدن به ترک را نسبت به شاهد به تأخیر انداخت. بافت خاک، سطوح بقایای گ.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی