Skip to main content
SUPERVISOR
Mohamoud-Reza Hemami,Alireza Safianian,Saeed Pourmanafi
محمودرضا همامی (استاد مشاور) علیرضا سفیانیان (استاد راهنما) سعید پورمنافی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Golnaz Safa
گلناز صفا

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390

TITLE

Evaluating the Ecotourism Capability of Isfahan Province Using Multi Criteria Analysis
Due to the expansion of urban areas and fast growth in urbanization in the recent decade, the tourism industry has become one of the most promising wide spread flourishing industries. In this regard, eco-tourism as one of the sub-component of sustainable tourism aims at dealing with environmental conservation, enhance the cultural integrity and creation of economic opportunities for local communities and provides tourist with spectacular opportunity to get familiar with cultural and natural attractions of different areas. Apart from the positive impacts of ecotourism, lack of appropriate planning may causenegative impacts in natural areas. Isfahan province with an area about 100 thousand square kilometers is located in the center of Iran. Having climate variability and specific natural attractions, easy access through road, railway and airborne, make Isfahan provincea specific destination for tourists. Nevertheless, potential ecotourism areas of the province have not yet thoroughly been assessed. This study tried to evaluate ecotourism potential of Isfahan province using multi-criteria evaluation method (MCE) and geographic information system (GIS). The evaluation process was based on a conceptual framework model, 6 criteria and 10 sub criteria. The data layers were weighted through Analytic Hierarchy Process (AHP) based on experts’ opinion and standardized by fuzzy logic. Finally these layers were combined with their corresponding weights using Weighted Linear Combination (WLC) method in order to produce the final suitability map. Later on, the final map was Key words: Ecotourism, Evaluating, Multi Criteria Evaluation, Geographic Information System, Weighted Linear Combination
گسترش مراکز شهری و رشد فزاینده ی شهرنشینی در دهه های اخیر سبب شده تا توجه به صنعت توریسم، به عنوان یکی از بزرگترین و گسترده ترین صنایع دنیا، از اهمیت ویژه ای برخوردار گردد. در این میان اکوتوریسم به عنوان یکی از زیرشاخه های گردشگری پایدار با اهداف چندجانبه ی حفاظت از محیط زیست، تقویت و بهبود وضعیت فرهنگی و ایجاد فرصت های اقتصادی برای جوامع محلی سر وکار داشته و فرصت مناسبی در اختیار گردشگران قرار می دهد تا به شناخت جاذبه های طبیعی و فرهنگی مناطق بپردازند. اکوتوریسم ضمن اثرات مثبتی که در پی دارد، در صورت مدیریت و برنامه ریزی نامناسب می تواند زمینه های ظهور پیامدهای منفی را در مناطق طبیعی به بار آورد، لذا در توسعه ی اکوتوریسم بایستی با شناسایی قابلیت ها و محدودیت ها، امکان طراحی سناریوهای توسعه را فراهم آورد، بگونه ای که زمینه ی پایداری درازمدت منابع و دست یابی به توسعه پایدار محقق شود. استان اصفهان با داشتن مساحتی بالغ بر 100 هزار کیلومترمربع و برخوردار بودن از جاذبه ها و چشم اندازهای ویژه ی کویری،کوهستانی، آبی، تنوع اقلیمی و نیز موقعیت قرارگیری در مرکز ایران و سهولت دسترسی توسط خطوط زمینی، هوایی و ریلی، از جایگاه ویژه ای به لحاظ ورود گردشگر در سطح کشور برخوردار است؛ ولی عدم امکان سنجی و شناخت کامل و یکپارچه ی مناطق مستعد اکوتوریسم در سطح استان منجر شده تا بسیاری از مناطق علیرغم برخوردار بودن از استعداد بالقوه، مورد ارزیابی و مدیریت صحیحی واقع نشده و به حال خود رها گردند. لذا در این مطالعه سعی شده توان اکوتوریسم استان اصفهان با کاربرد روش ارزیابی چندمعیاره و به کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی مورد ارزیابی قرار گیرد. به منظور دست یابی به این هدف مدل مفهومی توان اکوتوریسم با در نظر گرفتن 6 معیار و 10 زیرمعیار ایجاد گردید. لایه های اطلاعاتی توسط فرایند تحلیل سلسله مراتبی و بر مبنای نظرات کارشناسی وزندهی و الویت بندی شده و پس از استاندارد سازی با کمک منطق فازی، در نهایت با استفاده از روش ترکیب خطی وزنی تلفیق شدند. در ادامه نقشه ی حاصل از این روش طبقه بندی و با نقشه ی طبقه بندی شده ی حفاظت از تنوع زیستی رویهم گذاری گردید. نتیجه حاصل از این تلفیق، تولید نقشه ی توان اکوتوریسم مشتمل بر 5 طبقه بود. طبقه یک و دو این نقشه هر یک به ترتیب مساحتی در حدود 5/5 درصد و 2/18 درصد از کل گستره ی استان را به خود اختصاص داده و در بر دارنده ی پهنه هایی با الویت بالای حفاظتی بوده که عمدتاً می توانند جهت فعالیت های علمی و پژوهشی (طبقه یک) و نیز اکوتوریسم در نظر گرفته شوند. عمده ی مساحت این پهنه ها در شهرستان های نایین، خور و بیابانک، سمیرم، نطنز، کاشان، فریدن، فریدونشهر، شهرضا و شاهین شهر و میمه واقع شده اند. طبقه سه نقشه نهایی مساحتی در حدود 32/3 درصد از کل سطح استان را در بر گرفته و دربردارنده ی پهنه های مستعد توسعه اکوتوریسم و دیگر انواع توریسم می باشد. بیشترین مقدار این طبقه در شهرستان های سمیرم، نایین، نطنز، فریدونشهر، خور و بیابانک و آران و بیدگل قرار دارد. طبقه ی چهار و پنج این نقشه هر یک به ترتیب دربردارنده ی 7/8 درصد و 28/64 درصد از سطح استان بوده و نشان گر پهنه های با پتانسیل پایین اکوتوریسم و نیز پهنه های نامناسب برای اکوتوریسم هستند. کلمات کلیدی: اکوتوریسم، ارزیابی، روش ارزیابی چند معیاره، سامانه اطلاعات جغرافیایی، روش ترکیب خطی وزنی

ارتقاء امنیت وب با وف بومی