Skip to main content
SUPERVISOR
Amir Massah,Jahangir Khajehali
امیر مساح (استاد مشاور) جهانگیر خواجه علی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Marziyeh Azizi kifteh
مرضیه عزیزی کیفته

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1395

TITLE

Evaluation of resistance to abamectin and cypermethrin in the populations of Tuta absoluta, collected from Isfahan province
The tomato leaf minor ( Tuta absoluta Meyrick) (Lepidoptera: Gelechiidae) is one of the most important pests of tomato in world and Iran. Due to significant resistance of this pest against insecticides, principles of resistance management must be considered in pesticides application. In this study, resistance of different populations of the tomato leaf minor from Isfahan province was evaluated against abamectin and cypermethrin. The median lethal concentration (LC 50 ) of different populations were measured by bioassays using a leaf-dip method. The LC 50 of abamectin in the reference population of Isfahan University of Technology (IUT) was estimated as 5.67 mg a.i/L, while the population of Shahre-e-Abrisham1 showed a 25-fold resistance, with on LC 50 value of 143.18 mg a.i/L. Other treated populations showed also 2- to 20-fold resistance to abamectin. Pre-treatment of different populations with DEM synergist, on inhibitor of glutathione-s-transferases (GSTs), increased 2.7- to 5.9-fold of the toxicity of abamectin. GST activity was significantly different between resistant and reference populations. TPP, on inhibitor of esterases (ESTs), increased abamctin toxicity in the populations as much as 2.5- to 3.7-fold. The activity of ESTs in these populations was also significantly different. Furthermore, inhibiting of cytochrome P450 monooxygenases by PBO, increased abamectin toxicity about 3-fold in the population of Shahre-e-Abrisham1. It seems that GSTs and ESTs play a more important role in the resistance development against abamectin in the studied populations. Also, the zymograms for ESTs have proved their role in abamectin resistance. Against cypermethrin a tested populations showed an LC 95 4600 mg a.i/L, while recommended dose of this insecticide is about 30 mg a.i/L. PBO pre-treatment reduced LC 50 of cypermethrin more than TPP and DEM. The synergistic ratios of PBO for the reference population of IUT, and Mourche Khort population were 2.16 and 3.51, respectively. The activities of cytochrome P450 monooxygenases in Falavarjan and Mourche khort populations were evaluated 2 and 1.26 times higher than that of IUT population, respectively. DEM synergist increased cypermethrin toxicity in the resistant population of Kondelan 3.67-fold, while in IUT population 2-fold synergistic ratio was observed. Also, enhanced activity of GSTs in resistant populations was possibly associated with resistance to cypermethrin. In addition, increased cypermethrin toxicity after inhibiting the activity of ESTs by TPP was not significant between tested populations. Evaluating the activity of ESTs in the reference and resistant populations did not show any significant difference. Therefore, it could be concluded that cytochrome P450 monooxygenase and GST enzymes play a minor role in resistance of cypermethrin, but the main resistance mechanism possibly was associated with mutations in the pest sodium channel gene. High levels of resistance to abamectin and cypermethrin in the collected populations from Isfahan province shows the importance of insecticide resistance management based on alternative use of insecticides with different mode of action or chemical group. Keywords : Enzyme activity, Synergist, Insecticide resistance management
مینوز برگ گوجه فرنگی، Tuta absoluta Meyrick (Lepidoptera: Gelechiidae)، یکی از آفات مهم گوجه فرنگی در دنیا و ایران به شمار می آید. به دلیل سطوح بالای مقاومت به حشره کش ها در این آفت، باید به هنگام کاربرد حشره کش hy;ها اصول مدیریت مقاومت مد نظر قرار گیرد. در این مطالعه مقاومت جمعیت های مختلف مینوز گوجه فرنگی جمع آوری شده از استان اصفهان نسبت به حشره کش های آبامکتین و سایپرمترین ارزیابی گردید. با انجام آزمون های زیست سنجی به روش غوطه وری، دوز کشنده میانگین (LC 50 ) جمعیت های مختلف اندازه گیری شد. میزان LC 50 آبامکتین در جمعیت مرجع دانشگاه صنعتی اصفهان 67/5 میلی گرم ماده موثر بر لیتر (mg a.i/L) تخمین زده شد، درحالی که جمعیت شهر ابریشم1 با LC 50 ، (mg a.i/L) 18/143 در مقایسه با جمعیت مرجع 25 برابر مقاوم بود. سایر جمعیت های مورد آزمایش مقاومت 2 تا 20 برابری به آبامکتین نشان دادند. پیش تیمار جمعیت های مختلف با سینرژیست DEM (مهارکننده آنزیم های گلوتاتیون اس ترانسفراز) سمیت آبامکتین را 7/2 تا 9/5 برابر افزایش داد. هم چنین تفاوت معنی داری بین میانگین فعالیت گلوتاتیون اس ترانسفرازها در جمعیت های مقاوم با جمعیت مرجع مشاهده شد. سینرژیست TPP (مهارکننده استرازها) سمیت آبامکتین را 5/2 تا 7/3 برابر افزایش داد. میزان فعالیت استرازها در این جمعیت ها نیز با جمعیت مرجع تفاوت معنی داری نشان داد. علاوه براین مهار فعالیت آنزیم های سیتوکروم P450 مونواکسیژناز توسط سینرژیست PBO نسبت مقاومت را از 25 به 16 برابر کاهش داد. به نظر می رسد که گلوتاتیون اس ترانسفرازها و استرازها نقش مهم تری را در بروز مقاومت به آبامکتین در جمعیت های مورد آزمایش ایفا می کنند. هم چنین زایموگرام آنزیم های استراز نیز نقش این آنزیم ها را در بروز مقاومت به آبامکتین تایید نمود. تمامی جمعیت های مورد آزمایش در برابر سایپرمترین LC 95 بالاتر از (mg a.i/L) 4600 نشان دادند، درحالی که دوز توصیه شده این حشره کش حدود (mg a.i/L) 30 می باشد. LC 50 سایپرمترین در جمعیت های پیش تیمار شده با PBO نسبت به DEM و TPP کاهش بیشتری داشت. نسبت سینرژیستی PBO برای جمعیت مرجع دانشگاه صنعتی اصفهان و جمعیت مورچه خورت به ترتیب 16/2 و 51/3 برابر بود. فعالیت سیتوکروم P450 مونواکسیژنازها در جمعیت فلاورجان 2 برابر و در جمعیت مقاوم مورچه خورت 26/1 برابر جمعیت مرجع دانشگاه صنعتی اصفهان محاسبه شد. سینرژیست DEM نیز سمیت سایپرمترین را در جمعیت مقاوم کندلان 67/3 برابر افزایش داد، درحالی که در جمعیت حساس دانشگاه صنعتی اصفهان نسبت سینرژیستی 2 برابری مشاهده شده بود. هم چنین افزایش فعالیت گلوتاتیون اس ترانسفرازها در جمعیت های مقاوم احتمالا با مقاومت به سایپرمترین مرتبط بود. علاوه براین بعد از مهار فعالیت استرازها توسط TPP سمیت سایپرمترین بین جمعیت های مورد آزمایش افزایش قابل توجهی نداشت. هم چنین اندازه گیری میزان فعالیت استرازها تفاوت معنی داری را نیز در فعالیت این آنزیم در جمعیت های مقاوم و مرجع نشان نداد. بنابراین آنزیم های سیتوکروم P450 مونواکسیژنازها و گلوتاتیون اس ترانسفرازها در مقاومت سایپرمترین نقش مهم تری دارند ولی احتمالا مکانیسم اصلی مقاومت حاصل جهش در ژن کانال سدیم این آفت می باشد. مقاومت بالای جمعیت های جمع آوری شده از استان اصفهان به حشره کش های آبامکتین و سایپرمترین نشان می دهد که لازم است برنامه های مدیریت مقاومت به حشره کش ها بر پایه استفاده متناوب از حشره کش های با نحوه اثر و گروه شیمیایی متفاوت در کنترل مینوز برگ گوجه فرنگی بکار گرفته شود. کلمات کلیدی : فعالیت آنزیمی، سینرژیست، مدیریت مقاومت به حشره کش ها

ارتقاء امنیت وب با وف بومی