Skip to main content
SUPERVISOR
Hasan Karemmojeni,Hamid Reza Eshghizadeh Samani,Jamshid Razmjoo ghalaie
حسن کریم مجنی (استاد راهنما) حمیدرضا عشقی زاده سامانی (استاد مشاور) جمشید رزمجو (استاد راهنما)
 
STUDENT
Asma Alipour borzabad
اسما علی پوربرزآباد

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1394

TITLE

Evaluation of Some Herbicides for Weeds Control of Allium hirtifolium Boiss
Allium hirtifolium Boiss (Persian shallot), called “Moosir” in farsi, is one of the medical and industrial species in Iran. Due to high pressure on its natural habitats by harvesting for food and medicinal consumption, it is necessary to domesticate it for commercial prodution. Persian shallot is poor competitor against weeds. So, its response to some herbicides were investigate for two years in the field. This research was carried out during autumn 2015 to summer 2017 as randomized complete block design with three replications. The treatments consisted of 19 weed control scenario along with two weedy and weed free controls. Herbicide treatments included, application of pre plant soil incorporated (ppi) of Trifluraline(Treflan) in three doses (2, 2.5 and 3 liters per hectare), application of Trifluraline(Treflan) in water irrigation at establishment stage of persian shallot in three doses (2, 2.5 and 3 liters per hectare), pre emergence application of Oxadiazone (Ronstar) in three doses (2, 2.5 and 3 liters per hectare), post emergence application of Oxadiazone, bentazone (Bazagran) and oxadiargyl (Top star) in three doses (2, 2.5 and 3), (2, 2.5 and 3) and (3 and 3.5) liters per hectare respectively. Post emergence application of oxyfluorfen (Goal) (1.5 liter per hectare) and split application of Oxyfluorfen (Goal) (0.75+0.75 liter per hectare) at 2 leaf stage of Persian shallot and 20 days after that. Hand weeding was done in the control plots each week during the growing season. Weed samplings were done 15 and 30 days after application of post emergence herbicides and at the end of the growing season by using a 0.5 × 0.5 m quadrats. Weed species were determined. Height, density and dry matter of each weed species were also measured. Crop traits including crop phytotoxicity, fresh and dry weight of bulb and bulblet, bulb and bulblet diameter, plant height and crop yield were calculated. Descurainia sophia (Flixweed) was the dominant weed in the experimental plots in both years. Hand weeding caused complete weed removal and resulted the highest crop yield. Oxyfluorfen herbicide in both rate (750 cc and 1.5 liters per hectare) caused the highest crop phytotoxicity. Whereas, Bentazone and Oxyfluorfen produced the highest crop yield. Based on the results of this study, Post emergence application of Bentazone (2.5 and 3 liter per hectare), Oxadiazone (3 liter per hectare) and Oxyfluorfen (1.5 liter per hectare) may be recommended for weed control in commercial production of Persian shallot. Keywords: Persian Shallot, chemical weeds control, herbicide tolerance
موسیر( Allium hirtifolium Boiss) یکی از گونه‌های دارویی و صنعتی در ایران می‌باشد که از رویشگاه‌های طبیعی استحصال شده که به دلیل برداشت بی‌رویه و نامناسب از آن، ضروری است تا در زمینه تولید تجاری این گیاه اقدام گردد. از آنجا که موسیر رقیب ضعیفی برای علف‌های هرز است تحقیقی در دو سال زراعی 94 و 95 به منظور بررسی واکنش گیاه موسیر به کاربرد بعضی علف‌کش‌ها انجام شد. آزمایش مزرعه‌ای در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار صورت پذیرفت. تیمارهای آزمایش شامل 19 تیمار کنترل علف هرز به همراه دو تیمار شاهد عاری از علف هرز (وجین دستی) و شاهد بدون وجین بودند. تیمارهای علفکش شامل تریفلورالین در سه دز (2، 5/2 و 3 لیتر در هکتار) به دو صورت پیش کاشت (مخلوط با خاک) و بعد از استقرار محصول همراه با آب آبیاری، اگزادیازون در سه دز (2، 5/2 و 3 لیتر در هکتار) بعد از کاشت موسیر و قبل از رویش موسیر، مصرف پس‌رویشی علف‌کش‌های اگزادیازون، بنتازون و اگزادیارژیل به ترتیب در مقادیر مصرف (2، 5/2 و 3)، (2، 5/2 و 3) و (3 و 5/3) لیتر در هکتار و نیز کاربرد پس رویشی علف‌کش اکسی‌فلورفن به صورت یکبار مصرف در مقدار 5/1 لیتر در هکتار و نیز دوبار مصرف(به صورت خرد شده) در مقادیر مصرف 75/0 لیتر در هکتار در مرحله 2 برگی موسیر و 20 روز بعد از آن بود. وجین علف‌های هرز در کرت‌های شاهد هر هفته در طول فصل رشد گیاه تا زمان رسیدگی محصول انجام شد. نمونه گیری از علف‌های هرز جهت روشن شدن میزان آلودگی واحدهای آزمایشی به علف‌های هرز، 15و30 روز بعد از اعمال تیمارهای علف‌کش‌های پس رویشی و نیز در انتهای دوره رویش با استفاده از کوادراتی به ابعاد50×50 صورت گرفت. در این نمونه‌گیری‌ها، نوع و تراکم، وزن خشک و ارتفاع علف‌های هرز به تفکیک گونه در کرت‌های آزمایشی اندازه گیری شدند. همچنین صفات وزن تر، وزن خشک، وزن تر پیاز مادری، قطر پیاز مادری، وزن تر پیاز دختری، قطر پیاز دختری، ارتفاع گیاه موسیر و میزان گیاه‌سوزی محصول محاسبه گردید. مشاهده شد که خاکشیر مهمترین علف هرز غالب مزرعه بود و وجین دستی علف‌های هرز منجر به حذف علف‌های هرز و بالاترین تولید محصول شد. علف‌کش اکسی‌فلورفن 750 سی سی و 5/1 لیتر در هکتار منجر به بیشترین درصد گیاه‌سوزی محصول شد. علف‌کش بنتازون 5/2 لیتر در هکتار و اکسی‌فلورفن 5/1 لیتر در هکتار بهترین عملکرد را در موسیر موجب شدند. بر اساس نتایج این مطالعه شاید بتوان علف‌کش‌های بنتازون ( 5/2 و 3 لیتر در هکتار)، اگزادیازون ( 3 لیتر در هکتار) پیش رویشی و اکسی‌فلورفن 5/1 لیتر در هکتار را برای مدیریت علف‌های هرز موسیر توصیه کرد. کلمات کلیدی: موسیر ایرانی، کنترل شیمیایی علف‌ هرز، تحمل به علف‌کش

ارتقاء امنیت وب با وف بومی