Skip to main content
SUPERVISOR
جمشید رزمجو (استاد راهنما) مرتضی زاهدی (استاد مشاور) حمیدرضا عشقی زاده سامانی (استاد راهنما) عادل غدیری (استاد مشاور)
 
STUDENT
Habib allal Rahimy
حبیب اله رحیمی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1396

TITLE

Evaluation of yield and physiological characteristics of cheetah bean (Phaseolus vulgaris L.) genotypes under different levels of drought stress
The pulses, including cheetah bean have a great contribution to human nutrition by having a significant protein content. Moreover, drought is one of the most important environmental stresses that negatively affects plant growth and development stages and consequently grain yield. The present study aimed to investigate the effect of different irrigation levels on the growth and as well identification of some physiological indicators of stress tolerance in cheetah bean genotypes. The experiment was conducted at National Bean Research Station, in Khomein, using a 3-replicate split plot RCBD in 2019. The irrigation regimes as main plot consisted 50 (I 1 ), 70 (I 2 ) and 110 (I 3 ) of cumulative evaporation using atandard cla"A"evaporation pan.18 cheetah bean genotypes were considered as subplot. Drought stress reduced the relative water content, chlorophyll a , chlorophyll b , plant height, 100 seeds weights, the number of seeds per pod, the number of pods per plant and the number of seeds per plant. The rate of this decrease was higher with increasing water stress intensity. However, the proline and malondialdehyde content increased due to water stress. The amount of grain protein significantly increased by 5 and 11%, respectively, at I 2 and I 3 compared to I 1 irrigation level with a decrease in using irrigation water. Under control irrigation regime (I 1 ), a negative and significant correlation was observed between grain yield and protein content and positive and significant correlation between grain yield with grain number in pod and proline content. Besides, under severe water stress (I 3 ), the correlation between grain yield and number of pods per plant, number of seeds per pod and number of seeds per plant was positive and significant. The difference between the studied cheetah bean genotypes was significant (p?0.01) in terms of tolerance and sensitivity indexes to mild drought stress (I 2 ). Among the studied genotypes, the highest and lowest mild drought tolerance index belonged to Ghaffar (1.17) and KS-21486 (0.387) genotype and the highest and lowest mild drought sensitivity index observed in KS-21573 (1.81) and KS-920054 (0.207) genotype, respectively. While there was significant differences (p?0.05) related to severe stress (I 3 ) tolerance index between studied genotypes. The highest and lowest severe drought stress tolerances belonged to Ghaffar (1.12) and KS-21486 (0.373) genotype, respectively. Due to the grain yield of the studied genotypes, Ghaffar cultivar is introduced for normal irrigation conditions and KS-21318 genotype for mild and severe drought stress conditions in the study area. In general, it can be stated that there was a significant diversity among the studied genotypes in response to different levels of irrigation that can be used to improve and select cheetah bean for drought tolerance. Key words : Drought, Grain yield, Food Safety, Product Stability, Tolerant genotype
حبوبات و از جمله لوبیا چیتی با داشتن مقدار قابل توجهی پروتئین سهم قابل توجهی در تأمین مواد غذایی مورد نیاز بشر دارد. از سوی دیگر تنش خشکی، یکی از مهم ترین تنش های محیطی است که در هم? مراحل رشد و نمو گیاه، به ویژه بر عملکرد دانه تأثیر منفی می گذارد. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف آبیاری شامل: آبیاری به ترتیب پس از 50 (I 1 )، 70 (I 2 ) و 110 (I 3 ) میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A بر رشد 18 ژنوتیپ لوبیای چیتی و نیز شناسایی برخی نشانگرهای فیزیولوژیکی تحمل به تنش در آنها در مزرعه ایستگاه ملی تحقیقات لوبیا در شهرستان خمین به صورت آرایش کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 98-1397 انجام شد. با اعمال تنش خشکی بر لوبیای چیتی، پارامتر های محتوای نسبی آب برگ، وزن صد دانه، تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، ارتفاع بوته، غلظت کلروفیل a، غلظت کلروفیل bو رطوبت نسبی آب برگ با کاهش مواجه شدند. که با افزایش شدت تنش میزان این کاهش بیش تر بود. این در حالی بود که غلظت پرولین، و مالون دی الدئید افزایش نشان داد. مقدار پروتیین دانه با کاهش میزان آب آبیاری در سطوح آبیاری I 2 و I 3 نسبت به سطح آبیاری I 1 به صورت معناداری به ترتیب 5 و 11 درصد افزایش یافت. در رژیم آبیاریI 1 یا شاهد، همبستگی بین عملکرد دانه و محتوای پروتئین آن منفی و معنی دار و همبستگی عملکرد دانه با تعداد دانه در غلاف و غلظت پرولین برگ مثبت و معنی دار بود. همچنین در رژیم آبیاری I 3 یا تنش شدید، همبستگی بین عملکرد دانه با تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و تعداد دانه در بوته مثبت و معنی دار بود. تفاوت ژنوتیپ های لوبیا چیتی مورد مطالعه از نظر شاخص های تحمل و حساسیت به تنش خشکی ملایم (آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر تجمعی) در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه بیشترین و کمترین شاخص تحمل به تنش خشکی ملایم به ترتیب به رقم غفار با مقدار 17/1 و ژنوتیپ 21486-KS با مقدار 387/0و بیشترین و کمترین شاخص حساسیت به تنش خشکی ملایم به ترتیب به ژنوتیپ 21573-KS با مقدار 81/1 و ژنوتیپ 920054-KS با مقدار 207/0 تعلق داشت. در حالی که تفاوت این ژنوتیپ ها تنها از نظر شاخص تحمل به تنش شدید (آبیاری پس از 100 میلی متر تبخیر تجمعی) در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه بیشترین و کمترین شاخص تحمل به تنش خشکی شدید به ترتیب به رقم غفار با مقدار 12/1 و ژنوتیپ 21486-KS با مقدار 373/0 تعلق داشت. با توجه به میزان عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه رقم غفار برای شرایط آبیاری نرمال و ژنوتیپ 21318-KS برای شرایط تنش ملایم و شدید خشکی در منطقه مورد مطالعه معرفی می شوند. به طورکلی می توان بیان داشت که تنوع قابل توجهی در بین ژنوتیپ های مورد بررسی در پاسخ به سطوح متفاوت آبیاری وجود داشت که می تواند در راستای اصلاح لوبیا و انتخاب برای تحمل به خشکی استفاده شود. کلمات کلیدی: امنیت غذایی، پایداری تولید، خشکسالی، ژنوتیپ متحمل به خشکی، عملکرد دانه

ارتقاء امنیت وب با وف بومی