Skip to main content
SUPERVISOR
Davood Mostofinejad
داود مستوفی نژاد (استاد راهنما)
 
STUDENT
Ehsan Mahmoudabadi
احسان محمودآبادی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی عمران
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1385
Structural repair and strengthening have long been dynamic and challenging activities in construction work. One of the most commonly used methods for such repairs is the application of Fiber Reinforced Polymer (FRP) sheets to strengthen reinforced concrete or even steel structural members. A major issue of concern in flexural strengthening of reinforced concrete beams with FRP laminates is their debonding off the concrete substrate, which leads to premature failure of the structural member thus strengthened. One reason for this premature rupture may be lack of proper preparation of the concrete surface in contact with the FRP sheet. Surface preparation is typically associated with such constraints as adverse environmental impacts, economic losses due to stoppage of activities, repair costs, or even inaccessibility of the member(s) to be strengthened. This study aims to investigate surface preparation for application of FRP sheets in an attempt to develop substitute methods for conventional surface preparation methods. The experimental specimens used in this study included 120 prism specimens of dimensions 100×100×500 mm subjected to 4-point flexural loading. The specimens were divided into the two control and experimental groups. The control group lacked FRP sheets while the experimental one had FRP sheets tested for their ultimate failure strength. Conventional surface preparation as well as transverse, longitudinal, and diagonal grooves as alternative techniques were applied on concrete surface. The results indicated that surface preparation prior to bonding of FRP sheets increased ultimate rupture strength. However, It was found that the substitute preparation methods greatly compensated for the lack of conventional surface preparation such that they changed, in some cases, the ultimate failure behavior of the strengthened specimens from debonding to rupture failure of FRP.
تقویت و مرمت سازه ها از دیرباز یکی از زمینه های پویا در کارهای ساختمانی محسوب می شده است. یکی از متداول ترین روش های موجود جهت مقاوم سازی سازه های بتن آرمه، استفاده از ورقه های کامپوزیتی FRP می باشد. از جمله مسائل مهم در تقویت خمشی تیرهای بتن آرمه توسط کامپوزیت های FRP، جدا شدگی ورقه های مذکور از سطح بتن بوده که این مسئله منجر به شکست زودرس عضو سازه ای می گردد. از جمله دلائل گسیختگی زودرس، آماده نبودن سطح بتن جهت اتصال مناسب بین سطح و ورق کامپوزیتی می باشد. لذا در این تحقیق، به بررسی تأثیر آماده سازی سطحی بتن جهت نصب ورقه های FRP پرداخته شده و هم چنین تلاش بر این است که شیوه هایی جهت جای گزینی آماده سازی ارائه گردد. نمونه های آزمایشگاهی مورد نظر در این تحقیق شامل 120 نمونه منشوری به ابعاد 500 100 100 میلی متر بودند که تحت بارگذاری خمش 4 نقطه ای قرار گرفتند. طبقه بندی آزمایش ها به این نحو بود که تعدادی از نمونه ها بدون تقویت و تعداد باقی مانده، توسط کامپوزیت های CFRP تقویت شده که بر روی آن ها تأثیر آماده سازی سطحی بتن و هم چنین تأثیر ایجاد شیار عرضی، قطری و طولی به عنوان شیوه های جای گزین آماده سازی سطحی در بار نهایی گسیختگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها حاکی از این بود که آماده سازی سطح بتن قبل از اتصال ورق FRP می تواند بار گسیختگی نهایی را افزایش دهد؛ از طرفی شیوه های جای گزین آماده سازی، تا حدود بسیار زیادی جبران عدم آماده سازی سطح بتن را نمودند. استفاده از شیار عرضی به عنوان شیوه ی جای گزین آماده سازی سطحی باعث افزایش بار نهایی گسیختگی گردید. با تغییر نوع شیار از شیار عرضی به شیار قطری و در نهایت شیار طولی، افزایش در بار نهایی گسیختگی مشاهده گردید. هم چنین نوع گسیختگی ورق نیز از جدا شدگی زودرس به پارگی ورق FRP تبدیل گردید.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی