Skip to main content
SUPERVISOR
Mohamoud-Reza Hemami,Mansoureh Malekian
محمودرضا همامی (استاد راهنما) منصوره ملکیان (استاد مشاور)
 
STUDENT
Moslem Momeni
مسلم مومنی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1386

TITLE

Habitat selection by persian wild ass (Equus hemionus onager) in Bahram e Goor Wildlife Refuge
Historically, Onager or persian wild ass, Equus hemionus onager , were widespread in arid and semi-arid steppes of the central parts of Iran, but today only two natural populations have remained. Onager is endemic to Iran. This suecies is listed as Critically Endangered in the Red List of the International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN). Management and conservation of this threatened species is generally needed to get an accurate knowledge about its population size and habitat requirements. We study population density and habitat selection by Persian wild ass in Qatruiyeh National park. Habitat selection was studied in autumn, winter, spring and summer, using clearance transect, standing crop pellet group counts and summer direct observation. Line transect distance sampling was used to estimate the abundance of onager in the park. The results showed habitat use was significantly more for Artemisia sieberi than Zygophillum-Artemisia in summer, annual average and standing crop pellet group counts. Minimal models, resulting from multiple regressions, retained a number of habitat variables in each seasons. The most sensible relationships were negative effects of Zygophyllum eurypterum and trough distance. Negligible nutrition of zygophyllum and its relatively high height can consider this negative relationship. Negative relationship to trough distance show importance of water resources for onager presence. Results of summer direct observations showed group size of onagers was significantly more for Artemisia sieberi habitat. Large group size in this habitat can be explained by openness, high visibility and awareness of animal. The estimated population density of onager in Artemisia sieberi habitat was significantly higher than the Zygophillum-Artemisia habitat, but no significant difference was found between the three plains with regard to the onager density. The mean density of onager in the National Park was 1.09 ± 0.27 SE. Keywords: Habitat selection, Equus hemionus onager , Qatruieh National Park, Standing crop, Line transect, Population density
گور ایرانی زیرگونه ای از گورخر آسیایی است که به صورت انحصاری در ایران حضور دارد. این زیر گونه در ایران از سوی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی به عنوان گونه ی به شدت در معرض خطر انقراض معرفی شده است. تخریب زیستگاههای باقی مانده این گونه انقراض آن را سرعت می بخشد. به همین دلیل داشتن اطلاعات کاملی از اندازه جمعیت و نیازهای زیستگاهی این گونه به منظور تدوین سیاست های مدیریتی برای حفاظت از آن امری اجتناب ناپذیر است. در این مطالعه برآورد تراکم و فراوانی و انتخاب زیستگاه گونه به شدت در معرض خطر انقراض گورخر ایرانی در پارک ملی قطرویه بررسی شد. انتخاب زیستگاه در طول فصول پاییز، زمستان، بهار، تابستان با استفاده از روش شمارش گروههای سرگین در ترانسکت های پاک شونده و روش محصول سرپای گروههای سرگین و مشاهده مستقیم در فصل تابستان مطالعه شد. برآورد تراکم گورخر بر مبنای دشت ها و زیستگاهها با استفاده از روش ترانسکت خطی صورت گرفت. برخلاف فصول پاییز، زمستان، بهار که هیچ اختلاف معنی داری در استفاده از 2 زیستگاه درمنه دشتی و قیچ-درمنه وجود نداشت، نتایج نشان داد که استفاده از زیستگاه درمنه دشتی در فصل تابستان، میانگین دوره یکساله و روش محصول سرپا به طور معنی داری با لاتر است. نتایج مدل رگرسیون و کواریانس ارتباط بین حضور گورخر و برخی از متغیرهای زیستگاهی (گیاهی و خاکی) برای هر فصل نشان داد که در این بین رابطه منفی با قیچ و رابطه مثبت با نزدیکی به آبشخور محسوس تر می باشند. تغذیه ناچیز از قیچ و ارتفاع نسبتا بلند این درختچه و کاهش امکان دید و فرار در زیستگاه قیچ-درمنه نیز می تواند علت دیگر رابطه منفی گورخر با قیچ باشد. رابطه منفی بین گروههای سرگین و فاصله از آبشخور منعکس کننده وابستگی بالای گورخر به منابع آبی است. در فصل تابستان به علت گرمای زیاد هوا اهمیت فاصله از آبشخور نسبت به سایر فصول اهمیت بیشتری دارد. نتایج مطالعات مشاهده مستقیم نیز نشان می دهد که اندازه گروههای گورخر در زیستگاه درمنه دشتی به طور معنی داری بزرگتر از گروههای گورخر کشف شده در زیستگاه قیچ-درمنه هستند. افزایش اندازه گروه در زیستگاه درمنه را می توان با باز بودن زیستگاه و افزایش امکان دید و هوشیاری گروهی مرتبط دانست. همچنین نرخ برخورد بالاتر در زیستگاه درمنه دشتی نشان دهنده استفاده بیشتر گورخر از زیستگاه درمنه دشتی در فصل تابستان است که نتایج بدست آمده از روش شمارش گروههای سرگین تایید می کند. نتایج مطالعات برآورد تراکم بر مبنای زیستگاه ها نیز نشان داد که تراکم گورخر به طور معنی داری در زیستگاه درمنه دشتی بالاتر بوده و میانگین تراکمی برابر 26/1 گورخر در کیلومتر مربع برای پارک ملی ارائه نمود. اما نتایج مطالعات برآورد تراکم بر مبنای دشت ها هیچ اختلاف معنی داری را در بین سه دشت نشان نداد. برآورد ما تراکم بسیار بالایی از گورخر معادل27/0 ± 09/1 گورخر در کیلومترمربع برای پارک ملی را نشان می دهد. نتایج ما نشان داد که استفاده از این روش به منظور برآورد تراکم و فراوانی گورخر به علت جثه نسبتا بزرگ و ویژگی های زیستگاهی این گونه مناسب است.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی