Skip to main content
SUPERVISOR
Mohamoud-Reza Hemami
محمودرضا همامی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Vahid Dehghan
وحید دهقان

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391

TITLE

Habitat suitability modelling and abundance estimation of Persian wild ass (Equus hemionus onager) in Qatrouiyeh National Park
Habitat alteration and poaching have reduced populations of large herbivores in Iran to levels at which they now need to be actively conserved. Asiatic wild ass Equus hemionus is one of the seven extanct species of the horse family, which is categorized as Endangered (EN) by IUCN. As the most threatened (CR) suecies of Asiatic wild ass, the Persian wild ass Equus hemionus onager is now confined to only two isolated populations in Touran National Park and Protected Area and Qatrouiyeh National Park and the surrounding Bahram-e-Goor Protected Area in Iran. Knowledge on abundance and habitat associations of this taxon is urgently required for its conservation. In this study, the distribution of onager herds with foals (maternal) and without foals (herd constituted mainly of males) in Qatrouiyeh National Park was separately modelled in winter 2013 using Maxent. Habitat suitability modelling was also performed based on all the sighted onager groups both in summer and winter 2013. The effect of group size on the obtained habitat suitability maps was scrutinised by iterative run of the Maxent program applying different group size thresholds. Line transect distance sampling was used to estimate abundance of the species in the study area. Mean density of onager in the study area was estimated at 1.1 km 2 (95% CI: 0.69-1.7). The estimated density seems low considering the figures given in previous studies and the growth rate of the population. Rigjamshid and Dehvazir plains were recognised as suitable habitats for both maternal and male herds, but Einoljalal plain showed a lower suitability particularly in winter. Maternal herds preferred foothills located in 1500 to 1700 altitudes. Overall, maternal herds seem to use more limited ranges of environmental conditions. Altitude, distance to Salsola-Atriplex and Artemisia-Stippa vegetation types, and slope were the most important factors determining habitat suitability of onager. Keywords : Persian wild ass, Habitat suitability modelling, Maxent, Abundance estimation, Maternal
شکار بی رویه علف خواران بزرگ جثه دشت زی در ایران طی دهه های اخیر عامل اصلی نابودی بخش قابل توجهی از جمعیت آنها بوده است اما آنچه امکان احیای آنها را دشوار ساخته، تخریب زیستگاه می باشد. گور ایرانی یکی از 6 زیر گونه گور آسیایی است که پراکنش آن تنها به ایران محدود شده است، و از سوی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی به عنوان گونه به شدت در معرض خطر انقراض معرفی شده است. درک رفتار انتخاب زیستگاه و همچنین اندازه و تراکم جمعیت یک گونه، از مهمترین متغیر های بوم شناختی لازم برای حفاظت از گونه های در معرض خطر محسوب می شود. در این پژوهش مطلوبیت زیستگاه این گونه به صورت فصلی برای گله های دارای کره (مادری) و گله های بدون کره با استفاده از نرم افزار مکسنت مدل سازی شد و تراکم جمعیت آن با روش نمونه گیری فاصله ای(ترانسکت خطی) برآورد گردید. جهت تعیین حداقل اندازه گله به عنوان نقطه حضور، علاوه بر در نظر گرفتن تمامی گله های مشاهده شده بعنوان نقطه حضور، از دو حد آستانه بعنوان حداقل اندازه گله (بیش از دو راس و بیش از چهار راس) برای مدل سازی استفاده شد. تراکم گور نیز در پارک ملی قطرویه معادل 1/1 (فاصله اطمینان 7/1-69/0) گور در کیلومتر مربع بدست آمد. با توجه به برآورد های قبلی صورت گرفته و نرخ رشد جمعیت، به نظر می رسد تراکم بدست آمده کمتر از میزان واقعی باشد. مدل سازی مطلوبیت زیستگاه زمستانه هر دو گروه (دارای کره و بدون کره) نشان داد که دشت های ده وزیر و ریگ جمشید از مطلوبیت بیشتری برخوردار بوده و دشت عین الجلال دارای مطلوبیت پایین تری است. گله های دارای کره به طور متوسط مناطقی در محدوده ارتفاعی 1700-1500 را بیشتر ترجیح می دهند و گیاه علف شور برای این گروه از اهمیت بیشتری برخودار بوده است. به طورکلی گله های مادری و گله های بدون کره دارای شباهت های بسیاری در انتخاب زیستگاه زمستانه خود هستند اما گله های مادری دامنه محدودتری از شرایط محیطی را انتخاب می کنند. نتایج مدل سازی براساس فصول و تفکیک گله ای نشان داد که دامنه چاه پازن واقع در جنوب شرق پارک مطلوب ترین زیستگاه در پارک ملی قطرویه برای گور ایرانی است و هر دو گروه گله های مادری و بدون کره در هر دو فصل تابستان و زمستان به نواحی تپه ماهوری وابسته هستند. در مجموع ارتفاع، فاصله از تیپ های گیاهی Salsola-Atriplex و Artemisia-Stippa و شیب مهمترین عوامل محیطی موثر در مطلوبیت زیستگاه این گونه بودند. مدل سازی با آستانه های اندازه گله به عنوان نقطه حضور، نشان داد که حذف گله های کوچک تاثیر قابل توجهی در نتایج مدل سازی ندارند. واژه های کلیدی : گور ایرانی، مکسنت، مطلوبیت زیستگاه، برآورد تراکم، گله

ارتقاء امنیت وب با وف بومی