Skip to main content
SUPERVISOR
Mohamoud-Reza Hemami,Alireza Safianian
محمودرضا همامی (استاد راهنما) علیرضا سفیانیان (استاد مشاور)
 
STUDENT
Saeideh Esmaeili
سعیده اسمعیلی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1387

TITLE

Habitat Use by Persian Gazelle (Gazella subgutturosa subgutturosa) in Kolah-Qazi National Park
Persian gazelle has been declining over recent decades due to illegal hunting and habitat degradation. The International Union for Conservation of Nature and Natural Resources has considered Goitered gazelle as a vulnerable species since 2006. Information on habitat associations of a species is central to its conservation programs. We studied habitat use by Persian gazelle in Kolah-Qazi National Park, one of its typical habitats in central Iran. Different habitat types were defined based on dominant plant species (vegetation communities) and slope of the ground. Defined habitats were included Scariola orientalis - Artemisia sieberi , A. Sieberi , A. sieberi - Anabasis aphylla , Pteropyrum aucheri and slope terrain. Belt transects were established in replicated habitat types and gazelle habitat use was quantified by counting and clearing pellet groups within the established transects in two-month intervals from September 2009 to September 2010. To compare gazelle habitat use between the defined habitat types and time periods, one-way analysis of variance was used. Gazelles used P. aucheri community significantly less than other defined habitat. The spatial pattern of habitat use was more or less similar between the time periods. However, gazelles used P. aucheri community significantly less than S. orientalis- A. sieberi , A. sieberi and A. aphylla- A. sieberi in February-March period. Jacob's selectivity index demonstrated that the S. orientalis- A. sieberi community has been used more and A. sieberi - A. aphylla has been used less than the available habitats Key words: Persian gazelle, Habitat use, Kolah-Qazi National Park, Bed site, Relationship between gazelles and ants
جمعیت های آهوی ایرانی در دهه های اخیر به دلیل شکار غیر مجاز و تخریب زیستگاه در حال کاهش است. گونه آهوی گواتردار در فهر ست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی از سال 2006 تاکنون در طبقه آسیب پذیر قرار دارد. آگاهی از وابستگی های زیستگاهی این گونه در دوره های مختلف سال عامل مهمی در تصمیم گیری های مدیریتی و پیشگیری از روند انقراض زودهنگام جمعیتهای آن می باشد. در این مطالعه الگوی استفاده از زیستگاه آهوی ایرانی در یک دوره یکساله در پارک ملی کلاه قاضی، که یکی از زیستگاه های مهم این گونه در مرکز کشور است، با استفاده از روش شمارش گروههای سرگین در ترانسکتهای پاک شونده مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نقشه جوامع گیاهی و وضعیت توپوگرافی، پنج زیستگاه در منطقه تعریف شد. زیستگاههای تعریف شده شامل جوامع گیاهی جاز- درمنه، درمنه زار، درمنه- آناباسیس، پرند و دامنه کوهها بود. برای هریک از زیستگاههای تعریف شده سه تکرار آزمایشی در نظر گرفته شد که در مهمترین زیستگاههای آهو در منطقه، شامل دشت میانکوه، دشت لافراخ و دشت لاگور، قرار گرفتند. شمارش گروههای سرگین هر دو ماه یکبار و به مدت یکسال از شهریور 1388 تا شهریور 1389 ادامه یافت. برای بررسی تفاوت استفاده آهو از زیستگاههای مختلف در هر یک از دوره های سال وتغییرات استفاده از هر نوع زیستگاه در کل سال از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که به طور کلی آهوی ایرانی از جامعه گیاهی پرند نسبت به سایر زیستگاههای تعریف شده در طول سال به طور معنی داری کمتر استفاده کرده است. الگوی استفاده آهوی ایرانی از هریک از زیستگاههای تعریف شده در دوره های مختلف سال تفاوت معنی داری نداشت. آهوان به طور معنی داری از جامعه گیاهی پرند نسبت به سایر جوامع گیاهی موجود در دشت در دوره اردیبهشت- خرداد کمتر استفاده کرده بودند. برای مقایسه استفاده آهوان از هر یک از جوامع گیاهی نسبت به مساحت آنها (انتخاب زیستگاه) از نمایه انتخاب جاکوبز استفاده شد. نتایج نشان داد که جامعه گیاهی جاز- درمنه در تمام سال بیشتر از مقدار فراهم و جامعه گیاهی درمنه- آناباسیس در تمام سال کمتر از مقدار فراهم مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده آهو از دو جامعه گیاهی درمنه زار و پرند در دوره های مختلف سال الگوهای متفاوتی را نشان داد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که در بیشتر دوره های سال فاصله تا آب و درصد سنگریزه در پوشش زمین مهمترین عوامل پیش بینی کننده پراکندگی آهوان منطقه هستند. عامل پوشش گیاهی تنها در دوره های آبان- آذر و اردیبهشت- خرداد به طور معنی دار با پراکندگی آهوان در منطقه همبستگی داشتند. پراکندگی آهوان در دوره های اسفند- فروردین و اردیبهشت- خرداد از آب مستقل بود. بررسی ارتباط میان نقاط تجمع گروههای سرگین آهوان و لانه های مورچه نشان داد که نسبت زیادی از لانه های مورچه توسط آهوان مورد استفاده قرار می گیرند. برای نشان دادن این ارتباط، تعداد 56 جفت پلات در مناطق تجمع گروههای سرگین آهو که با لانه مورچه در ارتباط بودند مستقر شد و استفاده آهو از جفت پلات ها برای یک سال مورد بررسی قرار گرفت. شمارش و پاکسازی گروههای سرگین در کلمات کلیدی: آهوی ایرانی، استفاده از زیستگاه، پارک ملی کلاه قاضی، استراحتگاه، ارتباط میان آهو و مورچه.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی