Skip to main content
SUPERVISOR
Ali Zadhosh,Mahmood Masoomi
علی زادهوش (استاد مشاور) محمود معصومی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Mohsen Sadeghibroujerdi
محسن صادقی بروجردی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی شیمی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1386

TITLE

Improvement in Interfacial Adhesion of Epoxy/UHMWPE fiber Composites by Chemical Treatment of Surface
In this study, improving the interfacial adhesion of epoxy / polyethylene fiber (UHMWPE) composites by grafting glycidyl methacrylate (GMA) on the surface of the fiber has been investigated. For grafting process, design of experiments was used and two factors of monomer concentration and reaction time were selected as the process variables. After grafting process, the results of grafting percentage has been analyzed. Then, the ATR-IR test has been done to approve the presence of GMA groups on polyethylene chains. After that, changes in interfacial adhesion was measured by pull-out test to determine the effect caused by surface modification of fibers. Also, to evaluate the effect of surface modification process on mechanical properties of composites, samples of unidirectional UHMWPE fiber/epoxy composites were prepared and tested by tensile and bending methods. Then, tensile fracture surfaces of samples were studied by scanning electron microscopy. The results showed that the grafting percent increases by increasing monomer concentration and reaction time. However, the effect of monomer concentration on grafting percentage is clearly greater than the reaction time. In addition, a quantitative relation between grafting percentage and two factors of monomer concentration and reaction time were obtained using the software. In pull-out test, Interfacial Shear Strength (IFSS) of epoxy / treated fibers was increased. The IFSS of epoxy and fibers grafted with 11%, 25% and 40% GMA, is respectively 126%, 195% and 220% of untreated fibers. The results of mechanical tests showed that in samples made with 11% grafted fibers, tensile strength and work up to break were increased 10% and 36% compared to untreated fibers, but in samples with 25% and 40% grafted fibers, tensile strength and work up to break decreased. In the bending test, flexural strength and flexural modulus of samples made from 11% and 25% grafted fibers didn't change considerably compared to the samples made from untreated fibers, but in samples made from 40% grafted fibers, reduction in fiber strength and flexural modulus is observed. Meanwhile, all macroscopic and microscopic fracture surfaces of tensile and bending test samples show that fracture behavior of composites goes to brittle fracture by increasing the grafting percent. Keywords: UHMWPE fiber, epoxy matrix, surface treatment, GMA, pull-out test, mechanical properties
در این پژوهش بهبود چسبندگی فصل مشترک کامپوزیت‌های اپوکسی/الیاف پلی‌اتیلن (UHMWPE) توسط پیوندزنی مونومرگلیسیدیل متاکریلات(GMA) بر سطح الیاف تقویت کننده مورد بررسی قرار گرفته است. در انجام فرآیند پیوندزنی، از روش طراحی آزمایش برای تعیین برنامه آزمایش‌ها استفاده شده و دو عامل غلظت مونومر و زمان واکنش به عنوان متغیرهای مورد بررسی انتخاب شدند. پس از انجام فرآیند پیوندزنی در شرایط مختلف غلظت و زمان، نتایج بدست آمده از میزان درصد پیوندزنی GMA بر سطح الیاف توسط نرم‌افزار مینی‌تب (Minitab) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. سپس، آزمون ATR-IR نیز به منظور شناسایی پیوند GMA بر زنجیر پلی‌اتیلن و تایید پیوندزنی انجام شده است. پس از آن، به منظور اندازگیری تغییرات چسبندگی فصل مشترک در اثر اصلاح سطح ایجاد شده، آزمون بیرون کشیدن لیف از قطره (pull-out) بر روی نمونه‌های الیاف اصلاح شده و اصلاح نشده (شاهد) انجام گرفته است. همچنین به منظور بررسی اثر فرآیند اصلاح سطح انجام شده بر خواص مکانیکی کامپوزیت‌ها، نمونه‌های کامپوزیتی اپوکسی/الیاف UHMWPE با آرایش یافتگی تک جهته الیاف تهیه شده و آزمون‌های کشش و خمش بر روی آن‌ها انجام شد. در پایان سطوح شکست کششی نمونه‌های کامپوزیتی توسط میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که در فرآیند پیوندزنی، عوامل غلظت مونومر و زمان واکنش هردو اثر گذارند و با افزایش آن‌ها درصد پیوندزنی مونومر بر سطح الیاف افزایش می‌یابد. اما، اثر غلظت مونومر بر درصد پیوندزنی به وضوح بیشتر از اثر زمان واکنش است. ضمنا رابطه کمی درصد پیوندزنی با عوامل غلظت مونومر و زمان واکنش با استفاده از نرم‌افزار بدست آمد. در آزمون بیرون کشیدن لیف از قطره، استحکام برشی فصل مشترک (IFSS) اپوکسی و الیاف پلی‌اتیلن در اثر فرآیند اصلاح سطح افزایش یافته است. به این ترتیب که استحکام برشی فصل مشترک اپوکسی و الیاف 11%، 25% و 40% پیوند خورده با گلیسیدیل متاکریلات، به ترتیب 126%، 195% و 220% برابر اپوکسی/الیاف شاهد است. نتایج آزمون‌های مکانیکی نیز نشان داد که در نمونه‌های ساخته شده با الیاف 11%، استحکام کششی و کار انجام شده تا شکست به ترتیب 10% و 36% نسبت به نمونه‌های با الیاف شاهد افزایش یافته است. در آزمون خمش نیز، استحکام و مدول خمشی نمونه‌های کامپوزیتی تغییر چندانی نسبت به نمونه‌های با الیاف شاهد نداشته است. ضمنا، مشاهده ماکروسکوپی و میکروسکوپی سطوح شکست نمونه‌های آزمون کشش و خمش نشان می‌دهد که رفتار شکست کامپوزیت‌ها با افزایش بیش از حد درصد پیوندزنی به سمت شکست ترد متمایل میگردد. واژگان کلیدی: الیاف UHMWPE، زمینه اپوکسی، اصلاح فصل مشترک، مونومر GMA، خواص مکانیکی

ارتقاء امنیت وب با وف بومی