Skip to main content
SUPERVISOR
Mehdi Kadivar,Sabihe Soleimanianzad,Mohammad Shahedi bagh khandan
مهدی کدیور (استاد مشاور) صبیحه سلیمانیان زاد (استاد مشاور) محمد شاهدی باغ خندان (استاد راهنما)
 
STUDENT
Amir Amiri
امیر امیری

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391

TITLE

Increasing the Separation Efficiency of Gluten from Wheat Starch Using Enzyme and Physical Methods
Wheat flour contains a high amount of gluten and starch.Theeparatioofwheat flourinto it's component parts,tarchandgluten,is an important industrial process. Wheat flour is high in gluterotein, with about 12%rotein. Theroteiof wheat may be divided intotwo major groups that differ in their solubility. The gluten and non-gluten proteins. Non-gluten proteins consist of albumin (soluble in water) and globulin (soluble in dilute salt solution). Gluten proteins can be divided into glutenin and gliadin, that are insoluble in water. Upon hydration and mixing , gluten proteins associate with covalent and non-covalent bond and form a strong and viscoelastic network. Today dilute salt (Sodium Chloride) solution is used to separate starch and gluten, that has negative effects on equipment’s corrosion and factoriy'waste pollution. Present work seeks to peer study of the effects of Xylanase, Transglutaminase, Glucose Oxidase and Ascorbic Acid on gluten agglomeration in gluten- starch separation, gluten index, water absorption, thiol group. Moreover, the electrophoretic patterns of variety samples were compared. Ascorbic Acid treatment improved gluten agglomeration and decrease free sulphydryl groups through disulphyd bond forming. We observed that different concentration of Transglutaminase and Glucose Oxidase had different results on gluten properties. The use of Xylanase resulted in a higher gluten yield and a larger extensibility through degradation of Arabinoxylan, in addition Xylanase increases thiol groups, gluten index and decreases water absorption. Key Words : Agglomeration, Glucose Oxidase, Gluten Index, Transglutaminase, Xylanase
جداسازی گلوتن و نشاسته از آرد گندم از فرایند های مهم در صنعت غذاست. گلوتن حاصل از این فرایند در صنایع گوشت، نانوایی و فرآورده های لبنی کاربرد دارد. آرد گندم حدود 12 درصد پروتئین دارد که به دو بخش غیر گلوتنی محلول در آب شامل آلبومین و گلوبولین و گلوتنی نامحلول در آب تقسیم می شود. پروتئین های گلوتنی پروتئین ذخیره ای اصلی در گندم می باشد که با اختلاط آب و آرد و ایجاد پیوند های کووالانسی و غیر کووالانسی تشکیل شبکه ویسکوالاستیک گلوتن را می دهند. امروزه از محلول رقیق نمک جهت جداسازی نشاسته و گلوتن استفاده می شود که اثرات سوئی بر ایجاد خوردگی در تجهیزات و آلودگی فاضلاب کارخانجات دارد و استفاده از جایگزین مناسب نمک جهت جداسازی مطلوب، مهم به نظر می رسد. در این مطالعه پس از تعیین خصوصیات فیزیکی مناسب جهت جداسازی و تعیین تیمار بهینه، آنزیم های گلوکزاکسیداز، ترانس گلوتامیناز و زایلاناز به همراه اسید آسکوربیک جهت جداسازی گلوتن و نشاسته از آرد گندم و افزایش راندمان آن مورد استفاده قرار گرفتند. پس از اندازه گیری وزنی گلوتن مرطوب، خصوصیات رئولوژیکی گلوتن جدا شده و شاخص گلوتن بررسی شد. در ادامه گلوتن مرطوب خشک شده و درصد پروتئین ، گروه های سولفیدریل و درصد جذب آب آن اندازه‌گیری شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت پروفیل الکتروفورز گلوتن های جدا شده در تیمارهای مختلف بررسی شد. نتایج نشان داد استفاده از محلول اسید آسکوربیک به عنوان محلول اکسید کننده سبب تشکیل پیوندهای دی سولفید و کاهش گروه های تیول شده و با تجمع بهتر گلوتن سبب افزایش شاخص گلوتن و وزن مرطوب آن گردید. اسید آسکوربیک با تشکیل ساختاری قوی سبب افزایش مقاومت به کشش و کاهش کشش پذیری گلوتن شد. در غلظت های متفاوت آنزیم ترانس گلوتامیناز و گلوکزاکسیداز نتایج متفاوتی در خصوصیات گلوتن مشاهده شد. آنزیم زایلاناز نیز از طریق تجزیه آرابینوگزایلان سبب افزایش جداسازی گلوتن از نشاسته، کشش پذیری، مقادیر گروه های تیول، شاخص گلوتن و کاهش جذب آب گلوتن مرطوب شد. کلمات کلیدی : گلوتن، گلوکزاکسیداز، ترانس گلوتامیناز ، زایلاناز ، خصوصیات رئولوژیکی، پروفیل الکتروفورز

ارتقاء امنیت وب با وف بومی