Skip to main content
SUPERVISOR
Hamid Reza Safavi
حمیدرضا صفوی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Golnar Naeimi
گلنار نعیمی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی عمران
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1392
Water resource management in arid and semi-arid regions has some differences with other regions. Because in these areas due to the hydrological conditions, surface water resources are less accessible, and this limitation couses higher groundwater extractions from aquifers. Along with a poor management, specifically in urban areas, it makes the resources more susceptible and intensifies the effects of climate change. Consequently, an integrated management is necessary for long-term organization and conservation of water resources in arid and semi-arid regions. Isfahan is the third-largest city of Iran located in the central Iran plateau has a semi-aried climate and the only surface water resource of the region has formed a seasonal river named Zayandeh-rud. Accordingly the best runoff management practices for the city were studied and the most suitable methods in terms of their effectiveness in conservation and recharge of groundwater basin and compatibility with the area were selected. In order to modelling surface runoff based on long-term precipitation data and some watershed characteristics collected, organized and were prepared for analysis. So runoff modeling results from SCS method, were presented in the study area for every month. In addition main sub-basins in the study area were specified and the annual and monthly runoff volumes through the normal conditions were calculated. Then according to the calculated runoff volume and status of each zone with respect to intensity of flooded areas, all the recharge rate coefficients for different zones for each month and three cases (normal, wet and dry conditions) were computed utilizing ArcGIS. Therefore the recharge rate coefficients were entered into the groundwater model for estimating natural and artificial groundwater recharge. The annual artificial recharge beneath usage of specified BMP's in three different zones indicates that the potential of annual recharge in dry, normal and wet years are 2.37, 11.08 and 37.53 MCM respectively. However, implementation of BMP's; in order to controlling runoff through recharge methods, can effects on hydraulic facilities dimensions that's making operation easier and more economical. Key words: Integrated Management, Surface runoff, Artificial groundwater recharge methods.
مدیریت منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک متفاوت از دیگر مناطق است؛ زیرا در این مناطق به دلیل شرایط هیدرولوژیکی حاکم، دسترسی کمتری به منابع آب های سطحی وجود داشته و این امر موجب برداشت بیش تر از منابع آب های زیرزمینی می شود. در صورت فقدان مدیریت صحیح، خصوصاً در محیط های شهری، برداشت بیش از حد از این منابع موجب آسیب پذیری بیش تر این مناطق و تشدید اثراتِ نوسانات اقلیمی خواهد شد. از این رو، با توجه به اهمیت منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک، لازم است در جهت برنامه ریزی های بلندمدت و حفظ این منابع، مدیریت جامع و یکپارچه ای صورت گیرد. اصفهان سومین شهر پهناور ایران با قرارگیری در فلات مرکزی دارای آب و هوای نیمه بیابانی است، که تنها منبع سطحی آن زاینده رود تبدیل به رودخانه ای فصلی شده است؛ از این رو ابتدا با بررسی بهترین شیوه های مدیریتی رواناب سطحی در سطح شهر، مناسب ترین روش ها با توجه به عملکرد آن ها در جهت حفظ و تغذیه ی منابع آب زیرزمینی و نیز سازگاری با منطقه ی مورد مطالعه انتخاب و پس از آن با جمع آوری داده های بلندمدت بارش و برخی مشخصات حوضه، اقدام به مدلسازی رواناب سطحی در سه سال خشک، میان آبی و مرطوب گردید. نتایج حاصل از مدلسازی بارش-رواناب برای سه سال، در هر ماه و در سطح شهر ارائه گردید. علاوه بر آن، زیرحوضه های اصلی شهر اصفهان تعیین و حجم آبگرفتگی زیرحوضه ها نیز در حالت میان آبی محاسبه شد. سپس با توجه به حجم رواناب بدست آمده و موقعیت نواحی بر اساس شدت آبگرفتگی، با بهره گیری از آنالیز زونال در سیستم اطلاعات جغرافیایی، ضرایب تغذیه در نواحی مختلف محاسبه شدند و جهت برآورد پتانسیل تغذیه در مدل آب زیرزمینی شهر اصفهان؛ ناشی از رواناب های سطحی در دو حالت تغذیه ی طبیعی ناشی از بارش و تغذیه ی مصنوعی در صورت بهره گیری از بهترین شیوه های مدیریتی، ضرایب محاسبه‌شده به عنوان ورودی به مدل وارد شدند. مقدار پتانسیل تغذیه ی مصنوعی بر آبخوان زیرزمینی اصفهان در سه سال خشک، میانگین و مرطوب به ترتیب ????، ????? و ????? میلیون مترمکعب در سال محاسبه گردید. این در حالی است که با تغذیه رواناب ها به آب زیرزمینی، در صورت استفاده از شیوه های مدیریتی نوین، علاوه بر کمک به چرخه ی طبیعی هیدرولوژیکی؛ به دلیل پراکندگی و مقیاس کوچک تر نسبت به شیوه های مرسوم، ابعاد تأسیسات هیدرولیکی جمع آوری آب های سطحی کوچک تر شده و بدین ترتیب بهره برداری از آن ها ساده تر و اقتصادی تر می گردد. کلمات کلیدی: مدیریت جامع، رواناب های سطحی، روش های تغذیه ی آب زیرزمینی.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی