یکی از مهمترین مسائلی که در حال حاضر توجه بسیاری از کشورها و سازمانهای بین المللی را به خود جلب کرده است، مسئله شکاف دیجیتالی به معنی دسترسی و استفاده نابرابر از فاوا می باشد. اولین گام برای کاهش شکاف دیجیتالی، تعیین وضعیت کنونی فاوا و آمادگی الکترونیکی است. به دلیل اهمیت موضوع، تاکنون مدلهای زیادی در زمینه ارزیابی آمادگی الکترونیکی از سوی سازمانها و نهادهای بین المللی ارائه شده است. در تمامی این مدلها یکی از اصلی ترین حوزه ها، حوزه زیرساخت اطلاعاتی می باشد. در طرح ها و برنامه های کلان کشور نیز تاکید زیادی بر این حوزه شده است. بر این اساس حوزه زیرساخت اطلاعاتی به عنوان حوزه اصلی ارزیابی آمادگی الکترونیکی انتخاب شده است. مدلهای موجود با اهداف و روشهای متفاوتی آمادگی الکترونیکی را ارزیابی می کنند و نتایج ارزیابی آنها تفاوت زیادی با یکدیگر دارند. بنابراین مدل کاملی برای ارزیابی آمادگی الکترونیکی حوزه زیرساخت اطلاعاتی وجود ندارد. لذا در این پایان نامه با استفاده از روش آنتروپی شاخص های مهم ارزیابی حوزه زیرساخت اطلاعاتی از مدلهای مرجع و اصلی استخراج شده است. در مرحله بعد به منظور بررسی میزان رشد زیرساخت اطلاعاتی و مقایسه وضعیت کشور با سایر کشورها، دو شاخص مرکب ساخته می شود. وزن دهی شاخص ها در شاخص مرکب با استفاده از روش تحلیل مولفه های اصلی (PCA) انجام شده است. با بررسی وضعیت شاخص های استخراج شده طی سالهای مختلف و مقایسه این شاخص ها با کشورهای دیگر و همچنین محاسبه دو شاخص مرکب ساخته شده، این نتیجه حاصل می شود که حوزه زیرساخت ایران با وجود رشد قابل توجه طی سالهای گذشته، شکاف نسبتاً زیادی با سایر کشورها به خصوص کشورهای با درآمد بالا دارد. به منظور برنامه ریزی برای بهبود وضعیت زیرساخت اطلاعاتی، با الگوبرداری از کشورهایی که در حوزه زیرساخت اطلاعاتی رشد بالایی داشته اند، می توان اقدامات زیر را پیشنهاد داد: توجه به خصوصی سازی در بخش مخابرات و ایجاد یک محیط رقابتی، بهبود مهارتهای زبان انگلیسی و ایجاد سایتهای دوزبانه، بالا بردن قابلیت اطمینان به شبکه های اینترنتی، کاهش عوارض گمرکی بر کامپیوترهای شخصی، تمرکز بر صنعت تولید تجهیزات کامپیوتری و ایجاد زمینه های لازم برای سرمایه گذاری خارجی در بخش خدمات مخابراتی.