Skip to main content
SUPERVISOR
مهدی زارعی (استاد مشاور) بهرام بانی نسب (استاد راهنما) مهدیه غلامی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Maedeh Afshari
مائده افشاری

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1395

TITLE

Mitigating salinity stress in apricot (Prunus armeniaca) in symbiosis with Growth Promoting Bacteria (Pseudomonas fluorescent) and mycorrhizal fungi (Rhizophagus irregularis)
One of the most brutal environmental constraints affecting the growth and yield in plants is soil salinity. In many parts of the world, it is considered as a non-biological stress after dryness. In addition, salinity stress can affect the growth and metabolism of plants in different ways. It causes high levels of sodium which, in effect, lead to such dysfunctions as adversely affecting the activity of enzymes, reducing photosynthesis, producing reactive oxygen, disrupting the membrane integrity, reducing growth, and causing osmotic potentials. In this regard, mycorrhizal fungi and growth-promoting bacteria are known to be significantly effective in plant stress tolerance. Aim of the study was to investigate the effect of mycorrhizal fungi and growth-stimulating bacteria on the improvement of salinity tolerance of apricot seedlings. The experiment design was 4×4 factorial experiemt in a completely randomized design with four replications. The first factor was the inocultation with two microorganiusms (Rhizophagus irregularies and Pseudomonas florescent) and second factor was the level of Nacl concentrations (0, 25, 50 and 75 µmol). Before the cultivation and during the salinity treatment, one month after salt stress treatment various physiological and morphological parameters were performed. Results showed that, under salinity stress, ion leaching rate and leaf proline concentration increased significantly. Also, use of biofertilizers significantly reduced the leaf ion leakage and leaf proline concentration compared to control (non-inoculated) plants. Furthermore, it was indicated that salinity stress increased the activity of antioxidant enzymes (catalases, ascorbate peroxidase, guaciole peroxidase and superoxide dismutase) in apricot leaves. In addition, biocides increased the activity of catalase, ascorbate peroxidase, guaiacol peroxidase and superoxide dismutase enzymes and leaf chlorophyll concentration in comparison with the control plants. Moreover, simultaneous use of fungi and growth-promoting bacteria was revealed to be effective in reducing ionic leakage, increasing proline concentration and activity of superoxide dismutase, guaiacol peroxidase and ascorbate peroxidase enzymes. As concluding remarks, simultaneous inoculation of fungi and bacteria reduced the oxidative damage caused by salinity in apricot, which was due to increase in the activity of leaf antioxidant enzymes. Keywords : Soil salinity, Salinity Stress, Apricot, Mycorrhizal fungi, growth-promoting bacteria
شوری خاک یکی از محدودیت های زیست محیطی در جهان است که رشد و عملکرد گیاهان را در بسیاری مناطق دنیا تحت تاثیر قرار می دهد و پس از خشکی به عنوان مهمترین تنش غیر زیستی مطرح می شود. تنش شوری می تواند بر تمام جنبه های رشد و نمو گیاه و متابولیسم های آن اثر بگذارد. سطوح بالای سدیم می تواند بر فعالیت آنزیم ها اثر منفی بگذارد، فتوسنتز را کاهش دهد، منجر به تولید و تجمع اکسیژن فعال شود، تراوایی غشاء را مختل سازد و رشد را کاهش دهد. قارچ های مایکوریزا و باکتری های محرک رشد به عنوان یکی از عوامل خاکزی در بهبود مقاومت به تنش گیاه شناخته می شوند. به منظور بررسی اثر قارچ های مایکوریزا و باکتری های محرک رشد در جهت بهبود مقاومت به شوری گیاه زردآلو آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل (4×4) در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار طراحی و اجرا شد. برای انجام این آزمایش بذر های زردآلو در زمان کشت به صورت خاکی با میکروارگانیسم مورد نظر (قارچ Rhizophagus irregularis و باکتری Pseudomonas fluorescent ) تلقیح شدند و سپس تحت تیمار شوری (شاهد، 25، 50 و 75 میلی مولار کلرید سدیم ) قرار گرفتند. پس از گذشت یک ماه از اعمال تیمار شوری فاکتور های فیزیولوژیک و مورفولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج همچنین نشان داد که تحت شرایط تنش شوری درصد نشت یونی برگ و غلظت پرولین برگ به طور معنی‌داری افزایش یافت. استفاده از کود های زیستی منجر به کاهش معنی‌دار درصد نشت یونی برگ و افزایش غلظت پرولین برگ در مقایسه با گیاهان شاهد (تلقیح نشده) شد. نتایج نشان داد تنش شوری سبب افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدانی ( کاتالاز، آسکوربات‌ پراکسیداز، گایاکول پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز) در برگ زردآلو شد. استفاده از کو د های زیستی همچنین باعث افزایش فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، آسکوربات‌ پراکسیداز، گایاکول پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز در مقایسه با گیاهان شاهد شد. استفاده هم زمان قارچ و باکتری محرک رشد در کاهش نشت یونی و افزایش غلظت پرولین و فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز، گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز موثر بود. بنابراین در بین تیمار های مورد استفاده، تلقیح هم زمان قارچ و باکتری با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی برگ، خسارت اکسیداتیو ناشی از شوری در زردآلو را کاهش داد. کلمات کلیدی: تنش، شوری، زردآلو، قارچ مایکوریزا، باکتری محرک رشد

ارتقاء امنیت وب با وف بومی