هدف مکانیزم های تغذیه کننده نخ تار، کنترل کشش نخهای تار در خلال فرآیند بافندگی، به عبارت دیگر کنترل طول نخ موجود در ناحیه بافندگی است. در ماشین های بافندگی مدرن با افزایش سرعت پودگذاری سیستم های مکانیکی تغذیه نخ تار جوابگوی اهداف فوق نبوده و عمدتا سیستم های الکترونیکی تغذیه نخ تار جایگزین سیستم های تغذیه نخ تار مکانیکی شده اند. در این تحقیق با استفاده از حسگرهای الکترونیکی اطلاعات کشش نخ تار دریافت شد. و با استفاده از آنها سیستم داخلی ماشین بافندگی با روش الگوریتم ژنتیک با هشت پارامتر مجهول شناسائی و مدلسازی گردید. سپس برای بهینه سازی ضرایب کنترل کننده PID نخ تار از سه روش زیکلر- نیکولز، الگوریتم ژنتیک و یک الگوریتم بهینه سازی تدریجی در محیط شبیه سازیMATLAB استفاده شد. با توجه به منحنی پاسخ پله هر سه روش و همچنین شبیه سازی اغتشاشهای پالسی و سینوسی، ضرایب بدست آمده از روش الگوریتم ژنتیک انتخاب گردید. برای مقایسه کارائی رگولاتور الکترونیکی طراحی شده با رگولاتور مکانیکی ماشین بافندگی SMIT اقدام به تولید پنج نمونه پارچه با تراکم های پودی مختلف شد. با بررسی میانگین و واریانس نمونه ها بوسیله نرم افزارآماری ، اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید. با توجه به کمتر بودن ضریب تغییرات تراکم پودی، سیستم رگولاتور الکترونیکی، پارچه مرغوبتر و یکنواختری تولید می کند. برای بررسی ضریب تغییرات شدت پیک غالب در مرحله پیشروی پارچه پس از تغییر تراکم پودی، از یک سانتیمتر شروع بافت پارچه، نمونه تهیه شد.نمونه های رگولاتور الکترونیکی، میانگین شدت پیک غالب بیشتر و ضریب تغییرات کمتری را نشان دادند. یعنی رگولاتور