Skip to main content
SUPERVISOR
مجید طالبی (استاد مشاور) بدرالدین ابراهیم سیدطباطبایی (استاد راهنما) مرتضی ابراهیمی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Manouchehr Ahangari zonouz
منوچهر آهنگری زنوز

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1395

TITLE

Overexpression of HpPKS1 gene in Hypericum perforatum
Medicinal plants play vital roles in treatment and preventioof disease. Hypericum perforatumL. (St. John’s wort) is a well-known medicinal plant that has been in use for a decade. The antidepressant properties ofHypericumhas become demonstrated.The antidepressant role of Hypericumis related to hypericin, pseudohypericin, protohypericin, protopseudohypericin and Hyperforin which exclusively produced in Hypericum. The concentration of hypericin and pseudohypericin in extraction of Hypericum not only is low, but the amount of those in winter and summer are different. Tissue culture technique is a way to solve of this limitation. In order to increase of Hyperforin in adventitious root of Hypericum extract, various concentration of silver nitrate (15, 30, 45 and 60 micromolar), polyethylene glycol (0.25, 0.5, 0.75, 1, 1.5 and 2 %) and methionine (25, 50, 100, 150 and 200 mg/l) were used. The results of analysis of variance have shown that the various treatments had different effect on amount of Hyperforin. The silver nitrate at concentration of 15 micromolar at the first week and the concentrations of 30 and 45 micromolar at second week had most effect on the amount of Hyperforin. Other treatments had not significant effect. At the second week, silver nitrate (15 and 60 micromolar) and methionine (200 mg/l) increase the amount of Hyperforin (2899.18, 3073.85 and 2504.86 respectively). The comparison various concentration of silver nitrate showed that the concentrations of 15 and 30 micromolar had the most effect on the expression of PKS1 gene (17.34 and 20.01 respectively). Although the silver nitrate at the concentration of 45 micromolar increased the expression of gen, but this increase not significant. Key words : Hyperforin, Hypericum perforatumL., silver nitrate, polyethylene glycol
گیاهان دارویی از ارزش و اهمیت خاصی در تامین بهداشت و سلامت جوامع هم به لحاظ درمان و هم پیشگیری از بیماری‌ها برخوردار هستند. گل‌راعی که با نام‌های هوفاریقون، علف چای، علف کوهی، گل هزار چشم و گل شهناز در ایران نیز شناخته می‌شود از جمله گیاهان دارویی است که سابقه درمانی آن به هزاران سال قبل برمی‌گردد. امروزه از این گیاه به طور وسیع برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. نقش ضدافسردگی گل‌راعی به نفتودی‌انترون‌ها (هایپریسین، سودوهایپریسین، پروتوهایپریسین، پروتو سودوهایپریسین) و فلوروگلوسینول‌ها (هایپرفورین، ادهایپرفورین) نسبت داده می‌شود که به طور انحصاری در گل‌راعی تولید می‌شود. به‌طور کلی برای تولید تجاری گل‌راعی، مواد گیاهی رشدیافته در مزرعه به صورت عمومی استفاده شده است. با این وجود، تولید زراعی نیازمند تقریباً دو سال زمان بوده و متاسفانه ارقامی که برای افزایش تجمع محصول ثانویه اصلاح شده‌اند، الزاماً مقاوم به بیماری نیستند. بعلاوه، غلظت هایپریسین و سودوهایپریسین در عصاره گل‌راعی نه تنها مقدار بسیار پائینی دارد (در حدود 3/0 درصد)، بلکه مقدار آن در گیاهان رشد یافته در تابستان و زمستان تا 50 برابر متغیر است. یکی از راه‌های رفع این محدودیت‌ها، کشت بافت گیاهی است. تکنیک‌های کشت بافت گیاهی درحال حاضر به عنوان یک ابزار قوی جهت رفع مشکلات اساسی و کاربردی بیولوژی گیاهی درآمده است. کشت بافت روشی مناسب جهت تکثیر آسان برای تولید گیاهان یکسان از نظر ژنتیکی و افزایش میزان ماده موثره می‌باشد. در تحقیق حاضر از تیمارهای نیترات نقره (15، 30، 45 و 60 میکرومولار)، پلی‌اتیلن گلایکول (25/0، 5/0، 75/0، 1، 5/1 و 2 درصد) و متیونین (25، 50، 100، 150 و 200 میلی‌گرم بر لیتر) به منظور افزایش مقدار متابولیت هایپرفورین ریشه‌های نابجا گیاه گل‌راعی استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تیمارهای مختلف تاثیر متفاوت بر مقدار هایپرفورین در ریشه نابجای گیاه گل‌راعی داشتند. براساس مقایسه میانگین می‌توان گفت که غلظت 15 میکرومولار نیترات نقره در هفته اول و غلظت‌های 30 و 45 میکرومولار نیترات نقره در هفته دوم دارای بیشترین تاثیر بر میزان هایپروفورین ریشه نابجا بودند. بقیه تیمارها در هفته اول بعد از تحریک اختلاف معنی‌داری با شاهد نداشتند. در هفته دوم بعد از تحریک تیمارهای نیترات نقره با غلظت‌های 15 و 60 میکرومولار (به ترتیب 18/3899 و 85/3073) و متیونین 200 میلی‌گرم بر لیتر (86/2504) در مقایسه با سایر تیمارها، مقدار هایپرفورین را نسبت به شاهد افزایش دادند. مقایسه میانگین غلظت‌های مختلف تیمار نقره نشان داد که غلظت‌های 15 و 30 میکرومولار دارای بیشترین تاثیر بر بیان ژن PKS1 در مقایسه با شاهد (به ترتیب 34/17 و 01/20) بودند. تیمار 45 میکرومولار نیترات نقره اگرچه بیان ژن را افزایش داد (8/1) اما در مقایسه با شاهد معنی‌دار نبود. کلمات کلیدی: گل‌راعی، هایپرفورین، نیترات نقره ، پلی‌اتیلن گلایکول

ارتقاء امنیت وب با وف بومی