Skip to main content
SUPERVISOR
Mohammad Khorvash,Gholam-Reza Ghorbani
محمد خوروش (استاد راهنما) غلامرضا قربانی خراجی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Amin Akbarian
امین اکبریان

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1386

TITLE

Performance and Physiological Responses of Holstein Lactating Cows to Whole Soybean Treated with Physical Processing
This study were conducted to evaluate the effects of physical processing (roasting and electron beam irradiation) of whole soybean on ruminal, post ruminal and total tract digestibilities of dry matter (DM) and crude protein (CP) and to compare responses of performance and physiological lactating dairy cows fed ration containing them. In in situ trail, three ruminally fistulated and one T-shaped cannulated non-lactating Holstein cows were used for in situ and mobile nylon bag techniques. Samples were incubated with rumen for 0, 2, 4, 8, 12, 24 and 48h, then DM and CP degradation were estimated data to fitting disappearance by nonlinear equation. Soybean proteins in different incubation proteins were fractionated using SDS-PAGE technique. Effective CP degradability of untreated, roasted and e-beam irradiated soybean at 0.08/h outflow rate were 61.96, 50.72 and 76.82% percent. Roasting decreased constant degradation rate and effective degradability of DM and CP, but e-beam irradiation increased these parameters. Based upon electrophoretic patterns, the major component of escaped protein in untreated and e-beam irradiated whole soybean was basic subunit of glycinin and in roasted samples were ?-subunit of conglycinin and two subunits of glycinin. In in vivo trail, to evaluate effects of those whole soybean physical treatments on performance and physiological of Holstein lactating cows, In experiment with treatments containing whole soybean, nine non-lactating Holstein cows at 140±15 days in milk were used to investigate production yield and total tract digestibility of soybean. This trail was designed at latin square 3×3 with three replicates through 21 days periods cows were fed with rations containing processed whole soybean at 60% concentrate and 40% hay. DM intake untreated, roasted and e-beam irradiated whole soybean of cows fed ration containing of were differ (P 0.05), but of CP were not significant. There were differences (P 0.05) among digestibilities of DM, OM, NDF, ADF and ruminal acidity of cows treatments. Milk production and energy corrected milk of cows fed ration containing roasted whole soybean were highest. Fat, protein and lactose contents of milk were not differ (P 0.05) amonge treatments. Rumen ammonia nitrogen and VFAs concentration were not significantly affected by treatments in this experimental (P 0.05). In conclusion, feeding roasted whole soybean to lactating cows increase and improve production and composition milk and chemical composition feedstuff. Key Word : Degradation, Whole soybean, SDS-PAGE, Mobile Nylon Bag, Electron Beam Irradiation, Roasting.
هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین اثرات عمل آوری hyhy;های فیزیکی دانه سویا بر مقدار ناپدید شدن شکمبه ای، پس شکمبه ای ماده خشک و پروتئین خام و پاسخ های فیزیولوژیکی و عملکردی گاوهای شیرده هلشتاین بود. برای این منظور از 3 راس گاو هلشتاین غیر شیرده دارای فیستولای شکمبه ای استفاده شد و با روش کیسه های نایلونی متحرک، ناپدید شدن پس شکمبه ای مواد مغذی باقیمانده از هضم شکمبه ای مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه ماده خوراکی (عمل آوری نشده و عمل آوری شده) به مدت صفر، 2، 4، 8، 12، 24، و 48 ساعت در شکمبه انکوباسیون و تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام تخمین زده شد. مقدار تجزیه پذیری مؤثر پروتئین خام دانه سویای عمل آوری نشده، تف داده شده و پرتوتابی با الکترون در سرعت 8 درصد در ساعت به ترتیب 96/61، 72/50 و 82/76 درصد بود. تف دادن ثابت نرخ تجزیه و تجزیه پذیری مؤثر ماده خشک و پروتئین خام دانه سویای مورد مطالعه را کاهش داد در مقابل پرتو الکترون سبب افزایش فراسنجه های مذکور گردید. نتایج الکتروفورز نشان داد که در دانه سویای عمل آوری نشده و پرتوتابی شده با الکترون زیر واحد بازی گلیسینین و در سویای تف داده شده زیر واحد ? پروتئین کنگلیسینین و دو زیر واحد اسیدی و بازی بخش عمده پروتئین عبوری را تشکیل می دهند. به منظور بررسی تأثیر عمل آوری تف دادن و پرتوتابی الکترون بر عملکرد تولیدی و همچنین قابلیت هضم مواد مغذی دانه سویا، از 9 راس گاو هلشتاین شیرده در فاصله 15 ± 140 روز بعد زایش استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 3 * 3 با سه تکرار طی دوره های 21 روزه انجام شد. جیره ها شامل علوفه و مواد متراکم به نسبت 40 به 60 درصد بود. مصرف ماده خشک در جیره های دانه سویای عمل آوری نشده، تف داده شده و پرتوتابی شده به ترتیب 73/26، 93/24 و 07/27 کیلوگرم بود که اختلاف بین میانگین ها معنی دار بود (1/0 P)، اما اختلافی در مصرف پروتئین خام مشاهده نگردید. تولید شیر برای دانه سویای عمل آوری نشده، تف داده شده و پرتوتابی شده با الکترون به ترتیب 17/38، 49/39 و 64/38 کیلوگرم در روز و تولید شیر به ماده خشک مصرفی 47/1، 62/1 و 46/1 بود. قابلیت هضم پروتئین خام و ترکیبات شیر شامل درصد چربی، پروتئین و لاکتوز شیر و کل مواد جامد شیر تحت تأثیر روش عمل آوری فیزیکی دانه سویا قرار نگرفت. همچنین روش عمل آوری تف داده شده موجب افزایش اسیدیته شکمبه گردید و در جیره های آزمایشی تأثیر معنی داری بر غلظت و نسبت اسیدهای چرب فرار و نیتروژن آمونیاکی شکمبه مشاهده نگردید (05/0 P). نتایج این تحقیق نشان داد که تف دادن سبب بهبود در تولید شیر، ترکیبات شیر و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی دانه سویا می گردد. کلمات کلیدی: تجزیه پذیری، دانه سویا، کیسه نایلونی متحرک، پرتو الکترون، تف دادن

ارتقاء امنیت وب با وف بومی