Skip to main content
SUPERVISOR
Saied Nouri-Khorasani
سعید نوری خراسانی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Rasoul Esmaeely Neisiany
رسول اسمعیلی نیسیانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی شیمی
DEGREE
Doctor of Philosophy (PhD)
YEAR
1391

TITLE

Preparation of self-healing epoxy/carbon fabric- nano fibers composite (electrospun core-shell) and investigating its properties
In the present research, coaxial electrospinning method was employed to encapsulate healing agents in the core-shell nanofibers. The nanofibers containing healing agents were incorporated between the carbon layers in carbon fiber/epoxy composite panels to imbue them with a self-healing ability. Three types of polymers polyacrylonitrile (PAN), Poly(methyl methacrylate) (PMMA), and Styrene-co-acrylonitrile (SAN) were used as shell materials of the nanofibers in order to investigate effect of shell material on mechanical properties o and healing beauvoir of the hybrid composites. Morphological studies of the fabricated nanofibers by field emission scanning electron microscope (FESEM) confirmed that the nanofibers were fabricated without any signs of beads. The average diameters of the nanofibers with PAN, PMMA, and SAN shell and epoxy core were determined to be 483, 357, and 750 nm, respectively. In addition, for amine-based curing agent the nanofibers diameters were measured 406, 344, and 670 nm respectively for PAN, PMMA and SAN shell. Investigating, fabricated nanofibers structure using transmission electron microscopy (TEM) revealed that core-shell structures were formed for all the shells and healing agents. Extraction and thermogravimetric analysis (TGA) results confirmed the presence of two components in the core-shell nanofibers. Furthermore, these two analyses showed that the core content for epoxy as core in PAN, PMMA, and SAN as shell were 24, 27, and 40%, respectively. Meanwhile, the core content for amine based curing agent in PAN, PMMA, and SAN shell were measured 37, 30, and 43%, respectively. Tensile, short beam shear, three-point bending, and Izod impact tests were employed to investigate effect of incorporation core-shell nanofibers on mechanical properties of the carbon/epoxy composites. Tensile results showed that incorporation the nanofibers with PAN, PMMA, and SAN shell led to 11, 6, and 8% in tensile strength improvement, respectively. Furthermore, incorporation aforementioned nanofibers caused in 19, 26, and 8% increase in short beam shear strength of the hybrid composites, respectively. Results confirmed that embedding nanofibers did not significant effect on Izod impact adsorbs ion energy of the hybrid composites. Mechanical test results showed that the nanofiber tensile strength has the most effect on in-plane mechanical properties of the hybrid composite meanwhile the the nanofiber diameter has the most effect on out-of-plane properties of the hybrid composites. The three-point bending tests were employed to investigate healing behavior of the composite containing core-shell nanofibers. The results showed the hybrid composites containing core-shell nanofiber with PAN, PMMA, and SAN shell were able to recover its initial mechanical properties up 2, 4, and 3 times respectively. Furthermore, the results confirm that the nanofiber shell has influence on fracture behavior and releasing of healing agents.
در این پژوهش الکتروریسی هم محور به منظور ذخیره سازی عامل ترمیم درون نانو الیاف بکار گرفته شد. با نشاندن نانوالیاف پوسته-مغزی حاوی عامل ترمیم بین لایه های پارچه کربن در کامپوزیت اپوکسی/ پارچه کربن، کامپوزیت خود ترمیم شونده تولید شد. به منظور بررسی اثر جنس پوسته نانوالیاف بر خواص مکانیکی کامپوزیت و همچنین نحوه رفتار ترمیم، از سه پلیمر پلی(آکریلونیتریل)، پلی(متیل متاکریلات)، و کوپلیمر استایرین-آکریلونیتریل استفاده شد. بررسی مورفولوژی نانوالیاف تولیدی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی- نشر میدانی مشخص کرد که نانوالیاف در شرایط مطلوب الکتروریسی، بدون گره تولید شد. میانگین قطر این نانوالیاف برای مغزی اپوکسی با سه نوع پوسته پلی(آکریلونیتریل)، پلی(متیل متاکریلات)، و کوپلیمر استایرین-آکریلونیتریل به ترتیب 483، 357 و 750 نانومتر بود. همچنین میانگین قطر نانوالیاف برای مغزی عامل پخت آمینی و سه پوسته مذکور به ترتیب 406، 346 و 670 نانومتر بود. بررسی ساختار نانوالیاف تولیدی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری برای هر دو مغزی در سه نوع پوسته، ساختار پوسته-مغزی را تایید نمود. نتایج وزن سنجی گرمایی و آزمون استخراج مغزی نیز موید حضور دو جز در نانوالیاف تولیدی بود. مقدار مغزی برای مغزی اپوکسی در سه نوع پوسته پلی(آکریلونیتریل)، پلی(متیل متاکریلات)، و کوپلیمر استایرین-آکریلونیتریل به ترتیب 24، 27 و 40 درصد حاصل شد ضمن آنکه مقدار مغزی برای عامل پخت آمینی در سه پوسته مذکور به ترتیب 37، 30 و 43 درصد حاصل شد. آزمون های مکانیکی کشش یک طرفه، استحکام برشی تیرک کوتاه، خمش سه نقطه ایی و همچنین ضربه بکار کار گرفته شد تا اثر اضافه شدن نانوالیاف بر خواص مکانیکی کامپوزیت بررسی شود. نتایج آزمون کشش یک طرفه نشان داد اضافه شدن نانوالیاف با سه نوع پوسته پلی(آکریلونیتریل)، پلی(متیل متاکریلات)، و کوپلیمر استایرین-آکریلونیتریل به ترتیب موجب 11، 6 و 8 درصد بهبود در استحکام کششی شد. همچنین اضافه شدن نانوالیاف با سه پوسته مذکور به ترتیب موجب 19، 26 و 8 درصد افزایش استحکام برشی بین لایه ایی در کامپوزیت ها در مقایسه با کامپوزیت شاهد شد. حضور نانوالیاف تاثیر چندانی بر خواص ضربه ایی کامپوزیت ها نداشت. نتایج آزمون های مکانیکی نشان داد استحکام نانوالیاف بیشترین تاثیر را بر خواص مکانیکی در صفحه کامپوزیت و قطر نانوالیاف بیشترین تاثیر را برخواص مکانیکی خارج صفحه کامپوزیت ایجاد می کند. از آزمون خمش سه نقطه ایی، به منظور بررسی رفتار خودترمیم شوندگی کامپوزیت های تولیدی استفاده شد. نتایج آزمون خمش سه نقطه ایی نشان دادند رزین اپوکسی و عامل پخت رها شده از نانوالیاف شکسته شده در اثر شکست در آزمون خمش سه نقطه ایی توانایی ترمیم کامپوزیت شکسته شده را دارا می باشند. کامپوزیت حاوی نانوالیاف با سه پوسته مذکور به ترتیب 2، 4 و 3 مرتبه بازیابی خواص مکانیکی را ایجاد نمودند و مشخص شد جنس پوسته بر نحوه شکست نانوالیاف و رهاسازی عامل ترمیم موثر است. به این ترتیب نانوالیاف با پوسته پلی(متیل متاکریلات) به دلیل ماهیت شکننده بودن پوسته، شکست به موقع نانوالیاف و رها سازی عامل ترمیم در زمان مناسب (همزمان با شکست بافت زمینه پلیمری) را مهیا می سازند.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی