Skip to main content
SUPERVISOR
HamidReza Karimzadeh,Reza Modarres
حمیدرضا کریم زاده (استاد راهنما) رضا مدرس (استاد راهنما)
 
STUDENT
Meysam Shesh yane afosi
میثم علیزاده

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1394

TITLE

Reginalization of rainfall erosivity index using regression and geostatistical techniques in Chaharmahal & Bakhtiari province
Rainfall ability for generated soil erosion is rainfall erosivity and unlike some other natural factors, such as relief or soil characteristics, is not amenable to human modification. It represent a natural constraint for land use and they management. Rainfall erosivity express in erosivity index which one of important and validate they is Wichmeier Smith (EI30 or R) erosivity index which used in universal soil loss equation or its revisit equation. Data limitation and defecault calculation of this index cause to extensive studies in relation to its modeling and preparation rain fall erosivity map in order to successfully evaluate potential erosion, preparation soil conservation plans and land management to be used. According to these items frist this index calculated in 5 avilable recording rain gauges station in Chaharmahal Bakhtiari province that its maximum and minimum whit amounts 1169.9 and 98.1(Mj.mm.ha-1.h-1.yr-1) Respectively obtained in Chelgerd and Brojen station. Then for analyze it in dimension time and Place and determination type erosivity rains this index whit rainfall erosivity density index calculate in time period monthly, seasonality and annual and through evaluated different interpolation method interpolated and average this amounts in region surface obtinated y using thiessen polygon method. Obtained results, mean erosivity and its density respectively 94.5and 0.71(Mj.mm.ha-1.h-1.yr-1-- Mj. ha-1.h-1) showed in region surface. Also maximum monthly erosivity and its density in region surface obtinated in Farvardin and Azar and for seasonal scale this factors respectilely shows maximum values in winter and spring.The obtinated resultes for interpolation this indexes in most time period showed highest amount in weast, northweast and southweast of the region. In order to determination equation for estimate erosivity index for regions lacking data from recording rain gauges, regression analysis in annual scale was used. Finally the best regression equation in form multiple linear and based on umber wet days(WD), annual 90th percentile(C90) and Institute of Agricultural Sciences of south Korea (IAS) was obtained. Then with use of this equation amount erosivity estimated in other station and whit use of actual and estimated value, rainfall erosivity map whit use of the most accurate interpolation method or ordinaly Co-kriging was prepared. The obtinated map shows complex pattern of erosivity in region which whit use of rain gauge station was reflected and generally shows maximum values around Chelgerd station in north weast and minimum values in east and northease region.
توانایی باران درایجاد فرسایش خاک فرسایندگی باران نام دارد و شباهتی بادیگر فاکتورهای طبیعی موثر بر فرسایش از قبیل پستی و بلندی یا ویژگی های خاک ندارد و با اصلاحات بشری رام نمی شود. این نشان دهنده یک محدودیت طبیعی برای استفاده از زمین و مدیریت آنها است. فرسایندگی باران درغالب شاخص های فرسایندگی بیان می شود که یکی از مهم ترین ومعتبرترین آنها شاخص فرسایندگی ویشمایر و اسمیت ( R یا EI 30 ) است که در معادله جهانی فرسایش خاک یا معادله تجدید نظر شده آن استفاده می شود. محدودیت اطلاعاتی وسختی محاسبات این شاخص باعث گردیده تا مطالعات گسترده ای در رابطه با مدل سازی آن و تهیه نقشه ی فرسایندگی باران به منظور ارزیابی موفق پتانسیل فرسایش، تهیه طرح های حفاظت خاک و مدیریت اراضی به کار رود. با توجه به این موارد ابتدا این شاخص در5 ایستگاه باران نگار موجود دراین استان چهار محال وبختیاری محاسبه گردید که حداکثر وحداقل آن با مقادیر 9/1169و1/98 (مگاژول در میلی متر برهکتار در ساعت در سال) به ترتیب در ایستگاه چلگرد و بروجن به دست آمد. سپس برای تحلیل آن در بعد زمان و مکان و تعیین نوع باران های فرساینده این شاخص به همراه شاخص تراکم فرسایندگی باران در پایه های زمانی ماهیانه، فصلی وسالیانه محاسبه و از طریق ارزیابی روش های مختلف درون یابی پهنه بندی شدند و متوسط این مقادیر در سطح منطقه با استفاده از روش پلی گون بندی تیثن به دست آمد. نتایج به دست آمده متوسط فرسایندگی وتراکم آن را به ترتیب 5/94و 71/0(مگاژول در میلی متر برهکتار در ساعت در سال - مگاژول برهکتار در ساعت) در سطح منطقه نشان می داد. همچنین بیشترین میزان متوسط فرسایندگی ماهیانه و تراکم آن در سطح منطقه در ماه های فروردین وآذر به دست آمد و برای مقیاس فصلی این دو عامل به ترتیب در فصل زمستان و بهار حداکثر میزان خود را نشان می دادند. نتایج به دست آمده برای میان یابی این شاخص ها در اکثر پایه های زمانی بالاترین میزان را در غرب، شمال غرب وجنوب غرب منطقه نشان داد. به منظور تعیین معادله برای تخمین شاخص فرسایندگی برای مناطق فاقد داده های باران نگار از تحلیل رگرسیونی درمقیاس سالیانه استفاده شد. نهایتا مناسب ترین معادله رگرسیونی به صورت خطی چندگانه و براساس شاخص های تعداد روز های مرطوب(WD)، صدک 90بارش سالیانه(C90) و شاخص موسسه علوم کشاورزی کشورکره جنوبی(IAS) به دست آمد. سپس با استفاده از این معادله میزان فرسایندگی در سایر ایستگاه ها تخمین زده شد و با استفاده از ارزش های واقعی و تخمین زده شده، نقشه ی فرسایندگی باران با استفاده از دقیق ترین روش میان یابی یا روش کوکریجینگ معمولی تهیه گردید. نقشه به دست آمده الگوی پیچیده ای از فرسایندگی را در منطقه نشان می داد که با استفاده از ایستگاه های باران سنجی منعکس شده بود و به طور کلی حداکثر ارزش ها را اطراف ایستگاه چلگرد درشمال غرب وحداقل ارزش ها را در شرق وشمال شرق منطقه نشان می داد.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی