Skip to main content
SUPERVISOR
Hossein Tavanai,Milad Fathi,Ali Esehaghbeygi
حسین توانایی (استاد مشاور) میلاد فتحی (استاد مشاور) علی اسحق بیگی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Arash Hajisadeghian
آرش حاجی صادقیان

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391
In the present study, shelf-life extension and maintaining quality of fresh strawberry using immersion method and electrospray was examined. Chitosan nanoparticles was produced by electrospraying as a new approach to coating agricultural products. In the first session, this study investigated how to produce chitosan nanoparticles by electrospraying with acceptable morphology and reach a suitable formula for polymer solution. Hence, the effects of various solution properties and processing parameters on particle formation were evaluated. Chitosan polymer solution consists of 2% (W/V %) chitosan, 30% glacial acetic acid (V/V %), 20% (V/V %) ethanol and 50% (V/V %) distilled water indicated high ability in producing nanoparticles with appropriate morphology. flow rate of 0.03 ml/h, 20 cm electrode–collector distance and 20 kV voltage showed the best performance in nanoparticles production. The average diameter of the chitosan particles and standard deviation were 62.74 nm and 28.32 nm, respectively. In the second session, effect of chitosan coatings on physical and chemical properties of strawberry samples such as weight loss, fungal decay incidence, total soluble solids (TSS), PH, titratable acidity, firmness and color changes was studied. In the electrospray process, because of deposition solid nanoparticles on the surface of fruit, surface roughness and surface energy cannot affect coating integration. Thus, maintaining more freshness and moisture content is possible. At the end of the fourth day, 93.33% of control samples showed fungal decay and data revealed significant difference between untreated fruits and coated fruits ( P 0.05). In addition, at the end of the storage time, nanoparticles coated samples indicated only 40% fungal decay and difference was significant compared to other treatments ( P 0.05). At the end of the storage period, the highest value of TSS belongs to electrosprayed samples. Application of integration nanoparticle coating led to lower enzymatic activity and respiration. At the end of the storage, there is no significant difference between PH value of 1.5% chitosan, 2% chitosan and electrospray treatments ( P 0.05). After week, electrosprayed samples showed highest citric acid (%). In the same time, chitosan 2% and nano coated samples maintained initial firmness properly. In seventh day, the lowest color changes was assessed for nanoparticles coated fruits ( P 0.05). Keywords: Chitosan nanoparticle, coating, electrospray, fungal infection, immersion, shelf-life
در تحقیق حاضر، افزایش زمان ماندگاری و میوه توت فرنگی به دو روش غوطه وری و پوشش میوه با نانوذرات کیتوزان تولید شده به روش الکترواسپری به عنوان یک راهکار جدید مورد مطالعه قرار گرفت. در بخش اول، به بررسی چگونگی تولید نانوذرات کیتوزان به روش الکترواسپری و دستیابی به محلول پلیمری با فرمول مناسب، جهت حصول نانوذرات با مورفولوژی مطلوب پرداخته شد. بدین منظور عملکرد پاشش تحت تاثیر متغیرهای وابسته به محلول (ویسکوزیته، هدایت الکتریکی و کشش سطحی) و متغیرهای عملکردی سامانه (دبی محلول، ولتاژ و فاصله نازل تا صفحه جمع کننده) با عکس برداری الکترونی از ذرات پاششی، ارزیابی شد. در نتیجه، محلول پلیمری کیتوزان شامل 2% کیتوزان (w/v%)، 30% اسید استیک خالص (v/v%)، 50% آب مقطر (v/v%) و 20% اتانول (v/v%) بعنوان ترکیب مناسبی برای تولید نانوذرات کیتوزان انتخاب شد. نرخ جریان ml/h 03/0، ولتاژ kV 20 و فاصله نازل تا کالکتور cm 25 توانست نانوذراتی با مورفولوژی مطلوب تولید کند. قطر متوسط نانوذرات تولید شده برابر nm 62 و انحراف معیار آن nm 28 بود. در بخش دوم تحقیق، به بررسی پوشش بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی نمونه های توت فرنگی شامل درصد کاهش وزن، درصد نمونه های آلوده به قارچ، محتوای مواد جامد محلول، pH، اسیدیته قابل تیتراسیون، سفتی و تغییرات رنگ پرداخته شد. پس از گذشت یک هفته، با افزایش غلظت کیتوزان در تیمارهای غوطه وری، درصد کاهش وزن نمونه های توت فرنگی کاهش یافت. از آنجا که در روش الکترواسپری، به دلیل عدم وجود هرگونه محلول و فقط نشاندن ذرات جامد روی سطح میوه، ناهمواری های سطحی میوه تاثیری بر یکنواختی پوشش نداشت. می توان گفت که یکنواختی بیشتر پاشش، منجر به حفظ بیشتر رطوبت میوه و تازگی آن شد. در پایان روز چهارم، 93% نمونه های شاهد، آلودگی قارچی نشان دادند و تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد و تیمارهای پوششی وجود داشت. در پایان زمان نگهداری، نمونه های پوشش داده شده با نانوذرات کیتوزان با 40% کپک، تفاوتی معنی دار با سایر تیمارها داشتند. پس از گذشت یک هفته، بیشترین مقدار مواد جامد محلول مربوط به تیمار پوشش داده شده با نانوذرات کیتوزان بود که تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت. استفاده از پوشش یکنواخت الکترواسپری،کاهش فعالیت های آنزیمی و تنفس میوه را در پی داشت. در پایان روز هفتم، pH نمونه های پوشش داده شده با کیتوزان %5/1، 2% و الکترواسپری تفاوت معنی داری نداشتند ( P 0.05). پس گذشت یک هفته، بالاترین درصد اسید سیتریک مربوط به تیمارهای 2% کیتوزان و الکترواسپری بود که تفاوت معنی داری داشتند ( P 0.05). در پایان زمان نگهداری، تیمار پوششی کیتوزان 2% و الکترواسپری، سفتی اولیه خود را به خوبی حفظ کردند. پس از یک هفته، تفاوت بین تغییر رنگ تیمارهای مختلف پوششی کیتوزان معنی دار بود ( P 0.05) و نمونه های الکترواسپری شده کمترین تغییرات رنگ را داشتند ( P 0.05) . به طور کلی، کیفیت پوششی الکترواسپری منجر به افزایش مدت زمان ماندگاری و جلوگیری از افت کیفیت میوه توت فرنگی در طول دوره نگهداری شد. کلمات کلیدی : الکترواسپری، پوشش دهی، توت فرنگی، غوطه وری، ماندگاری، نانوذرات کیتوزان

ارتقاء امنیت وب با وف بومی