دراين پروژه،امکان استفاده از بنتونيت و مکانيزم اثر آن در فرايند سينترسازي کانه آهن مورد بررسي قرار گرفته است. تاثير افزايش بنتونيت در محدوده 1/0 تا 4/0 درصد بر نفوذپزيري بار سينترسازي و استحکام و احياء پذيري و ساختار ميکروسکوپي سينتر توليدي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بدست آمده حاکي اين بود که با افزايش بنتونيت از 1/0 تا 4/0 درصد ، زمان پخت سينتر کاهش يافت ومقداري از مخلوط نيز اضافه ماند که اين مطلب نشان دهنده افزايش نفوذپذيري در همه نمونه ها بود.با افزودن 1/. تا 4/. درصد بنتونيت ،درصد تخلخل در نمونه ها از 5/31 % تا 8/59 %افزايش يافت ولي در مورد احياءپذيري، نمونه هاي حاوي 1/0و2/0 درصد بنتونيت بدليل افزايش تخلخل ،از احياءپذيري بهتري برخوردار شدند، ولي درنمونه هاي حاوي 3/0 و 4/0 درصد بنتونيت برخلاف افزايش تخلخل، باتشکيل فازهاي شيشه اي سيليکاتي و پوشاندن سطح ذرات اکسيد آهن ،احياءپذيري کاهش يافت. همچنين پس از بررسي نتايج بدست آمده از آزمون استحکام ،مشخص شد که افزايش بنتونيت از 1/. تا 3/. درصد تاثير چنداني روي استحکام نمونه ها نداشته و فقط نمونه حاوي 4/. درصد بنتونيت استحکام کمتري پيدا کرده است. از نظر ساختاري ،با افزايش 1/0 تا 4/0 درصد بنتونيت ،مقدار فازهاي سيليکاتي افزايش يافته و مقدار فازهاي سوزني کلسيمي کاهش يافتند