Skip to main content
SUPERVISOR
Amirhossein Khoshgoftarmanesh,Majid Afyuni,Mohammad-Ali Hajabbasi,Jamshid Razmjoo ghalaie
امیرحسین خوش گفتارمنش (استاد راهنما) مجید افیونی مبارکه (استاد مشاور) محمدعلی حاج عباسی جورتانی (استاد راهنما) جمشید رزمجو (استاد مشاور)
 
STUDENT
Asghar Besalatpour
اصغر بسالت پور

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1384

TITLE

Bioremediation of Petroleum-Contaminated Soils by Phytostimulation Technique
Soils and environmental pollution by total petroleum hydrocarbons (TPHs) is one of the most important environmental challenges in Iran especially around oil refineries like the Tehran oil refinery complexes. Presence of petroleum contaminants in soils may be toxic to human and organisms and act as a source of ground and surface waters contamination. Also, there are serious concerns regarding the presence of TPH in soil, especially because of their potential for bioaccumulation in organism’s food chain. Therefore, remediation of these compounds from environment is necessary. There are many techniques for remediation of petroleum-contaminated soils but, some of them are high-cost and have side effects on environment, therefore nowadays bioremediation technologies such as phytoremediation (removal of soil contaminants via plant growth) are investigated. In this study, phytostimulation was used as an environmentally and economically acceptable option to remediate petroleum-contaminated soils. At first, germination and subsequent growth of seven plants were tested in three soils with different petroleum contamination levels. Contamination treatments consisted of C 0 (uncontaminated soil), C 1 and C 2 treatments (1:1 and 1:3 w/w, uncontaminated: contaminated soil, respectively). Thereafter, four plant genotypes with the highest germination and growth were selected for phytoremediation trails. The results showed that the presence of TPH in the soil had no effect on seed germination of agropyron, white clover, sunflower and safflower. In contrast, there were 32 and 56% decreases in germination of puccinellia in the C 1 and C 2 treatments, respectively. Canola and white clover seedlings were sensitive to these compounds and failed to produce dry matter yield at the end of trial period. Therefore, four plant genotypes including tall fescue, agropyron, safflower and sunflower were selected for the phytoremediation trails. In the phytoremediation study, shoot and root dry matter yield of all studied plants significantly reduced in the contamination treatments, particularly C 2 treatment, as compared to the control (C 0 treatment). Also, microbial activity in the rhizosphere of agropyron was greater than tall fescue in the C 2 treatment. However, there were no significant differences in the microbial activity in the rhizosphere of sunflower and safflower with the control. Decreases of the TPH concentration in the presence of the plant genotypes were variant. There were 71 and 69% decreases in TPH concentration in C 1 treatment, and 45 and 42 decreases in TPH concentration in C 2 treatment in the presence of agropyron and tall fes
آلودگی خاک ها به هیدروکربن های نفتی (TPHs) یکی از مهم ترین مشکلات زیست محیطی در برخی از نقاط کشور به ویژه در اطراف پالایشگاه های نفت، نظیر پالایشگاه نفت تهران می باشد. وجود آلاینده های نفتی در خاک می تواند سبب بروز سمیت برای انسان و سایر موجودات زنده شده و موجبات آلودگی منابع آب های زیرزمینی و سطحی را فراهم آورد. همچنین نگرانی های زیادی درباره حضور این آلاینده ها در محیط زیست به ویژه به سبب ورود این ترکیبات به زنجیره غذایی موجودات زنده وجود دارد. بنابراین، پالایش این ترکیبات از محیط زیست ضروری است. روش های متعددی جهت پالایش خاک های آلوده به نفت وجود دارند اما از آنجا که بسیاری از این روش ها گران قیمت و با اثرات جانبی مضر برای محیط زیست هستند، امروزه به روش های زیستی نظیر گیاه پالایی (پالایش خاک های آلوده با استفاده از گیاه) توجه زیادی شده است. در این پژوهش نیز قابلیت استفاده از روش تحریک گیاهی به عنوان یک راهکار مقبول از لحاظ زیست محیطی و اقتصادی جهت پالایش خاک های آلوده به نفت، مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا جوانه زنی و رشد هفت گیاه مختلف در سه خاک با سطوح مختلف آلودگی نفتی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آلودگی عبارت بودند از تیمار C o (خاک غیر آلوده) و تیمارهای 1 C و 2 C (به ترتیب نسبت وزنی 1:1 و 1:3 خاک کاملاً آلوده به خاک غیر آلوده). سپس چهار گیاه با درصد جوانه زنی بالا و رشد مناسب تر برای آزمایش گیاه پالایی انتخاب و میزان کاهش غلظت این آلاینده ها در انتهای یک دوره 120 روزه تعیین گشت. نتایج نشان داد که وجود هیدروکربن های نفتی در خاک بر جوانه زنی آفتابگردان، گلرنگ، اگروپایرون و شبدر تأثیر معنی داری نداشت. در مقابل جوانه زنی پوکسنلیا در تیمارهای 1 C و 2 C به ترتیب 32 و 56 درصد نسبت به تیمار C o کاهش یافت. شبدر و کلزا نیز نسبت به وجود این آلاینده ها در خاک حساس بوده و در نتیجه فاقد عملکرد ماده خشک گیاهی در انتهای دوره آزمایش بودند. اما حضور آلاینده های نفتی در خاک کمترین اثر را بر رشد و نمو اگروپایرون، تال فسکیو و پوکسنلیا داشت. بنابراین چهار گیاه آفتابگردان، گلرنگ، اگروپایرون و تال فسکیو جهت گیاه پالایی آلاینده های نفتی انتخاب شدند. در آزمایش گیاه پالایی، وجود هیدروکربن های نفتی در خاک موجب کاهش رشد و عملکرد ماده خشک ریشه و اندام هوایی همه گیاهان مورد مطالعه در تیمارهای آلودگی در مقایسه با تیمار شاهد (بدون آلودگی) شد که این کاهش رشد و عملکرد در تیمار 2 C مشهودتر بود. همچنین حضور اگروپایرون در تیمار 2 C نقش مؤثرتری نسبت به تال فسکیو در افزایش فعالیت و تنفس میکروبی در خاک داشت ولی اختلاف معنی داری بین ریزوسفر آفتابگردان و گلرنگ با تیمار شاهد (بدون گیاه) در فعالیت ریزجانداران خاک در این تیمار مشاهده نشد. میزان کاهش غلظت TPHs در خاک در حضور گیاهان مختلف نیز متفاوت بود. به شکلی که بیشترین میزان کاهش غلظت TPHs در حضور اگروپایرون و تال فسکیو به ویژه در سطح پایین تر آلودگی (تیمار 1 C) بود به طوری که غلظت این آلاینده ها به ترتیب حدود 71 و 69 درصد نسبت به غلظت اولیه کاهش یافت. همچنین حضور تال فسکیو و اگروپایرون موجب کاهش 42 تا 45 درصد

ارتقاء امنیت وب با وف بومی