Skip to main content
SUPERVISOR
Hossein Izadan
حسین ایزدان (استاد راهنما)
 
STUDENT
Fatemeh Aghamohammadi varnousfaderani
فاطمه آقامحمدی ورنوسفادرانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی نساجی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1397

TITLE

determination of dispers dyes concentration in aqueous solutions
Recently, polyester fiber has been widely used around the world. This fiber has its own advantages and disadvantages. One of the disadvantages of this fiber is the difficulty of the dyeing process. The most important dye that is applicable on this fiber is disperse dye. Disperse dyes due to their hydrophobic nature have proper affinity to polyester fibers. Disperse dyes are usually small and have few polar groups, so they are hydrophobic and have little solubility in water. The little solubility of these dyes in water, while the dyeing process normally occur in aqueous environment, causes these dyes not to properly follow the Bouguer-Beer-Lambert’s law and makes it difficult to measure the oncentration of these dyes online. In the present research, three disperse dyes with different chemical structures and molecular weights were used. These dyes were dissolved in water with different concentration of a dispersing agent and with or without being treated with ultrasounic operation.Then, the absorbance of each dye solutions was measured by UV-Vis spectrophotometer. The absorbace curve of the solutions were compared with the ones for dyes in water and in dimethylformamide/water 50/50% solution. The rsults of the experiments showed that using the combination of ultrasound operation with the addition of the proper amount of a dispersing agent gives comparable results to the conventional method for which a 50/50% DMF/Water solution is used.
یکی از مهمترین رنگینههایی که برای رنگرزی الیاف مصنوعی همچون پلیاستر و استات استفاده میشود رنگینه دیسپرس است. انواع مختلف این رنگینه معمولاً ابعاد کوچک و گروههای قطبی کمی دارند. به همین علت آبگریز و نامحلول در آباند. ازآنجاکه فرآیند رنگرزی معمولاً در محیطهای مائی انجام میشود، نامحلول بودن رنگینه در آب و تجمع آن عامل ایجاد خطا در اندازهگیری جذب است. لذا اندازهگیری غلظت این رنگینه در آب با استفاده از قانون بوگر-بیر-لامبرت دچار خطا میشود. در این پژوهش سه رنگینه دیسپرس آبی 56 ، دیسپرس نارنجی 149 و دیسپرس قرمز 167 برای بررسی اثر روشهای مختلف بر جذب نمونهها استفاده شد. رنگینههای مذکور ساختارها و اوزان مولکولی متفاوتی داشتند تا اثر فرایند بر گستره بزرگی از رنگینهها بررسی شود. در این پژوهش غلظتهای مختلف رنگینه در حلال دیمتیلفرمآمید/آب 50 / 50 ، آب، آب حاوی 1 و 12 درصد حجمی دیسپرسکننده و آب حاوی 1 و 12 درصد حجمی دیسپرسکننده تحت 10 دقیقه عملیات همگنسازی فراصوت 400 وات تهیه شد. جذب نمونهها در ناحیه مرئی توسط اسپکتروفتومتر انتقالی اندازهگیری شد. منحنی جذب نمونههای حاوی 1 و 12 درصد دیسپرسکننده قبل و بعد از عملیات فراصوت با نمودارهای جذب رنگینه در آب و حلال دیمتیلفرمآمید/آب 50 / 50 مقایسه شدند. همچنین رگرسیون خطی هر روش رسم شد. شیب حاصل از رگرسیون خطی با ضریب جذب در قانون بوگر-بیر-لامبرت مرتبط است و بدین ترتیب ضریب جذب روشهای مختلف با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاصل از آزمایشها قابل قیاس بودن روش پیشنهادی افزودن مقدار مناسب دیسپرسکننده و سپس قرار دادن محلول تحت عملیات همگنسازی فراصوت با نتایج بهدستآمده حاصل از روش معمول حل کردن رنگینه در محلول 50 / 50 دیمتیلفرمآمید را نشان داد. همچنین برای تمامی روشهای بررسی شده، ضریب همبستگی رگرسیون خطی بیش از 99 / 0 محاسبه شد. کلمات کلیدی: رنگینه دیسپرس-تعیین غلظت-فراصوت دارای پراب-دیسپرس کننده-بوگر_بیر_لامبرت

ارتقاء امنیت وب با وف بومی