Skip to main content
SUPERVISOR
Esmaeel Landy,Behrouz Mostafazadehfard,Seyed ali mohammad MirmohammadyMaibody
اسماعیل لندی (استاد مشاور) بهروز مصطفی زاده فرد (استاد راهنما) سیدعلی محمد میرمحمدی میبدی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Farzam Moghbel
فرزام مقبل

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1392

TITLE

Effect of Different Levels of Leaching Fraction on Soil Salinity and Corn Yield
One of the most important problems related to sustainable agriculture in arid and semi-arid regions is lack of sufficient water resources. The use of wastewater with proper irrigation management is a practical method to solve this problem. The use of wastewater for irrigation causes problems such as salinity and sodicity of agricultural lands which reduces crop yield and area under cultivations. One of the practical methods to reduce the salinity and sodicity of agricultural lands is to mix better quality water with saline irrigation water and apply it for irrigation using proper leaching requirement. To date, there is little study about mixing wastewaters or irrigation water with different salinities and application of these mixed water for irrigation of corn using different leaching fractions. Therefore, the objective of this study was to investigate the effects of different irrigation water and wastewater salinities and sodicities, on corn yield and soil chemical characteristics using soil columns. Three irrigation water salinities of 1, 4.7 and 9 dS/m and three leaching fractions of 0, 15 and 30 % were applied. Two different factorial experiments with completely randomized design one for irrigation water and one for wastewater were carried out with three replications for each treatment at College of Agriculture, Isfahan University of Technology. The results showed that the increase of irrigation water salinity and irrigation water sodicity increases the soil salinity and sodicity and decreases the corn yield. The treatment of mixture of wastewaters with salinities of 1 and 9 dS/m, as compared to the treatment of wastewater with salinity of 9 dS/m and sodium adsorption ratio of 13.1 percent, reduces soil salinity and sodium adsorption ratio significantly and increases corn yield by nearly twice. The treatment of mixing irrigation water with salinities of 1 and 9 dS/m, as compared to the treatment of irrigation water with salinity of 9 dS/m decreases the soil salinity and sodium adsorption ratio of upper layer of soil 43 and 45 percent, respectively, and increases corn yield 45 percent. For all treatments the sodium adsorption ratio for 0-10 cm of soil layer was higher than other soil layers. The leaching fraction of 15 and 30 percent, reduce soil salinity of 0-10 cm of soil layer 11 and 36 percent and increase corn yield 33 and 75 percent, respectively. If acidity of irrigation water and soil at beginning of the experiment be the same, the leaching levels have no significant effect on soil pH. With proper irrigation management, and with proper leaching fractions, the saline wastewaters can be applied for irrigation and can be used as an irrigation source. Keywords: Irrigation water salinity, Wastewater, Leaching and Corn yield
یکی از مشکلات کشاورزی پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک کمبود آب است. استفاده از آبهای نامتعارف با مدیریت مناسب آبیاری، راهکاری عملی برای حل این مشکل می باشد. استفاده از پساب برای آبیاری مشکلاتی مانند شور و سدیمی شدن اراضی کشاورزی را در پی خواهد داشت که علاوه بر کاهش محصولات کشاورزی بتدریج سطح زیر کشت را کاهش می دهد. ازجمله روش های موثر برای کاهش این اثرات شوری و سدیمی شدن اراضی استفاده از روش های مدیریتی صحیح ترکیب آب با کیفیت بهتر با آب شور و استفاده از آن برای آبیاری با اعمال آبشویی می باشد. مطالعه ای به منظور بررسی اثر سطوح مختلف شوری و سدیمی بودن آب آبیاری و پساب در قالب ستون های خاک شامل سه سطح شوری آب آبیاری: 1، 7/4 و 9 دسی زیمنس بر متر و سه سطح آبشویی 0، 15 و 30 درصد با استفاده از پساب های مختلف و آب هایی با شوری های متفاوت بر عملکرد ذرت و برخی پارامتر های شیمیایی خاک انجام شد. این مطالعه در دانشگاه صنعتی اصفهان در قالب دو طرح آزمایشی فاکتوریل مجزا شامل کاربرد پسابهای مختلف و کاربرد آب های آبیاری متفاوت با طرح پایه ی کاملا تصادفی با سه تکرار برای هر تیمار اجرا شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری و سدیمی بودن آب آبیاری، سطوح شوری و سدیمی بودن خاک افزایش می یابد. با افزایش شوری آب آبیاری و درصد سدیم آب آبیاری عملکرد ذرت کاهش یافت. در مقایسه با اثر آبیاری با تیمار پساب با شوری 9 دسی زیمنس بر متر و نسبت جذب سدیم 10/13، تیمار ترکیب پساب های با شوری های 9 و 1 دسی زیمنس برمتر بطور معنی داری شوری و نسبت جذب سدیم خاک را کاهش و عملکرد ذرت را تا حدود 2 برابر افزایش داد. همچنین نتایج کاربرد آبهای با شوری های مختلف نشان داد که مقدار شوری و نسبت جذب سدیم در لایه ی بالایی خاک تحت تاثیر تیمار ترکیب آبهای آبیاری با شوری های 9 و 1 دسی زیمنس بر متر نسبت به تیمار آب آبیاری با شوری 9 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 43 و 45 درصد کاهش و عملکرد ذرت 45 درصد افزایش می یابد. در تمامی ستون ها نسبت جذب سدیم خاک در لایه ی 0 تا 10 سانتی متری خاک بیشتر از سایر لایه های خاک بود. آبشویی های انجام شده املاح خاک را به لایه های پایین تر خاک منتقل نمودند بطوری که سطوح آبشویی 15 و 30 درصد شوری لایه 0 تا 10 سانتی متری خاک را به ترتیب 11 و 36 کاهش و عملکرد ذرت را به ترتیب 33 و 75 درصد افزایش داد. تاثیرگذاری سطوح آبشویی در کاهش شوری خاک با افزایش شوری آب آبیاری افزایش یافت. مدیریت آبشویی در کاهش درصد سدیم خاک موثر بود اما تاثیر افزایش کسر آبشویی بیشتر از 15 درصد در بهبود وضعیت سدیمی شدن خاک ناچیز بود. نتایج نشان داد که چناچه وضعیت اسیدیته آب آبیاری و خاک در ابتدا مشابه باشند اعمال سطوح آبشویی تاثیری بر وضعیت pH خاک نخواهد داشت. در شرایطی که آب آبیاری مورد استفاده شور و شدیدا سدیمی باشد فقط ارتفاع ساقه و شاخص سطح برگ ذرت بطور معنی داری تحت تاثیر سطوح آبشویی قرار خواهند گرفت. نتایج نشان داد که پیش بینی عملکرد ذرت توسط نسبت جذب سدیم عصاره اشباع خاک، در شرایط استفاده از آبهای شور و سدیمی از دقت بالاتری نسبت به پیش بینی عملکرد ذرت توسط شوری خاک برخوردار است. با مدیریت ترکیب آب آبیاری و اعمال آبشویی می توان از پساب های شور شهری به عنوان منبع آبی جایگزین برای آبیاری استفاده نمود. کلمه های کلیدی: شوری آب آبیاری، پساب، ترکیب پساب با آب آبیاری، آبشویی و عملکرد ذرت

ارتقاء امنیت وب با وف بومی