Skip to main content
SUPERVISOR
Masoud Alikhani,Ali Sadeghi sefidmazgi,Mohammad Khorvash,Farzad Hashemzadeh
مسعود علیخانی (استاد راهنما) علی صادقی سفیدمزگی (استاد مشاور) محمد خوروش (استاد راهنما) فرزاد هاشمزاده (استاد مشاور)
 
STUDENT
Abbas Karami
عباس کرمی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1395

TITLE

Effect of different ratios of concentrate to forage in post-weaning period on performance and metabolic responses in Holstein calves
This study was conducted to determine the effect of different ratios of concentrate to forage in post-weaning period on performance and metabolic responses Holstein calves. For this purpose, forty-five Holstein female calves (70 d of age and 77.7 ± 4.44 kg body weight), were randomly assigned to 1 of the following 3 treatment differing in forage to concentrate ratio. All the diets were formulated and to be isonitrogenous but energy was more in high concentrate treatment. Calves were kept in individual pens for up to 120 days. Daily feed intake was recorded and body weight recorded at the beginning of the experiment (d 70), d 95 and the end of the experiment (d 120). In order to evaluate the environmental conditions, temperature and humidity of the environment were recorded by thermometer and moisture meter daily. The results of this study indicated that the feed intake (p 0.01), daily weight gain (p 0.01), feed efficiency (p = 0.01), was affected by the treatment and showed a significant difference in the third treatment compared to the others. Also, body weight was affected at d 95 (p 0.01) and d 120 (p 0.01), and was higher in the third treatment. Regarding the health index, the health score was lower for the first treatment (p 0.02) and the animals were healthier than others. Ruminal pH on d 95, 120 was lower than other treatments (p 0.02). Dry matter, neutral detergents fiber, fat and protein digestibility were not different between treatments. The results of this study indicated that feeding 20-80% (20% Alfalfa hay and 80% concentrate), after weaning period, can improve calf performance. Key words : calves, forage, concentrate, performance, weaning
به منظور بررسی تاثیر نسبت‌های مختلف کنسانتره به علوفه در دوره پس از شیرگیری بر پاسخ‌های عملکردی و متابولیکی درگوساله‌های هلشتاین، آزمایشی با استفاده از چهل وپنج راس گوساله ماده هلشتاین با وزن اولیه 44/4±7/77 کیلوگرم انجام شد. قطع شیر در 60 روزگی صورت گرفته و در 70 روزگی گوساله‌ها به طور مساوی بین سه تیمار توزیع گردیدند. آزمایش حاضر، در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد که تیمار به عنوان اثر ثابت و گوساله‌ها در هر تیمار به عنوان اثر تصادفی در نظر گرفته شد. تیمارهای آزمایشی در این پژوهش سه سطح 50 ، 65 و 80 درصد کنسانتره بود . به هر تیمار 15 راس گوساله اختصاص یافت که تا 120 روزگی در داخل جایگاه‌های انفرادی نگهداری شدند. مصرف خوراک بطور روزانه اندازه‌‌گیری گردید. وزن کشی در ابتدا ( 70 روزگی) وسط (95 روزگی) و انتهای آزمایش (120 روزگی) انجام شد. به منظور بررسی شرایط محیطی، دما و رطوبت محیط توسط دماسنج و رطوبت سنج بطور روزانه ثبت گردید. میزان پروتئین خام جیره ها تقریبا یکسان تنظیم گردید ولی انرژی در تیمار پر کنسانتره بیشتر بود. نتایج نشان داد مصرف ماده خشک در گوساله‌های تیمار سه نسبت به دو تیمار دیگر بیشتر گردید (01/0 p). افزایش وزن روزانه در کل دوره در تیمار سه نسبت به دو تیمار دیگر بیشتر بود (01/0 p). راندمان در کل دوره نیز در تیمار سه نسبت به دوتیمار دیگر بیشتر بود (02/0 p). وزن بدن در 95 روزگی (01/0 p) و 120 روزگی (01/0 p)تحت تاثیر تیمار سه قرار گرفت و نسبت به دو تیمار دیگر بیشتر بود. در رابطه با شاخص سلامت نمره کمتر به تیمار یک تعلق گرفت (02/0 p) و دامهای این تیمار نسبت به تیمار 2 سالم تر بودند. شاخص مدفوع در کل دوره در تیمار یک کمتر از تیمار دو بود (05/0 p). ارتفاع0کپل0در پایان0دوره آزمایش در تیمار سه نسبت به تیمار یک بیشتر بود (05/0 p). ارتفاع جدوگاه در 95 روزگی و پایان دوره در تیمار سه نسبت به تیمار یک بیشتر بود (02/0 p). دور سینه در پایان دوره در تیمار یک نسبت به تیمار سه بیشتر بود (05/0 p). میزان گلوکز خون در 95 روزگی در تیمار سه نسبت به تیمار یک و در120 روزگی و کل دوره در تیمار سه نسبت به دو تیمار دیگر بیشتر بود (05/0 p ) . مقدار نیتروژن اوره‌ای خون در 95 روزگی در تیمار یک نسبت به تیمار سه و در 120 روزگی در تیمار سه نسبت تیمار دو و در کل دوره در تیمار یک نسبت به تیمار سه بیشتر بود (05/0 p). میزان بتاهیدروکسی بوتیریک اسید خون در 95 روزگی و در پایان دوره آزمایش در تیمار یک نسبت به تیمار سه بیشتر گردید (01/0 p). pH شکمبه در 95 و 120 روزگی و پایان دوره در تیمار سه کمتر از دو تیمار دیگر شد (02/0 p). رفتار خوابیدن در تیمار سه (04/0 p) و نشخوار کردن در تیمار یک (05/0 p) نسبت به دو تیمار دیگر بیشتر شد. گوارش پذیری ماده خشک، الیاف نا محلول در شوینده اسیدی و خنثی، چربی و پروتئین در تیمارها تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند. نتایج بیانگر آن است که چنانچه در تغذیه گوساله‌ ‌ ها پس از شیرگیری از نسبت 20 -80 (80 درصد کنسانتره و 20 درصد علف یونجه خشک) استفاده شود می تواند منجر به بهبود عملکرد گردد. واژه های کلیدی: گوساله، نسبت علوفه به کنسانتره، عملکرد، دوره پس از شیرگیری.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی