Skip to main content
SUPERVISOR
Majid Afyuni,Jahangir Abedi-Koupai,Mohammad-Ali Hajabbasi
مجید افیونی مبارکه (استاد راهنما) جهانگیر عابدی کوپائی (استاد مشاور) محمدعلی حاج عباسی جورتانی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Nasim sadat Mortazavi
نسیم سادات مرتضوی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1387

TITLE

Effect of Geohumus and Hydrogel on Soil Hydraulic Propertis and Growth Indices of a Nursery Plant (Cucumis sativa L.)
Application of superabsorbent polymers is a suitable method to enhance water use efficiency in agricultural soil. The polymers improve soil hydraulic properties such as water holding capacity, plant available water, and hydraulic conductivity of soil. Superabsorbent polymers absorb high amount of water and release it gradually as soil dries out. In this research, the effect of two superabsorbents (Geohumus and Hydrogel) on soil hydraulic properties and plant growth was evaluated. This research was done in two stages. The first stage was conducted as completely randomized design in which treatments were different levels of superabsorbents (0, 5, 10 and 20g Geohumus/kg soil and 0, 4, 6 and 8 g Hydrogel/kg soil). The aim of this stage was to determine effect of superabsorbents on soil physical and hydraulic properties. The second stage was a greenhouse trial, conducted as completely randomized factorial design in which the treatments were 4 levels of superabsorbents (the same with first stage) and three irrigation regimes consisting 50, 70 and 100 percent of field capacity. The objectives of this stage were evaluation of superabsorbents on growth indices and yield of cucumber ( Cucumis sativa var. Danito ), under reduced irrigation regimes. The results showed that using of Geohumus leads to significant increase in amount of water in FC and PWP and uptake of N, K and Fe by plant but there was a significant decrease in soil hydraulic conductivity and available water content of the soil. But the changes on bulk density, particle density, MWD and Zn and P uptake by plant were not significant. A significant increase in height, fresh weight and dry weight of cucumber plants were observed in the 5 g Geohumus per kg soil but there was a significant decrease in these growth indices by increasing the Geohumus levels. Using of Superab A200 leads to significant increase in amount of FC and PWP water, MWD, water availability, fresh and dry weight of plant but it leads to significant decrease in soil hydraulic conductivity. No significant difference was observed in bulk density, particle density and fruit weight. Also, No special trends were found in nutrient uptakes by plant in Hydrogel treatments. Increasing of water regimes to 100% of FC leads to significant increase in fruit weight and all growth indices of plant.
ایران سرزمینی خشک با بارندگی کم و توزیع نامناسب آن می باشد. از طرف دیگر راندمان کاربرد آب و به دنبال آن راندمان مصرف کود در ایران بسیار پایین است، لذا یافتن راهکارهای مدیریتی مناسب به منظور کاهش نیاز آبیاری و در نتیجه افزایش راندمان مصرف آب و کود ضروری است. افزودن ترکیب های سوپرجاذب به خاک یکی از راهکارهای افزایش کارایی مصرف آب و کود می?باشد. پلیمرهای سوپرجاذب در خاک مقادیر زیاد آب را در خود جذب کرده، پس از خشک شدن محیط، آب درون این پلیمرها به تدریج آزاد شده و در نتیجه خاک برای مدت بیشتر تری مرطوب مانده و سبب کاهش نیاز به آبیاری می?شود. در پژوهش حاضر اثر استفاده از دو نوع پلیمر سوپرجاذب هیدروژل سوپراب آ200 در چهار سطح صفر، 4، 6 و 8 گرم پلیمر در کیلوگرم خاک و ژئوهوموس در چهار سطح صفر، 5، 10 و 20 گرم پلیمر در کیلوگرم خاک بر یک خاک لومی با سه رژیم آبیاری 50، 75 و 100 درصد گنجایش مزرعه مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول اثر تیمارها بر برخی ویژگی های فیزیکی خاک در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دوم اثر تیمارها بر عملکرد، ویژگی های رویشی گیاه و جذب عناصر نیتروژن، پتاسیم، فسفر، آهن و روی در گیاه خیار درختی رقم دانیتو در قالب طرح فاکتوریل در قالب کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از مرحله اول آزمایش افزودن هر دو نوع سوپرجاذب به خاک سبب کاهش هدایت هیدرولیکی اشباع خاک شد. افزودن هیدروژل به خاک موجب افزایش معنی?دار میانگین وزنی قطر خاکدانه?ها شد، در حالی?که افزودن ژئوهوموس به خاک اثر معنی?داری بر میانگین وزنی قطر خاکدانه?ها نداشت. هیچ??یک از سوپرجاذب?ها اثر معنی?داری بر چگالی های حقیقی و ظاهری خاک نداشتند. هر دو سوپرجاذب سبب افزایش مقدار رطوبت خاک در تمامی مکش?های ماتریک شدند، اما تیمارهای هیدروژل با وجود مقادیر کم?تر مورد استفاده، مقدار رطوبت خاک را به مقدار بیشتری نسبت به تیمارهای ژئوهوموس افزایش دادند. افزودن ژئوهوموس به خاک آب قابل استفاده خاک را کاهش داد اما افزودن هیدروژل به خاک موجب افزایش آب قابل استفاده خاک شد. بر اساس نتایج حاصل از مرحله دوم آزمایش، افزودن هیدروژل به خاک اثر معنی?داری بر وزن میوه نداشت، اما سبب افزایش معنی?دار ارتفاع، وزن تر و وزن خشک گیاه شد. افزودن ژئوهوموس در خاک نیز اثر معنی?داری بر وزن میوه نداشت. همچنین افزودن ژئوهوموس به خاک در سطح 5 گرم پلیمر در کیلوگرم خاک موجب افزایش معنی?دار میانگین ارتفاع، وزن تر و وزن خشک گیاه نسبت به تیمار شاهد شد اما با افزایش مقدار ژئوهوموس در خاک کاهش شاخص?های رشد رویشی مشاهده شد. اعمال رژیم?های آبیاری متفاوت اثر معنی?داری بر وزن میوه، وزن تر و خشک گیاه در تیمارهای دارای هر دو نوع سوپرجاذب داشت به طوری?که با افزایش مقدار آبیاری از 50 به 100 درصد گنجایش مزرعه وزن میوه، ارتفاع، وزن تر و وزن خشک بوته?ها افزایش یافت. با افزایش سطح ژئوهوموس در خاک، غلظت نیتروژن، پتاسیم و آهن در گیاه افزایش یافت، در حالی که افزودن ؤئوهوموس به خاک اثر معنی داری بر غلظت روی و فسفر گیاه نداشت. افزودن هیدروژل به خاک، باعث افزایش میانگین غلظت روی و نیتروژن گیاه نسبت به شاهد شد، اما با افزایش سطح هیدروژل در خاک کاهش غلظت این دو عنصر مشاهده شد، به طوری که بیشترین غلظت روی و نیتروژن مربوط به تیمار 4 گرم هیدروژل در کیلوگرم خاک بود. افزودن هیدروژل به خاک همچنین باعث افزایش غلظت پتاسیم در گیاه شد.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی