Skip to main content
SUPERVISOR
اقافخر میرلوحی فلاورجانی (استاد راهنما) قدرت اله سعیدی (استاد مشاور) محمدرضا سبزعلیان دستجردی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Mohammad reza Siavashi
محمدرضا سیاوشی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390

TITLE

Effect of inbreeding on agronomical traits and essential oil percentage in fennel (Foeniculum vulgare Mill)
Fennel ( Foeniculumvulgare Mill, Umbelifera) family is a perennial and one of the oldest spicy and medicinal plants of Iran. Inbreeding is crossing between individuals related together compared to those crossing randomly in a population. The most extreme state of inbreeding is selfing which means cross of individuals by themselves via self-pollination. This experiment was conducted to estimate the effect of inbreeding on morphological traits and essential oil percent of fennel genotypes derived from self-pollination during 2012-2013. The first trial was conducted to estimate percent self-pollination and generation of selfed seeds in 20 accessions of fennel. Data analysis was performed according to split plots in a completely randomized block design to evaluate the effect of self-pollination on the genotypes. Results showed that the effect of pollination type (self or cross) was significant on all traits. Similarly, genotypes affected all traits significantly suggesting high variation in studied germplasm. The results of mean comparisons indicatedthat under cross pollination, Tabriz and Kerman genotypes showed the highest and lowest number of seeds per plant, respectively. Under self-pollination, Isfahan II and Kerman showed the highest and lowest number of seeds, respectively. Under both conditions, the traits of seed number per plant, seed number in umbrella, seed weight in umbrella and seed weight per plant showed significant and positive correlations. The second trial was conducted to estimate the effect of inbreeding on morphologic traits and essential oil content of offsprings from self and cross pollinations in a simple lattice design. Among 20 studied genotypes, 32 plants with enough seed under both self and cross pollination (64 genotypes overall) were selected and evaluated.The results of variance analysis based on lattice design showed that studied genotypes differed significantly in terms of all traits except canopy cover diameter. Except for days to 50% emergence, days to 50% flowering and canopy cover to height ratio means of other traits were reduced due to inbreeding. According to correlation results, height was correlated to days to 50% flowering, number of secondary branches and height to secondary branch ratio in both self and cross pollinated plants. Based on factor analysis, five and four factors were extracted in cross and self-pollinated genotypes, accounting for 89 and 78% of variations,respectively. Keywords : fennel, self-pollination, cross pollination, inbreeding
رازیانه Foeniculum vulgare Mill.)) از خانواده چتریان ( Umbelliferae = Apiaceae )، گیاهی چند ساله و از قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویه ای ایران است. منظور از خویش آمیزی، تلاقی بین افرادی است که خویشاوندی آنها نسبت به افرادی که به طور تصادفی در یک جمعیت تلاقی می یابند، بسیار بیشتر است. شدیدترین حالت خویش آمیزی، تلاقی هر فرد با خودش از طریق خودگرده افشانی است. این آزمایش به منظور برآورد تاثیر میزان خویش آمیزی بر روی صفات مورفولوژیک و درصد اسانس تود های حاصل از خودگشنی رازیانه بر اساس دو آزمایش به ترتیب طی سال های زراعی 1392-1391 انجام شد. آزمایش اول به منظور برآورد درصد خودگشنی و تولید نتاج خودگشن و دگرگشن بر روی 20 توده رازیانه انجام شد. در این آزمایش آنالیز داده ها به منظور برآورد اثر خودگشنی بر روی تود ها بر اساس تجزیه کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام شد. نتایج تجزیه واریانس کرت های خرد شده نشان داد که اثر حالت گرده افشانی برای کل صفات معنی دار بود، این نتایج نشان می دهد که خودگشنی به طور معنی داری بر روی کل صفات تاثیر گذار بوده است. همچنین اثر ژنوتیپ برای کل صفات معنی دار بود این نتایج نشان می دهد که بین ژنوتیپ ها تنوع قابل ملاحظه ای از نظر کل صفات وجود داشت که نشان دهنده تنوع و گوناگونی بالا در ژرم پلاسم مورد مطالعه است. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که در حالت دگرگشنی توده تبریز بیشترین و توده کرمان کمترین و در حالت خودگشنی توده اصفهان(II) بیشترین و توده کرمان کمترین، تعداد دانه را در بوته داشتند. در دو حالت دگرگشنی و خودگشنی صفات تعداد دانه در بوته، تعداد دانه در چتر، وزن دانه در چتر و وزن دانه در بوته همبستگی مثبت و معنی داری با یکدیگر نشان دادند. آزمایش دوم به منظور برآورد تاثیر میزان خویش آمیزی بر روی صفات مورفولوژیک و درصد اسانس نتاج حاصل از خودگشنی و دگرگشنی توده های رازیانه در قالب طرح لاتیس ساده (8×8) اجرا گردید. از بین و داخل 20 توده مورد بررسی در آزمایش اول 32 بوته که تعداد بذر کافی در دو حالت دگرگشنی و خودگشنی تولید کرده بودند انتخاب شدند و در نهایت 32 ژنوتیپ خودگشن و 32 ژنوتیپ دگرگشن، جمعا 64 ژنوتیپ مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس بر اساس طرح لاتیس نشان داد که ژنوتیپ های مورد مطالعه از لحاظ تمام صفات زراعی به جز صفت قطر تاج پوش اختلاف بسیار معنی داری با یکدیگر داشتند. میانگین کل صفات بجز تعداد روز تا 50% سبز شدن، تعداد روز تا 50% گلدهی و نسبت قطر تاج پوش به ارتفاع در اثر خویش آمیزی کاهش پیدا کردند. طبق نتایج حاصل از همبستگی، صفت ارتفاع در دو گروه ژنوتیپ های دگرگشن و خودگشن با صفات روز تا 50% گلدهی، تعداد انشعاب فرعی و نسبت ارتفاع به انشعاب فرعی همبستگی مثبت و معنی داری داشت. با انجام تجزیه به عامل‌ها، 5 عامل در ژنوتیپ های دگرگشن و 4 عامل در ژنوتیپ های خودگشن استخراج شد که به ترتیب عامل ها روی هم رفته 89 و 78 درصد از تغییرات را به خود اختصاص دادند. واژه های کلیدی : رازیانه، خودگشنی، دگرگشنی، خویش آمیزی

ارتقاء امنیت وب با وف بومی