Skip to main content
SUPERVISOR
Cyrus Ghobadi,Bahram Baninasab,Mostafa Mobli
سیروس قبادی (استاد راهنما) بهرام بانی نسب (استاد راهنما) مصطفی مبلی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Fatemeh Shakeri
فاطمه شاکری

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1385

TITLE

Effect of Paclobutrazol and Short Day Condition on Vegetative and Reproductive Growth of Two Cultivars of Strawberry
Fatemeh Shakeri f.shakeri@ag.iut.ac.ir February 15, 2009 Department of Horticultural Sciences Isfahan University of Technology, Isfahan 84156-83111, Iran Degree: M.Sc Language: farsi Bahram Baninasab; bbanin@cc.iut.ac.ir Cyrus Ghobadi; cyrus@cc.iut.ac.ir Excessive growth of some strawberry cultivars grown under control conditions for a one-year cycle or in high-density planting systems may often cause irregular pollination, reduced fruit set, a greater incidence of misshapen fruits and fungal disease and a delay in ripening. To avoid these problems, partial defoliation before flower emergence or during bloom is a common practice. A different approach to control vegetative growth, operations currently done by hand or mechanical means, is represented by the use of growth retardants which, to be suitable, should reduce the vegetative growth without adversely affecting yield, fruit quality and reduce hand labor. Out-of-season production is another problem in cultivation of strawberry. In June bearing strawberries, short days is necessary for flower initiation and flowering to produce one crop per growing season. On the other hand, growth regulators with similar effects of short-days on flower initiation may promote out of season production and increase yield in strawberries. Paclobutrazol is one of the most applicable triazole compounds and is widely used in inhibiting extension growth and promoting plant flowering in different methods. Therefore, this research was conducted in two separate experiments. In the first experiment the effects of applying different rate of Paclobutrazol on vegetative and reproductive growth of strawberry cv. Selva were studied with different application methods (drench and foliar spray). A factorial experiment in a completely randomized design with three replications was used. Paclobutrazol was applied at 0, 0.5, 1, 1.5 and 2 mg active ingredient per plant at 3 to 4 leaves stage. Results of first experiment indicated that appling of Paclobutrazol reduced leaf area, petiole length, shoot fresh and dray weight, while petiole diameter, leaf chlorophyll content and harvest index increased. Using paclobutrazol at rate of 1 mg active ingredient per plant lead to maximum increase in yield (17.27%). High rate of Paclobutrazol reduced root growth and diameter. Applications of PBZ as foliar spray was more effective than soil drench in reducing leaf area, shoot fresh weight and increasing harvest index .Also foliar spray of PBZ decreased shoot dry
رشد رویشی بیش از حد توت فرنگی به خصوص در سیستم‌های کشت متراکم ویک ساله باعث گرده‌افشانی نامنظم، افزایش میوه‌های بدشکل، کاهش تشکیل گل و میوه و گسترش بیماری‌های قارچی می‌شود. کنترل رشد رویشی با استفاده از روش‌های شیمیایی مثل استفاده از کندکننده‌های رشد نسبت به روش‌های مکانیکی بیشتر مورد توجه قرار دارد. از دیگر مسائل در کشت و پروش توت‌فرنگی، تولید خارج از فصل این محصول می‌باشد. توت‌فرنگی‌های بهاره برای گل‌انگیزی و گل‍دهی نیازمند روزهای کوتاه بوده و در طی فصل رشد یک بار محصول تولید می‌کنند. استفاده از تنظیم کننده‌های رشد که بتوانند اثراتی مشابه روزکوتاه بر گل‌انگیزی را فراهم کنند، ممکن است در تولید خارج از فصل و افزایش عملکرد مؤثر باشند. پاکلوبوترازول به منظور کاهش رشد رویشی و تحریک گل‌دهی در گیاهان به روش‌های مختلف استفاده می‌شود. لذا پژوهش حاضر با هدف کنترل رشد رویشی و تولید خارج از فصل توت فرنگی در دو آزمایش جداگانه طراحی و انجام شد. در آزمایش اول اثر روش کاربرد و مقادیر مختلف پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی توت‌فرنگی رقم همیشه بهار سیلوا مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. نشاءهای توت‌فرنگی رقم سیلوا در مرحله 3 تا 4 برگی با پاکلوبوترازول در مقادیر0، 5/0، 1، 5/1و 2 میلی گرم ماده مؤثر به ازاء هر گیاه و به دو روش کاربرد خاکی و محلول پاشی تیمار شدند. نتایج آزمایش اول نشان داد پاکلوبوترازول موجب کاهش سطح برگ، طول دمبرگ، وزن ‌تر و خشک اندام هوایی شد. در مقابل قطر دمبرگ، میزان کلروفیل برگ و شاخص برداشت تحت تأثیر پاکلوبوترازول افزایش یافت. کاربرد پاکلوبوترازول به میزان 1 میلی گرم ماده مؤثر به ازاء هر گیاه باعث افزایش عملکرد بوته به میزان 27/17 درصد شد. در این آزمایش مقادیر بالای پاکلوبوترازول رشد ریشه را محدود کرده و در نتیجه قطر ریشه کاهش یافت. روش محلول پاشی پاکلوبوترازول در کاهش سطح برگ، وزن‌‌تر اندام هوایی و افزایش شاخص برداشت به طور معنی‌داری مؤثرتر از کاربرد خاکی این ترکیب بود. همچنین وزن خشک اندام هوایی تحت تأثیر محلول پاشی پاکلوبوترازول کاهش بیشتری نسبت به وزن‌تر نشان داد. لذا روش محلول پاشی با کاهش بیشتر وزن‌تر اندام هوایی و اثر کمتر بر کاهش وزن خشک توانست در افزایش مواد فتوسنتزی و ماده خشک مؤثرتر از کاربرد خاکی باشد. اثر متقابل روش کاربرد و مقادیر مختلف پاکلوبوترازول برای صفات سطح برگ و قطر دمبرگ نیز در سطح احتمال 5 درصد معنی‌دار بود. آزمایش دوم به بررسی امکان کاربرد پاکلوبوترازول به عنوان جایگزینی به جای شرایط روزکوتاه به منظورگل‌انگیزی و تولید خارج از فصل توت‌فرنگی بهاره رقم کامروسا در شرایط روزهای بلند پرداخت. علاوه بر این تأثیر پاکلوبوترازول بر رشد رویشی در این رقم نیز مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل روزهای کوتاه (SD) (21 روز شرایط 16 ساعت تاریکی و 8 ساعت روشنایی)، پاکلوبوترازول (PBZ) در مقادیر 2/0، 4/0 و 6/0 میلی‌گرم ماده مؤثره به ازاء هر گیاه بدون ایجاد شرایط روزکوتاهی و کاربرد این ترکیب بعد از ایجاد شرایط روزکوتاه برای گیاهان (SD+PBZ) بود.آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. نتایج آزمایش دوم نیز نشان داد پاکلوبوترازول موجب افزایش میزان کلروفیل برگ، واژهای کلیدی : توت فرنگی، پاکلوبوترازول، رشد رویشی و زایشی، روزکوتاه

ارتقاء امنیت وب با وف بومی