SUPERVISOR
عباسعلی قیصری خوراسگانی (استاد مشاور) محمد صدقی (استاد راهنما) سیدامیرحسین مهدوی (استاد راهنما)
STUDENT
Mojtaba Abbasi jeshvaghani
مجتبی عباسی جشوقانی
FACULTY - DEPARTMENT
دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1396
TITLE
Effect of quantitative and qualitative feed restriction on performance and intestinal histomorphology of male and female broiler chickens
This experiment was conducted to investigate the effects of different feed restriction methods and changing physical form of feed during different rearing phase on performance, uniformity, mortality, carcass characteristics and gastrointestinal alterations in male and female broilers. For this purpose, 1144 male and 1144 female day old broiler chickens were used in a completely randomized block design. Experimental treatments included: A) control (pellet feed from 0-42 days), B) mash feed from 0-42 days, C) 5% diluted pellet feed from 0-42 days, D) 5% diluted mash diets from 0-42 days, E) crumble feed from 0-10 and 5% diluted pellet from 11-42 days, F) mash feed from 0-10 days and 5% diluted mash from 11-42 days, G) Pellet diet with 4 hours feed restriction from 11 to 24 days, H) mash diet with 4 hours feed restriction from 11 to 24 days, I) Crumble diet from 0-10, Mash from11-24 and Pellet from 25-42, J) Crumble from 0 - 10 and mash diet from 11-42, K) Mash from 0-24 and Pellet diet from 25 - 42). productive performance were evaluated at the end of days 10,24 and 42. At days 24 and 42 of the rearing period one bird from each replicate was slaughtered in order to examine gastrointestinal alterations for different treatments. Body weight at the end of day 10 in the crumbled feed was significantly affected by nutrient density, briefly, the highest weight was obtained by consumption of diluted crumble feed (p 0.01). Feed form had a significant effect (p 0.01) on mortality while nutrient density had no significant effect on mortality in starter period; when the diet was standard, mash feed reduced mortality in comparison with crumble feed.In growing period four hours feed removal after four hours of darkness in both physical forms of feed did not affect feed consumption in both sexes. Furthermore feed restriction during the growing period caused more feed consumption in the finisher period, especially in the pellet diet. Changing feed form from pellets in starter period to mash in growing period, led to a significant reduction in feed intake compared to control diet (p 0.01). Changing feed, from pellet to mash, from ten days of age to the end of rearing period in females, led to lower feed intake and weight gain (p 0.01). Feeding mash diets compared to pellets, and diluted diets compared to standard led to increase gizzard weight. Diluted pellet diet also resulted in the lower relative weight of the duodenum. Feeding birds with low-density nutrients diet, resulted in lower height of villi in the jejunal region in both sexes (p 0.01). In addition, in both sexes, time limitation for feed consumption had a great contribution in development of villi’s length, as well as consumption of pellet resulted in the wider villi compared to mash feed (p 0.01). In conclusion, according to the final weight of broiler chickens, feeding broilers with lower nutrient density in mash feed can lead to lower performance, while feeding low-density diets in pellet form resulted in the same growth performance compared to the control. Keywords: Broiler, Feed restriction, Feed form, Dilution, Histomorphology
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر انواع محدودیت غذایی و شکل فیزیکی خوراک بر عملکرد، یکنواختی، مرگ ومیر، ویژگی های لاشه و تغیرات هیستومورفولوژیک دستگاه گوارش در دوجنس نر وماده جوجه های گوشتی انجام شد. به این منظور 1144 قطعه جوجه نر و 1144 قطعه جوجه ماده از سویه آربورآکرز پلاس در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی مورد استفاده قرارگرفت. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل: A: شاهد (خوراک پلت)، B: شاهد (خوراک آردی)، C: خوراک پلت 5% رقیق شده، D: خوراک آردی 5% رقیق شده،E : (خوراک کرامبل (10-0 روزگی) پلت 5% رقیق شده (42 – 11 روزگی))، F: ( خوراک آردی (10-0 روزگی) آردی 5% رقیق شده (42 – 11 روزگی))، G: خوراک پلت با 4 ساعت برداشت خوراک از 11 تا 24 روزگی، H: خوراک آردی با 4 ساعت برداشت خوراک از 11 تا 24 روزگی، I: کرامبل ( 10 – 0)، آردی (24 – 11)، پلت (42 – 25)، J: کرامبل ( 10 – 0)، آردی (24 – 11)، آردی (42 – 25)، K: آردی ( 10 – 0)، آردی (24 – 11)، پلت (42 – 25) بودند. در طی دورهی 42 روزه پرورش، مؤلفههای عملکردی در پایان دوره های آغازین، رشد، پایانی وکل دوره محاسبه شدند و در سنین 24 و 42 روزگی، یک پرنده از هر تکرار جهت بررسی تغیرات هیستومورفولوژی دستگاه گوارش کشتار شد. مقایسات میانگین نشان داد وزن بدن در پایان ده روزگی هنگامی که شکل جیره به شکل پلت بود به طور معنی داری متاثر از چگالی مواد مغذی بود، به طوری که بیشترین وزن با مصرف خوراک کرامبل رقیق شده به دست آمد (01/0P ). در دوره آغازین چگالی مواد مغذی اثر معنی داری بر مرگ و میر نداشت، اما شکل خوراک بر میزان تلفات اثر گذار بود (01/0P )، به طوری که وقتی جیره به صورت استاندارد بود، خوراک آردی منجربه کاهش تلفات در مقایسه با خوراک کرامبل شد. برداشت خوراک به منظور ایجاد محدودیت به مدت چهار ساعت پس از اعمال چهارساعت خاموشی در هر دو شکل فیزیکی خوراک و در هر دو جنس نتوانست موجب کاهش مصرف خوراک شود، اما برداشت خوراک حین دوره رشد باعث مصرف بیشتر خوراک در دوره پایانی به خصوص در جیره پلت شد. تغیر شکل خوراک از پلت در دوره آغازین به آردی در دوره رشد، منجر به کاهش مصرف خوراک به صورت معنی داری در مقایسه با جیره شاهد پلت شد (01/0P ). مصرف جیره های آردی نسبت به پلت و جیره های رقیق نسبت به استاندارد منجر به افزایش وزن سنگدان شد. مصرف جیره پلت رقیق نیز موجب کاهش وزن نسبی دئودنوم شد. رقیق سازی جیره در هر دو جنس منجر به کاهش طول پرزهای ناحیه ژژنوم شد (01/0P ). همچنین در هر دو جنس محدودیت زمانی دسترسی به خوراک موجب افزایش طول پرز شد و مصرف خوراک پلت موجب افزایش عرض پرز در مقایسه با خوراک آردی شد (01/0P ). به طور کلی باتوجه به وزن نهایی می توان بیان کرد که رقیق کردن جیره به میزان 5%، فقط هنگامی که خوراک به شکل آردی مصرف شود می تواند منجر به کاهش رشد شود. مصرف خوراک پلت 5% رقیق شده، FI, WG,FCR یکسانی با پلت استاندارد را ارائه می دهد و می تواند منجر به کاهش تلفات ناشی از بیماری های متابولیکی شود. همچنین مصرف جیره پلت استاندارد در دوره پایانی هنگامی که شکل خوراک مصرفی در دوره آغازین و رشد آردی باشد، بهبود شاخص تولید و درصد ماندگاری گله را به دنبال داشت. همچنین مصرف خوراک به شکل آردی برای دوره رشد می تواند تاحدودی میزان تلفات در خروس ها را کاهش داده و باعث بهبود شاخص تولید شود. کلمات کلیدی: جوجه ی گوشتی، محدودیت خوراک، شکل خوراک، رقیق سازی خوراک، هیستومورفولوژی