تاثیر فرآوری منبع پروتئین (سویا) و کربوهیدرات (ذرت) و سطح پروتئین جیره بر عملکرد و الگوی اسیدهای چرب شیر گاوهای هلشتاین در جیره با سطح پایین علوفه

STUDENT

DEGREE

YEAR

Two experiments were conducted to investigate the effects of soybean processing (in experiment 1), and also effects of protein levels and corn processing (in experiment 2) on intake, feeding and chewing behavior, and milk fatty acid profile of Holstein cows using replicated Latin square design. In experiment 1, control diet contained lignosulfonate-treated soybean meal and calcium salts of fatty acids and, Diets 2, 3, and 4 contained soybeans roasted at 115, 130, or 145°C, respectively. Milk yield were greater for control than for the roasted soybean diets. Milk fat was higher for control and soybeans roasted at 130°C than for those roasted at either 115 or 145°C. No differences were observed between diets on feed efficiency. Milk from cows fed roasted soybeans had more long chain and less medium chain fatty acids (FA) than milk from cows fed control. Compared with milk from cows fed the control diet, total milk fat contents of conjugated linoleic acid (CLA), cis9, trans11-CLA, cis-C18:2, cis-C18:3, and C22:0 were higher for cows fed the roasted soybean diets. In summary, results showed that cows fed control had higher DMI and milk yield than cows fed roasted soybean diets. Among different roasting temperatures (115, 130, and 145°C), soybeans roasted at 115°C led to higher milk production and lower DMI. Cows fed roasted soybeans, regardless of the roasting temperature, had more unsaturated FA in milk. Using roasted soybeans in dairy cow rations could, therefore, improve the health indices of milk for human nutrition. In experiment 2, diets contained either finely ground corn (FGC) or steam flaked corn (SFC) based on either a low protein (LP, 14.8%) or high protein (HP, 16.2%) content. Compared with HP-fed cows, cows receiving LP diets had greater digestibility by similar DMI. Cows fed HP diets had greater milk production and lower milk fat percentage than cows fed LP diets. Compared with milk from cows fed the LP diet, total milk fat contents of CLA, cis 9, trans 11-CLA and unsaturated FA were higher for cows fed HP diets. Cows receiving SFC had a lower intake of nutrients and milk fat percentage, similar milk production, and higher milk: feed ratio than cows fed FGC. Blood glucose and nitrogen efficiency were greater and blood urea and rumen nitrogen were lower in cows fed SFC than cows fed FGC. Compared with milk from cows fed the SFC diet, total milk fat contents of CLA, cis 9, trans 11-CLA and unsaturated FA were lower for cows fed FGC diets. Mean particle size of SFC diets was higher than FGC diets, and cows fed SFC had similar chewing time and lower chewing rate than cows fed FGC. Results indicate that employing a 14.8% protein diet is insufficient for maximum milk production. Cows fed LP diets had similar milk: feed ratio and greater N efficiency. Compared with FGC diets, SFC diets improved feed and N efficiency and reduced N loss. Keywords : roasted soybeans, milk fatty acids, finely ground corn, steam flaked corn, protein level

به منظور ارزیابی تاثیر سویای برشته شده در دماهای مختلف بر تولید شیر و ترکیب اسیدهای چرب شیر، 8 گاو (4 شکم اول و 4 چند شکم) اواسط زایش هلشتاین (12 ± 95) در یک طرح مربع لاتین 4 × 4 مورد ارزیابی قرار گرفتند. تیمار شاهد دارای کنجاله سویای لیگنوسولفاته (به عنوان منبع پروتئین عبوری) و نمک های کلسیمی اسیدهای چرب (به عنوان منبع انرژی) بود. تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب دارای سویای درشت آسیاب و برشته شده در دماهای 115، 130 یا 145 درجه به مدت 10 دقیقه بودند (به عنوان منبع پروتئین و انرژی). ماده خشک مصرفی و تولید شیر در تیمار شاهد در مقایسه با تیمارهای حاوی سویای برشته، افزایش نشان داد. چربی شیر در تیمار شاهد و سویای برشته شده در دمای 130 درجه نسبت به دماهای 115 و 145 درجه بیشتر بود. تفاوتی بین تیمار شاهد و سویای برشته، یا بین دماهای مختلف برشته کردن، بر کارآیی مصرف خوراک و غلظت نیتروژن در شکمبه، شیر و پلاسما مشاهده نشد. شیر گاوهای مصرف کننده سویای برشته نسبت به تیمار شاهد اسیدهای چرب زنجیر بلند بیشتر و اسیدهای چرب متوسط زنجیر کمتر داشت. در مقایسه با شیر گاوهای مصرف کننده تیمار شاهد، میزان CLA، 18:2 cis -C، 18:3 cis -C و -CLA11 trans ،9 cis در شیر گاوهای مصرف کننده سویای برشته بیشتر بود. اسیدهای چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه و کل اسیدهای چرب غیراشباع در شیر گاوهای مصرف کننده سویای برشته بیشتر از تیمار شاهد بود . غلظت 16:0C و اسیدهای چرب اشباع در چربی شیر گاوهای مصرف کننده تیمار شاهد بیشتر از تیمارهای سویای برشته بود. الگوی چربی شیر بین دماهای مختلف برشته کردن تفاوتی نداشت. نتایج نشان داد که گاوهای مصرف کننده تیمار شاهد، ماده خشک مصرفی و تولید شیر بالاتری نسبت به گاوهای مصرف کننده سویای برشته داشتند اما کارآیی تولید شیر تفاوتی بین تیمارها نداشت. بین دماهای مختلف برشته کردن، سویای برشته شده در دمای 115 درجه تولید شیر بالاتر و مصرف خوراک کمتر داشت. بدون توجه به دمای برشته کردن گاوهای مصرف کننده سویای برشته نسبت به تیمار شاهد اسیدهای چرب غیراشباع بیشتری در شیر داشتند که باعث بهبود شاخص سلامتی شیر برای مصرف انسانی می گردد. در آزمایش دوم، اثرات فرآوری ذرت و سطح پروتئین بر مصرف خوراک، رفتار تغذیه‌ای و جویدن و نیز بر پاسخ‌های عملکردی و الگوی اسیدهای چرب شیر با استفاده از هشت رأس گاو هلشتاین چند شکم‌زا (9 ± 105) در قالب آزمایش فاکتوریل 2 × 2 و بر پایه طرح مربع لاتین دو بار تکرار شده ارزیابی شدند. جیره‌های آزمایشی دارای ذرت ریز آسیاب شده یا ورقه ای شده با بخار بر اساس سطح پایین پروتئین (8/14 درصد) یا سطح بالای پروتئین (2/16 درصد) بودند. اثر متقابل بین فرآوری ذرت و سطح پروتئین برای گوارش پذیری معنی‌دار بود و گاوهای مصرف کننده سطح بالای پروتئین و ذرت آسیاب نسبت به تیمارهای دیگر گوارش پذیری کمتری داشتند. در مقایسه با سطح بالای پروتئین، گاوهای مصرف کننده سطح پایین پروتئین گوارش پذیری بالاتر، ماده خشک مصرفی برابر، تولید شیر کمتر و چربی شیر بیشتر داشتند. تفاوت معنی داری در کارآیی تولید شیر بین سطوح پروتئین مشاهده نشد. گاوهای مصرف کننده سطح بالای پروتئین نسبت به سطح پایین پروتئین مجموع CLA، CLA11 trans ،9 cis و اسیدهای چرب غیراشباع بیشتری در شیر تولید کردند که باعث افزایش شاخص های سلامتی در شیر این دام ها گردید. میانگین هندسی تیمارهای حاوی ذرت ورقه ای شده با بخار تقریبا دو برابر تیمارهای حاوی ذرت آسیاب بود. همین عامل باعث شد که در مدت زمان مشابه فعالیت خوردن و نشخوار و با ماده خشک مصرفی کمتر، گاوهای مصرف کننده ذرت ورقه ای شده با بخار نرخ خوردن و نرخ نشخوار پایین تری نسبت به گاوهای مصرف کننده ذرت آسیاب داشتند. همچنین ذرت ورقه ای شده با بخار باعث افزایش الیاف فیزیکی موثر جیره گردید که همین عامل ممکن است باعث حفظ سلامت شکمبه در این دام ها شود. ورقه ای کردن ذرت با بخار باعث کاهش مصرف ماده خشک، چربی و نیتروژون اوره ای شیر گردید ولی تولید شیر و گوارش پذیری مواد مغذی تفاوتی نداشت و کارآیی تولید شیر افزایش یافت. همچنین گاوهای مصرف کننده ذرت ورقه ای شده با بخار مجموع CLA، -CLA11 trans ،9 cis و اسیدهای غیراشباع بیشتری در شیر داشتند که بیانگر افزایش ارزش تغذیه ای شیر این دام ها نسبت به گاوهای مصرف کننده ذرت آسیاب است. نیتروژن موجود در شکمبه و پلاسما در گاوهای مصرف کننده ذرت آسیاب بیشتر بود و کارآیی استفاده از نیتروژن جیره در این گاوها کمتر بود. میزان گلوکز در خون گاوهای مصرف کننده ذرت ورقه ای شده با بخار افزایش یافت که بیانگر افزایش تولید گلوکز در روده این دام ها می باشد. الگوی اسیدهای چرب شکمبه و pH شکمبه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. نتایج نشان داد که استفاده از ذرت ورقه ای شده با بخار و یا کاهش سطح پروتئین باعث افزایش کارآیی استفاده از نیتروژن جیره گردید و دفع نیتروژن به محیط کاهش یافت. سطح 8/14 درصد پروتئین برای رسیدن به حداکثر تولید گاوهای پرتولید پایین است، اما تولید شیر در سطوح بالا و پایین پروتئین همراه با ذرت ورقه ای شده با بخار تفاوت معنی دار نداشت که بیانگر این موضوع است که می توان با استفاده از ذرت ورقه ای شده با بخار سطح پروتئین جیره را کاهش داد. کلمات کلیدی: سویای برشته، اسیدهای چرب شیر، سطح پروتئین، ذرت آسیاب، ذرت ورقه ای شده با بخار