Skip to main content
SUPERVISOR
Masoud Alikhani,Abbas Pakdel,Ebrahim Ghasemi
مسعود علیخانی (استاد راهنما) عباس پاکدل (استاد مشاور) ابراهیم قاسمی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Sasan Shahriyari
ساسان شهریاری

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1393

TITLE

Effects of Sugar Beet Pulp Substitution with Total Mixed Ration on Lori Fattening Lamps Performance
Effects of ugareet pulp substitution for total mixed ration (TMR), which was included of alfalfa hay, barley grain and corn grain, on feed intake, growth performance, chewing behavior, ruminal fermentation, blood parameters and digestibility were evaluated by using twenty-six Lori(Iranian sheep breed) male lambs in a Completely randomized design. Sheep with an average body weight 28.2 ± 3.6 kg and age of 5 to 6 months were divided into four groups, fed four types of rations. 1 st ration was without sugar beet pulp. 2 nd ration included 10% sugar beet pulp and the 3 rd and 4 th rations were included 20% and 30% sugar beet pulp, respectively. All rations were offered ad lib and feeding experiment lasted 84 days (three periods that each period was 28 days). The results showed increasing sugar beet pulp in diets caused to decrease in DMI and daily feed intake as % of body weight. Digestibility of DM, OM and CP was similar in four groups but digestibility of NDF increased by addition of sugar beet pulp in diets. Incorporation of sugar beet pulp in sheep rations had no significantly effect on final body weight, growth to feed ratio, cost to gain ratio, hot carcass weight, dressing percentage and all offal’s as % of fasted body weight. ADG tended to decrease linearly ( P=0.09 ) by addition sugar beet pulp in diets. Rumen pH and TVFA's were not affected by experimental diets. Inclusion sugar beet pulp in diets caused to increase in acetate concentration and acetate to propionate ratio, and decrease in propionate concentration. Incorporation of sugar beet pulp in sheep rations had no significantly effect on urine pH and all parameters of blood plasma. Geometric mean particle size and peNDF ?8mm contents was similar in four rations. peNDF ?1.18mm contents increased by increasing sugar beet pulp in diets. Incorporation of sugar beet pulp in diets has no significant effect on rumination time per Kg peNDF ?8mm intake , but caused to decrease in rumination time per day, per Kg DM, per Kg NDF, and per Kg peNDF ?1.18mm intake. Total chewing time per day and per kg NDF intake tended to decrease linearly ( P=0.07 ) by addition sugar beet pulp in diets. Total chewing time per kg DM, peNDF ?8mm intake was similar in four groups. Total chewing time per kg peNDF ?1.18mm intake decreased linearly by addition sugar beet pulp in diets. The present study indicated that inclusion of sugar beet pulp in diets for fattening lambs up to 20% is safe and economically feasible. Keywords : sugar beet pulp, lamb, growth performance, digestion coefficients, chewing behavior, ruminal fermentation.
اثر جایگزینی تفاله چغندرقند با یونجه و غله بر روی مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، فعالیت نشخوار، فراسنجه های شکمبه ای و خونی، گوارش پذیری، هزینه و درآمد با استفاده از 26 راس بره نر نژاد لری با میانگین سن 6-5 ماه و میانگین وزن 6/3±2/28 در شروع آزمایش، در قالب طرح ساده کاملا تصادفی انجام شد. طول انجام طرح 3 دوره 28 روزه بود و تیمارها شامل صفر، 10، 20 و 30 درصد تفاله چغندرقند بر اساس ماده خشک بودند که به طور مساوی جایگزین یونجه و غله (ذرت و جو) شد. مصرف ماده خشک با افزایش تفاله چغندرقند کاهش یافت (03/0 = P ). مصرف 8 peNDF با افزایش تفاله چغندر کاهش یافت (002/0 = P ). وزن نهایی و افزایش وزن روزانه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. ضریب تبدیل غذایی به صورت درجه دو تحت تاثیر قرار گرفت و در تیمار 20درصد تفاله چغندرقند کمترین مقدار بود. وزن لاشه گرم، درصد لاشه، دنبه، کبد، کلیه، ریه،شکمبه نگاری و قلب تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. pH شکمبه و همچنین میزان کل اسیدهای چرب فرار شکمبه تحت تاثیر قرار نگرفت. استات با افزایش تفاله چغندرقند افزایش یافت (001/0 = P ) و پروپیونات با افزایش تفاله چغندرقند به صورت خطی کاهش یافت، در نتیجه نسبت استات به پروپیونات با افزایش تفاله چغندر افزایش یافت (002/0 = P ). pH ادرار نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. قابلیت هضم ماه خشک و ماده آلی با افزایش تفاله چغندرقند به صورت خطی تمایل به افزایش داشتند (08/0 = P و 051/0 = P ). قابلیت هضم پروتئین تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. قابلیت هضم NDF با افزایش تفاله چغندرقند افزایش یافت (001/0 = P ). میزان گلوکز، نیتروژن اوره ای پلاسما، کلسترول، تری گلیسرید، BHBA، وپروتئین کل خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. کل زمان فعالیت خوردن و زمان لازم برای خوردن یک کیلوگرم ماده خشک در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. کل زمان نشخوار با افزایش تفاله چغندرقند کاهش یافت (02/0 = P ) و زمان لازم برای نشخوار کردن یک کیلوگرم ماده خشک نیز با افزایش تفاله چغندر کاهش یافت (007/0 = P ). با این وجود فعالیت جویدن تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. افزایش تفاله چغندرقند سبب کاهش قیمت جیره ها شد و در تیمار 20درصد تفاله چغندر سبب کاهش هزینه ها به ازای یک کیلوگرم افزایش وزن شد. به طور کلی مشخص شد که با افزایش تفاله چغندر قند تا سطح 20 درصد می توان قیمت تمام شده گوشت قرمز را کاهش داد بدون اینکه سلامتی دام با خطر مواجه شود. واژه های کلیدی: تفاله چغندرقند، بره لری، عملکرد رشد، قابلیت هضم، نشخوار، تخمیر شکمبه ای

ارتقاء امنیت وب با وف بومی