Skip to main content
SUPERVISOR
Hamid Hashemalhosseini,Alireza Baghbanan,Seyed abdorrahim Zolanvar
حمید هاشم الحسینی (استاد راهنما) علیرضا باغبانان (استاد راهنما) سیدعبدالرحیم ذوالانوار (استاد مشاور)
 
STUDENT
Ehsan Mohammadi
احسان محمدی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده معدن
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390
In southern coastal areas of Iran, establishing rock-made breakwaters is more prevalent than other kinds. Exploitation of local facilities and availability of appropriate materials is of great importance in establishing rock-made breakwaters. Also, keeping these materials needs to be cheap and must guarantee the safety and required preserve during their lifetime. Furthermore, with regards to poverty in coastal areas of the country, making use of Loamashell rocks as cheap sources in creating breakwaters is of great importance. However, loamashell rocks are often considered to be unsophisticated since they have weak physical and mechanical characteristics and are often used in outer layers of breakwaters. In addition, concerning economic parameters, traortation of these rocks from far places are not often financially reasonable. Therefore, with regards to the mentioned shortcomings, optimizing the preserve and lifetime of Loamashell rocks, if economical, can make some of these rocks ready for being used. In the present study, in a field study, sampling was made from rocks Holor Mine in Dargahan located in northern east of Qeshm Island, Iran. Samples were categorized into four categories: the first were strengthened by limewater, next were strengthened by Epoxy resin, other group by biological grout. The last category were treated as the controlled group so that other strengthening materials would be compared against each other. Then, working out engineering experiments for the preserve evaluation of samples, characteristics of these materials including physical, preserving, and strength, and mechanical characteristics were defined. Findings indicate that limewater, because of containing great amounts of water, cause a decay in rocks and decreases mechanical characteristics of rocks to 8.5% degree in comparison to its first condition. Strengthening by the biological grout led to water content in rocks and increased their quality to 7% degree. Epoxy resin was shown to be better than the other two strengthening materials and optimized rocks quality to a 17% degree. Nevertheless, it is considered as a surface strengthening material because of different physical and chemical characteristics with rocks and shallow depth and it has to change periodically on the surface of rocks.
در سواحل جنوبی ایران با توجه به نوع مصالح در دسترس، احداث موج شکن‌های توده سنگی نسبت به سایر موج شکن‌ها متداول‌تر است. در احداث موج شکن‌های توده سنگی، بهره گیری از امکانات محلی و دسترسی به مصالح مناسب و باصرفه اقتصادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همچنین نگهداری این مصالح بایستی کم هزینه باشد و تأمین ایمنی و پایداری لازم را در عمر مفید خود ارائه دهد. استفاده از آهک‌های لوماشل اغلب به عنوان منابع قرضه در ساخت موج شکن‌ها، با توجه به فقر مناطق ساحلی کشور از نظر مصالح سنگی مرغوب، می تواند از جنبه اقتصادی بسیار حائز اهمیت باشد. اما، سنگ های لوماشل اغلب خواص فیزیکی و مکانیکی ضعیفی دارند و عموماً برای کاربرد در لایه حفاظ موج شکن ها، فاقد صلاحیت شمرده شده و با در نظر گرفتن پارامترهای اقتصادی، حمل سنگ مقاوم از فواصل دروتر مقرون به صرفه نخواهد بود. لذا با توجه به محدودیت‌های بیان شده، بهسازی مقاومتی و دوام داری سنگ های لوماشل، در صورتی که پارامترهای اقتصادی را توجیه کند، می تواند دسته ای از آن ها را که دارای خواص ضعیفی هستند در شرایطی قرار دهد که قابل استفاده باشند. در تحقیق حاضر، در قالب یک عملیات صحرایی از مصالح سنگی معدن هُلُر درگهان واقع در شمال شرقی جزیره قشم، نمونه برداری سنگ لوماشل صورت گرفت. نمونه‌ها به چهار دسته تقسیم شدند. دسته‌ای با آب آهک و دسته‌ای با رزین اپوکسی و دسته ای دیگر به وسیله دوغاب بیولوژیکی استحکام‌ بخشی شدند. دسته‌ای نیز بدون استعمال استحکام‌بخش بر روی آن‌ها، جهت انجام آزمون‌های شاهد در خلال کاربرد، بررسی و مقایسه سه ماده استحکام بخش مذکور، نگه داشته شد. سپس، با انجام آزمایش‌های مهندسی سنجش دوام بر روی نمونه های اخذ شده، ویژگی های این مصالح مشتمل بر ویژگی‌های فیزیکی، مقاومتی، دوام داری شیمیایی و مکانیکی آن ها تعیین گردید. نتایج تحقیق نشان می‌دهد آب آهک، به علت داشتن مقدار زیاد آب، سبب تخریب بافت سنگ شده و باعث کاهش 5/8 درصدی خصوصیات مکانیکی سنگ نسبت به حالت اولیه شده است. استحکام بخشی با دوغاب بیولوژیکی، سبب کاهش جذب آب سنگ شد و 7 درصد بهبود کیفیت در سنگ ایجاد نموده است. رزین اپوکسی، نسبت به دو استحکام بخش دیگر مناسب‌تر است و تا 17 درصد خصوصیات سنگ را بهبود می بخشد. اما به علت داشتن خواص فیزیکوشیمیایی غیر یکسان با سنگ و عمق نفوذ کم، یک استحکام بخش سطحی محسوب ‌شده و بایستی به صورت دوره ای بر روی سطح تجدید شود.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی