ارزیابی کارایی علف کش های پس رویشی در کنترل علف های پهن برگ بزرک

STUDENT

DEGREE

YEAR

A field experiment was conducted in 2010 at Isfahan University research field in Isfahan, Iran, to evaluate the effects of different herbicides on broadleaf weeds in linseed. Ten herbicides treatments, along with weedy and weed free controls were arranged in a randomized complete block design with four replications. Herbicides treatments included 2, 4 – D (1.5 L/ha from U46 –D fluid), 2, 4 – D + MCPA ( 1 L/ha from U 46 –D combi fluid), Dichloprop-p+ Mecoprop + MCPA (2 L/ha from Duplosan Super), Bromoxynil (2 L/ha from brominal), bromoxynil plus cytogate ( 1.5 L/ha from brominal + 0.002 v/v), Bromoxynil + MCPA (1.5 L/ha from Bromaicide MA), Bentazone (3 L/ha from basagran), Bentazone ( 2 L/ha from basagran), Bentazone plus cytogate (1.5 L/ha from Basagran + 0.002 v/v) and Terbutryn + triaasulfuron (200 g/ha from Logran extra). These post emergence herbicides were applied at the four leaf stage of linseed plants. Hand weeding was done in weed-free plots (as check treatment) continuously over the growing season. Weeds Sampling was done by using a 0.5 * 0.5 m quadrat four times a week before the application of the herbicides, 15 and 30 days after herbicides application and at maturity. Weed species in each sample were identified and their density and dry matter were measured. Plant height, number of branches per plant, capsule number and capsule weight per plant, 1000 seed weight, seed yield, plant dry matter, harvest index were measured for the linseed plants. The percentage of seed Oil and protein were also determined. Weeds competiton reduced seed yield of linseed by 67%. The dominant weeds species were Eruca sativa L. (Cruciferae) and Convolvulus arvensis L. (Convolvulacea) in terms of density. Most herbicides had good efficiency in reduction of density and dry matter of the weeds. There were significant decrease in linseed and yield components of linseed in Duplosan super and Logran extra treatments becuase of their phytotoxicity effecton linseeds. Therefore, these herbicides can not be appropriate herbicide to weeds control in linseed. Bromaicide M Aherbicide, Despite having good efficiency in weed control, inhibitis linseed growth and thus did not increase yield. Tank mixture ofcytogate (as an adjuvant) with bromoxinil in the recommended rate (1.5 L/ha from brominal) improved its weed control efficiency. However, adding cytogate to Bentazone at reduced dosage (1.5 L/ha) could not increase its efficiecy. The results of this study showed that weed-control traeatments including Bentazone (3 L/ha), bromoxynil + cytogate ( 1.5 l/ha + 0.002 v/v) and 2, 4 – D + MCPA (1 L/ha) are the best choice for weed control in linseed production. Key words: Linseed, herbicide, weeds control, yield

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر علف کش های پس رویشی در کنترل علف های هرز پهن برگ بزرک در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1389 انجام شد. در این مطالعه 10 تیمار کاربرد علف کش همراه با شاهد عاری از علف هرز (وجین دستی) و بدون کنترل علف هرز، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمار های کاربرد علف کش شامل مصرف علف کش توفوردی (یو 46 دی فلوئید به میزان 5/1 لیتر در هکتار)، توفوردی + ام سی پی آ(یو 46 کمبی فلوئید به میزان1 لیتر در هکتار)، دیکلو پروپ + مکوبروپ + ام سی پی آ (دوپلوسان سوپر به میزان 2 لیتر در هکتار)، بروموکسینیل (برومینال به میزان 2 لیتر در هکتار)، بروموکسینیل با سیتوگیت (برومینال به میزان 5/1 لیتر در هکتار + سیتوگیت 2 در هزار)، بروموکسینیل + ام سی پی آ (برومایسید ام آ به میزان 5/1 لیتر در هکتار)، بنتازون (بازاگران به میزان 3 لیتر در هکتار)، بنتازون (بازاگران 2 لیتر در هکتار)، بنتازون + سیتوگیت (بازاگران به میزان 5/1 لیتر در هکتار + سیتوگیت 2 در هزار) و علف کش تری سولفورون + تربوترین (لوگران اکسترا به میزان 200 گرم در هکتار) به صورت پس رویشی بودند. این تیمار های علف کش در مرحله 4 برگی بزرک اعمال شدند. وجین علف های هرز در کرت های شاهد به طور مستمر در طول فصل رشد گیاه تا زمان رسیدگی فیزیولوژیک محصول انجام شد. نمونه گیری از علف های هرز جهت روشن شدن میزان آلودگی واحد های آزمایشی به علف های هرز یک هفته قبل از مصرف علف کش و همچنین 15 و 30 روز بعد اعمال تیمار و یک هفته قبل از برداشت بزرک انجام شد. در این نمونه گیری ها میزان تراکم و وزن خشک علف های هرز به تفکیک گونه در کرت های آزمایشی اندازه گیری شدند. همچنین صفات ارتفاع گیاه، تعداد شاخه در هر بوته، تعداد کپسول در هر بوته، وزن کپسول های تولید شده در هر بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد روغن دانه، درصد پروتئین دانه و عملکرد روغن دانه اندازه گیری و یا محاسبه گردید. پیچک صحرایی، منداب و سلمه تره مهمترین علف های هرز غالب مزرعه مورد آزمایش بودند. تداخل تمام فصل علف های هرز موجب 67 درصد کاهش در عملکرد دانه شد. اغلب تیمار های کاربرد علف کش اثر بخشی قابل قبولی در کاهش تراکم و وزن علف های هرز داشتند، اما باعث افزایش عملکرد نشدند. در تیمار هائی که علف کش های لوگران اکسترا و دوپلوسان سوپر استفاده شده بودند، عملکرد دانه و اجزای آن نظیر وزن کپسول در بوته کاهش معنی داری نسبت به شاهد با وجین و دیگر تیمار ها داشتند، که این کاهش احتمالاً به واسطه اثر گیاه سوزی این علف کش بر گیاه بزرک بود. لذا به نظر می رسد این علف کش ها نمی توانند علف کش های مناسبی برای کنترل علف های هرز در بزرک باشند. علف کش برومایسید ام آ نیز علی رغم دارا بودن بهترین راندمان در کنترل علف های هرز و نیز عدم گیاه سوزی محصول ولی به دلیل اثر بازدارندگی آن بر رشد بزرک راندمان خوبی در افزایش عملکرد بزرک نداشت. اضافه کردن سیتوگیت به عنوان یک ماده افزودنی و کمکی به علف کش بروموکسینیل در میزان توصیه شده، موجب تاثیر بهتر بروموکسینیل در کنترل علف های هرز گردید. در حالی که افزودن سیتوگیت به بنتازون در مقدار مصرف 5/1 لیتر در هکتار (مقدار بسیار پایین مصرف علف کش) نتوانست تاثیر قابل ملاحظه ای بر کارایی این علف کش داشته باشد. علف کش های بنتازون (به میزان مصرف 3 لیتردر هکتار)، بروموکسینیل (5/1 لیتر در هکتار) در اختلاط با سیتوگیت و توفوردی + ام سی پی آ (1 لیتر در هکتار) بهترین عملکرد را در کنترل علف های هرز پهن برگ بزرک داشتند. با توجه به اثر مطلوب علف کش های فوق الذکر در کنترل علف های هرز، که منتهی به افزایش عملکرد بزرک نیزگردید. به نظر می رسد کاربرد پس رویشی این علفکش ها در کنترل علف های هرز پهن برگ قابل توصیه باشد. کلمات کلیدی: بزرک، علف کش، کنترل علف هرز، عملکرد