Skip to main content
SUPERVISOR
S.Hassan Ghaziaskar,Shahram Dokhani,Mohammad Fazilati,Javad Keramat,Seyed reze Zareie abarghoei
سیدحسن قاضی عسگر (استاد مشاور) شهرام دخانی (استاد راهنما) محمد فضیلتی (استاد مشاور) جواد کرامت (استاد راهنما) سیدرضا زارعی ابرقویی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Fatemeh Bamdad
فاطمه بامداد

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Doctor of Philosophy (PhD)
YEAR
1382

TITLE

Evaluation of Proteolysis of Lentil Proteins During Germination and in Vitro Digestion on Functional Properties and Release of Angiotensin-I Converting Enzyme (ACE) Inhibitory Peptides Compared to Whey Proteins
It is well recognized that apart from their basic nutritional role, many food proteins contain encrypted within their primary structures, peptide sequences capable of modulating specific physiological functions. Because of their potential therapeutic values, the possibility of obtaining such peptides by germination and digestion of lentil proteins was explored. In vitro gastrointestinal digestion of lentil and whey proteins were found to contain comparable ACE inhibitory activities with 75.5±1.9 and 91.4±2.3% inhibition, respectively. Highest ACE inhibitory activity in lentil was observed after 5 days of germination (84.3±1.2%). Purification by HPLC resulted in detection of several inhibitory peptides with low IC 50 values. These results demonstrate that lentil proteins are a good source of peptides with ACE inhibitory activity that can be released by germination or gastrointestinal digestion. Germinated lentil proteins had improved solubility and water and fat adsorption properties. Foaming capacity of germinated lentil proteins was higher than that of non-germinated seeds, while the foam stability decreased progressively. These improved functional properties make germinated lentil proteins a useful product to be used in food formulations in order to enhance their quality. Keywords: ACE inhibitory peptides; lentil protei germination; whey protei digestion, functional properties.
پروتئین‌ها فراتر از نقش‌های تغذیه‌ای و عملکردی در فراورده‌های غذایی، ویژگی زیست فعالی نیز دارند که آنها را به عنوان یکی از اجزاء سازنده غذاهای فراسودمند مطرح ساخته است. نقش زیست فعالی پروتئین‌ها به دلیل دارا بودن پپتید‌های زیست فعال است که ویژگی‌های فیزیولوژیک متعددی دارند. این پپتیدها تا زمانی که درون توالی پروتئین‌ها هستند، غیر فعالند اما بر اثر پروتئولیز آنزیمی در بدن موجود زنده یا در محیط آزمایشگاهی تولید می‌شوند. اگرچه پروتئین‌های شیر به عنوان یک منبع شناخته شده ویژگی‌های زیست فعالی، بسیار مورد توجه بوده اند، اما سایر منابع پروتئینی همچون دانه‌های حبوبات نیز مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. این مطالعه با هدف بررسی امکان تولید پپتیدهای بازدارنده آنزیم مبدل آنژیوتنسین I (ACE) از پروتئین‌های عدس با دو روش جوانه زنی و هیدرولیز آنزیمی به اجرا در آمد. آنزیم مذکور نقش مهمی در سیستم تنظیم فشار خون ایفا می‌کند. از آنجا که ویژگی‌های پروتئین‌های عدس از نظر نوع و تعداد زیر واحد‌ها و ویژگی‌های آنها تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است، اولین گام تعیین pH ایزوالکتریک پروتئین‌های عدس و تهیه ایزوله پروتئینی بود و در مرحله بعدی تفکیک پروتئین‌های گلبولین به اجزاء لگومین و ویسیلین و بررسی زیر واحدهای آنها بر ژل الکتروفورز انجام گرفت. در فرایند جوانه‌زنی، کاهش مقدار نیتروژن پروتئینی و افزایش مقدار نیتروژن غیر پروتئینی، نشان دهنده تجزیه پروتئین‌های ذخیره‌ای دانه‌های عدس جوانه زده بود. این نتیجه با مشاهده تغییرات زیر واحدها بر ژل الکتروفورز تایید شد. بررسی ویژگی‌ زیست فعالی دانه‌های جوانه زده حاکی از افزایش درصد بازدارندگی آنزیم ACE با گذشت زمان جوانه زنی بود که در روز پنجم جوانه زنی به 84% رسید. با استفاده از روش کروماتوگرافی با کارایی بالا، کروماتوگرام عصاره‌های پپتیدی دانه‌ها بیانگر کاهش تعداد اجزاء آب گریز و افزایش یا تولید اجزاء آب دوست طی جوانه‌زنی بود. جزء به جزء کردن عصاره بدست آمده از دانه عدس در روز پنجم جوانه زنی و سپس جداسازی پیک‌ها، توان بازدارندگی را تاmg/ml 078/0=IC 50 افزایش داد. بنابراین دانه‌های عدس جوانه زده را می‌توان به عنوان منبعی برای تامین پپتیدهای زیست‌فعال بازدارنده آنزیم ACE معرفی نمود. در فرایند هیدرولیز آنزیمی پروتئین‌های عدس و مقایسه آن با کنسانتره پروتئینی آب پنیر، پس از شبیه‌سازی شرایط هضم گوارشی، ویژگی زیست فعالی پروتئین‌های هیدرولیز شده بررسی گردید. هیدرولیز با پپسین به تنهایی (شرایط هضم در معده) نتوانست در ایجاد ویژگی زیست فعالی به نحو موثر عمل نماید(49 و 41 درصد بازدارندگی به ترتیب در پروتئین‌های عدس و آب پنیر). اما ادامه هیدرولیز در شرایط روده‌ای (هضم با تریپسین و کیموتریپسین)، توانایی بازدارندگی آنزیم ACE توسط پروتئین‌های هیدرولیز شده را به ترتیب به بیش از 70 و 90 درصد در پروتئین‌های عدس و آب پنیر افزایش داد. بررسیهای الکتروفورز و کروماتوگرافی فاز معکوس نیز نشاندهنده شکستن محدود باندهای پپتیدی در شرایط هیدرولیز در معده و سپس هیدرولیز گسترده در شرایط هضم در روده بود. پروتئین‌های هیدرولیز شده عدس اگرچه اثر بازدارندگی مطلوبی را بر آنزیم ACE نشان دادند، اما این اثر، حتی پس از جزء به جزء کلمات کلیدی: پپتیدهای زیست فعال، پروتئین‌های عدس، جوانه زنی، پروتئین‌های آب پنیر، هیدرولیزآنزیمی، ویژگی‌های عملکردی.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی