Skip to main content
SUPERVISOR
Dariush Semnani,Mahshid Kharaziha-esfahani
داریوش سمنانی (استاد راهنما) مهشید خرازیهای اصفهانی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Ali Aghaei Abchouye
علی آقائی ابچویه

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی نساجی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1393

TITLE

fabriaction of poly (Glycerrol Sebacate) 3D nanofiberous scaffold for cardiac tissue engineering HTE (Heart Tissue Engineering)
Recently, there have been so much reasearch on designing and making nanofiberous sacaffolds with different chemical and mechanical charachterstics which shows a proper bidegradbility for heart tissue engineering (HTE). In this research for designing and making a scaffold which can be used in heart tissue engineering previous biomaterials were studied and then Poly (Glycerol Sebacate)-co-polyethylen glycol was chosen to be synthesized and used in electrospining for scaffold production. Poly (Glycerol Sebacate)-co-polyethylen glycol is synthesised with 30%, 50% and 70% glycerol to PEG ratio. Fourier Trasform Infrared (FTIR) test is performed to verify the polymerization process.It’s observed that electrospining pure PGS-co-PEG polymer is not possible. For making it possible to produce the nanofiberous scaffold, the synthesized polymer is mixed with polycaprolacton (PCL) which is a popular biomaterial for tissue engineering applications with 1:1, 1:2 and 1:3 PCL to PGS-co-PEG ratio. Nanofiberous scaffold is produced through electrospinning proccess. Due to high number of tests and sample that were needed, using taguchi methode the number of required tests and samples were reduced. To test biodegradablity, scaffolds were immersed in phosphate buffered saline (). Stress-strain test is also applied to nanofiberous scaffolds and mechanical properties were studied. Measuring water contact angle is performed for hydophility test. Results show that measured cotact angles for all samples were less than 44 degrees which show high hydophility of scaffold. Elongation at break for samples was up to 160%. Generally, the most optimized Poly (Glycerol Sebacate)-co-polyethylen glycol nanofiberous scaffold was produced with 1:2 PCL to PGS-co-PEG ratio,13 wt% polymer consentration and 30% glycerol to PEG ratio. Average fiber diameter for corresponding elecrospinning condition is measered to be 250 nanometers. The scaffold had an even diameter distribution and showed about 100% elongation at break.
در سال های اخیر تحقیقات زیادی برای طراحی و ساخت داربست های نانولیفی با خواص شیمیایی و مکانیکی و همچنین تخریب پذیری متناسب با بافت قلب با هدف تولید دابست نانولیفی با کاربرد مهندسی بافت قلب انجام گرفته است. در این پژوهش برای طراحی و ساخت داربست نانوالیافی مهندسی بافت قلب پس از بررسی خواص پلیمرهای مختلفی که تاکنون برای مهندسی بافت معرفی شده، کوپلیمر پلی گلیسرول سباسات-پلی اتیلن گلایکول برای این منظور انتخاب گردید. این پلیمر با نسبت 30%، 50% و 70% مولی گلیسرول به پلی اتیلن گلایکول سنتز گردید. به منظور تایید بسپارش صحیح پلیمر، از پلیمرهای تولید شده آزمایش طیف تبدیل فوریه مادون قرمز به عمل آمده و طیف های بدست آمده با طیف مرجع مقایسه گردید. در طی آزمایشات مشخص شد که براساس روش به کار گرفته شده در این پژوهش برای سنتز پلی گلیسرول سباسات-پلی اتیلن گلایکول، پلیمر بدست آمده به تنهایی قابلیت الکتروریسی ندارد. برای تولید لایه نانو لیفی، پلیمر سنتز شده با پلیمر پلی کاپرولاکتون (PCL) که در مهندسی بافت کاربرد زیادی دارد با نسبت های 1:1، 1:2 و 1:3 (PCL : PGS-co-PEG) مخلوط شد و پس از آن در فرآیند الکتروریسی از مخلوط این دو پلیمر لایه های نانوالیافی تهیه گردید. با توجه به تعداد زیاد نمونه های مورد نیاز برای انجام آزمایشات، به کمک روش طراحی آزمایش تاگوچی نمونه هایی برای انجام آزمایشات انتخاب گردید. لایه های نانوالیافی مشخص شده در محلول نمک فسفات با قابلیت بافری در زمان های متفاوت برای بررسی نرخ زیست تخریب پذیری قرار داده شد. با انجام آزمایش استحکام، منحنی تنش-کرنش نمونه های نانوالیافی تولید شده ترسیم شد و نمونه ها از نظر خواص مکانیکی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی میزان آبدوستی نمونه با قرار دادن قطره آب روی لایه نانولیفی و اندازه گیری زاویه قطره آب میزان آبدوستی نمونه ها بررسی شد. نتایج حاصل از آزمایشات نشان می دهد لایه های نانو الیافی مخلوط پلی گلیسرول سباسات-پلی اتیلن گلایکول و پلی کاپرولاکتون با زاویه تماس کمتر از 44 درجه برای تمامی نمونه ها بسیار آبدوست هستند. همچنین مشاهده شد که نمونه های نانوالیافی ازدیاد طول پارگی تا 160% دارند. به طور کلی با مقایسه نتایج می توان گفت بهینه ترین لایه نانوالیافی، لایه ی نانو الیافی مخلوط پلی گلیسرول سباسات-پلی اتیلن گلایکول و پلی کاپرولاکتون با نسبت 1:2، غلظت 13% و نسبت مولی گلیسرول به پلی اتیلن گلایکول 30% است که دارای میانگین قطر الیاف 250 نانومتر، توزیع تقریبا یکنواخت قطری الیاف و ازدیاد طول پارگی نزدیک به 100% می باشد.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی