Skip to main content
SUPERVISOR
Sayed Hossein Saghaian nejad esfahani,Jahangir Abedi-Koupai
سیدحسین سقائیان نژاداصفهانی (استاد مشاور) جهانگیر عابدی کوپائی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Amir Ghods motahari
امیر قدس مطهری

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1392

TITLE

Improvement the Quality of Drainage Water using Vetiver System
Nowadays limited fresh water resources available in the world has polluted by various types of contaminants including domestic sewage, industrial and agricultural drainage water. Unconventional water resources include industrial wastewater, saltwater, brackish and saline drainage water of agricultural. There are different methods of unconventional water treatment. Methods of treatment unconventional water are often not cost effective and is economically feasible only for drinking water. Biodegradation and phytoremediation are two efficient and cheap methods for desalination water. The aim of this study was to investigate the behavior of Vetiver Grass, at different salinities and reduction some of chemical parameter in salt water for application in agriculture or discharge into surface and ground water resources. This study was conducted as multi-factorial in a completely randomized design including three levels of salinity (1, 10 and 14 dS/m) and two planting densities (10 plants and 20 plants Vetiver). Different chemical parameter were measured including EC, pH, calcium, magnesium, sodium and nutrients NPK and detention times of 3, 7 and 14 days were considered. The results showed that Vetiver plants grow well up to salinity 14 dS/m. The result show that there is no significant difference between 10 and 20 plants. Vetiver plant is able to decrease the drainage water EC within 14 days by 15% and ions of sodium, calcium, magnesium, nitrate, phosphate and potassium by 15%, 35%, 25%, 26%, 40% and 20 %. Keywords: Desalination, drainage water, phytoremediation, Vetiver grass.
امروزه منابع محدود آب شیرین موجود در جهان بیش از پیش در معرض انواع آلودگی های میکروبی، شیمیایی قرار گرفته و انواع آلاینده های مختلف از طریق فاضلاب های خانگی، صنعتی و زه آب های کشاورزی به محیط زیست وارد می شوند. آب های شور، زه آب های شور کشاورزی و پساب های شور صنایع مختلف از جمله منابع آب نامتعارف هستد. استفاده مجدد از این منابع آب و یا تخلیه کنترل شده آن ها به محیط زیست از گزینه های مدیریتی منابع آب شور می باشد. روش های مختلفی برای فیلتراسیون آب های نامتعارف وجود دارد. روش های تصفیه و فیلتراسیون منابع آب غالباً مقرون به صرفه نبوده و فقط برای مصارف شرب توجیه اقتصادی دارد. تصفیه زیستی و گیاه پالایی یکی از روش های نوین، کارآمد و در عین حال ارزان قیمت شوری زدایی از منابع آب شور است. هدف از این پژوهش بررسی رفتار گیاه وتیور به عنوان یک گیاه مقاوم به شوری، در شوری های مختلف و همچنین میزان جذب و حذف برخی از عوامل آلاینده و مغذی موجود در آب های شور به منظور استفاده مجدد در کشاورزی و یا تخلیه در منابع آب سطحی و چاه های جذبی می باشد. این پژوهش در قالب یک طرح آزمایش کاملاً تصادفی به شکل چند عاملی با مشاهدات تکراری در طی زمان انجام گرفت، تیمارهای آزمایش در سه سطح شوری (1، 10 و 14 دسی زیمنس برمتر) و دو سطح تراکم کشت گیاه(10 بوته و 20 بوته وتیور) انجام شد. تغییرات پارامترهای هدایت الکتریکی، اسیدیته، یون های کلسیم، منیزیم، سدیم و همچنین عناصر مغذی NPK با زمان ماندهای 3، 7و 14 روز اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند گیاه وتیور بخوبی در شوری 14 دسی زیمنس برمتر رشد نمود. تراکم های 10 و 20 بوته گیاه به دلیل رشد زیاد گیاه با هم تفاوت معنی داری از نظر جذب آلاینده ها نشان ندادند. همچنین گیاه وتیور قادر است در مدت 14 روز هدایت الکتریکی زه آب را به میزان 15% و یون های سدیم، کلسیم، منیزیم، نیترات، فسفات و پتاسیم را به ترتیب 15%، 35%، 25%، 26%، 40% و 20% کاهش دهد. کلمات کلیدی : شوری زدایی، زه آب های شور، گیاه پالایی، وتیورگراس

ارتقاء امنیت وب با وف بومی