­­پژوهش حاضر در نظر دارد انتخاب وسیله حمل‌ونقل ترکیبی کانتینر را مدل‌سازی کرده و با بررسی الگوهای انتخاب وسیله، ناهمگونی سلیقه بین تصمیم‌گیران در فرآیند انتخاب وسیله را برطرف کند. به این منظور با استفاده از داده‌های بارنامه‌های ثبت‌شده ریلی و جاده‌ای در سال 97، با شناسایی موقعیت مکانی صاحبان کالای کانتینری راه‌آهن و فاصله دسترسی صنایع به شبکه ریلی، حمل ریلی از ترکیبی تفکیک و متغیرهای مربوط به حمل ترکیبی کانتینرهای داخلی محاسبه شد. مدل‌سازی به‌صورت همفزون در سطح بخش و با استفاده از متغیرهای هزینه، زمان، فاصله، دسترسی ریلی و جاده‌ای و بار انبوه انجام شد. دو مدل لوجیت دوگانه و کلاس پنهان با لحاظ حمل‌ونقل ترکیبی ساخته و با مدل لوجیت دوگانه بین ریل و جاده مقایسه شد. در مطالعات پیشین برای برطرف کردن ناهمگونی‌ در ترجیحات انتخاب وسیله، مدل‌سازی به‌صورت دسته‌بندی گروه کالا انجام می‌شده است درحالی‌که مدل لوجیت کلاس پنهان امکان شناسایی و برطرف کردن ناهمگونی در تصمیم‌گیری انتخاب وسیله را فراهم می‌کند. در مدل نهایی، متغیرهای نسبت هزینه حمل ترکیبی به جاده‌ای، زمان دسترسی به شبکه ریلی، دسترسی ریلی بخش، دسترسی جاده‌ای بخش، بار انبوه و اختلاف‌زمان حمل ترکیبی از جاده‌ای معنی‌دار شدند. به کمک مدل به‌دست‌آمده، سیاست‌هایی در جهت افزایش مطلوبیت حمل ترکیبی اتخاذ شدند که شامل سیاست‌های تعرفه‌ای، زمان حمل، دسترسی ریلی و فاصله حمل جاده‌ای در حمل ترکیبی بود. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، مدل لوجیت کلاس پنهان وجود دو کلاس با ترجیحات متفاوت را نشان می‌دهد. تفاوت عمده دو کلاس در حساسیت بالاتر مشاهدات کلاس 2 -که عمدتاً شامل مبادی مقاصدی هستند که حمل جاده‌ای در آن‌ها غالب است - نسبت به متغیرهای اندازه‌گیری شده می‌باشد. سهم حمل ترکیبی بیشترین حساسیت را به ترتیب نسبت به متغیر اختلاف‌زمان حمل ترکیبی از جاده‌ای، زمان دسترسی به شبکه ریلی و نسبت هزینه حمل ترکیبی به جاده‌ای نشان داده است. به‌نحوی‌که با کاهش 25? در زمان حمل ترکیبی شاهد 90? افزایش تناژ کلاس 1 و 18? افزایش تناژ کلاس 2 خواهیم بود به همین ترتیب کاهش 40? در زمان دسترسی به شبکه ریلی منجر به افزایش 40? تناژ کلاس 1 و 12? افزایش تناژ کلاس 2 خواهد شد و با افزایش 20? هزینه حمل جاده‌ای و کاهش 10?هزینه حمل ترکیبی، تناژ کلاس 1، 32? و تناژ کلاس 2، 8? افزایش خواهند داشت. بر اساس یافته‌های پژوهش روش گروه‌بندی بر اساس نوع کالا به‌عنوان مبنای تقسیم‌بندی برای برطرف کردن تمام ناهمگونی‌های تصمیم‌گیری انتخاب وسیله، ناکافی است و استفاده از مدل لوجیت کلاس پنهان، وجود ناهمگونی‌های معنادار در بین تصمیم گیران انتخاب وسیله کانتینر را نشان می‌دهد که عدم توجه به این موضوع باعث برازش کمتر مدل، برداشت اشتباه و درنهایت سیاست‌گذاری‌های کم اثرتر می‌شود. با تقسیم‌بندی بازار حمل‌ونقل کانتینری با الگوی انتخاب متفاوت، مشاهده شد سیاست‌گذاری در سطح‌های مشخص‌شده اثر قابل‌توجهی بر تناژ کلاس 2 دارد. اجرای سیاست‌های افزایش‌دهنده مطلوبیت حمل ترکیبی با در اولویت‌ قرار دادن مشاهدات کلاس 2 می‌تواند در کوتاه‌مدت تناژ به‌مراتب بیشتری را به سیستم ریلی جذب کند.