استفاده از بتن در زمینه های مختلف مهندسی عمران به دلیل دو مشخصه ی مهم بتن یعنی مقاومت و دوام بالا مورد توجه بوده و هست. استفاده از بتن به عنوان روسازی راه ها نیز با توجه به همین دو ویژگی در دهه های اخیر در نقاط مختلف جهان و کشور ایران مورد توجه قرار گرفته است. در این میان ترد بودن بتن و عدم شکل پذیری مناسب آن یکی از مشکلاتی است که در استفاده از این ماده وجود دارد. به ویژه در روسازی ها به دلیل آن که بارهای ضربه ای و مکرر بر روی روسازی اعمال می شود، ایجاد ترک در بتن و خرد شدن آن بسیار شایع است. از طرف دیگر استفاده ی مجدد از لاستیک های ضایعاتی خودروها یکی از چالش های پیش روی محیط زیست بوده و سالانه میلیون ها تن از آن ها غیر قابل استفاده در طبیعت رها می شود. از این رو استفاده از این لاستیک ها در بتن که خاصیت ذاتی جذب انرژی و انعطاف پذیری بالایی دارند، می تواند ایده ی مناسبی برای بهبود جذب انرژی بتن و شکل پذیری آن در نظر گرفته شود. به خصوص در روسازی های بتنی به دلیل این که مقدار بتن مورد استفاده بسیار زیاد است، افزودنی مورد استفاده باید از نظر اقتصادی نیز توجیه پذیر باشد. از سوی دیگر، استفاده از خرده لاستیک در بتن در تحقیقات قبلی نشان دهنده ی کاهش شدید مشخصات مکانیکی بتن بوده؛ که عمدتا دلیل آن عدم چسبندگی مناسب بین خمیر سیمان و خرده لاستیک بیان شده است. در تحقیق حاضر استفاده از خرده لاستیک در ابعاد 5-0 میلی متر به عنوان جای گزین ماسه در بتن در درصدهای مختلف از صفر تا 60 درصد انجام شده است. برای بهبود چسبندگی بین خمیر سیمان و خرده لاستیک، از اصلاح کننده ی چسب چوب بر پایه ی پلی ونیل استات استفاده شده و مشخصات مکانیکی و دوام بتن مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، مقاومت کششی غیر مستقیم و آزمایش های جذب آب، نفوذ پذیری، کربناسیون و نفوذ تسریع شده ی یون کلر RCPT) ( انجام شده است. به منظور بررسی تغییرات جذب انرژی بتن حاوی خرده لاستیک، آزمایش مقاومت ضربه ای و آزمایش اندازه گیری ضریب میرایی بتن و محاسبه ی شاخص طاقت نیز انجام شده است. بر طبق آزمایشات انجام شده، جای گزینی خرده لاستیک با ماسه تا 60 درصد، باعث کاهش حدود 30 تا 40 درصدی مشخصات مکانیکی بتن می شود که پس از اصلاح خرده لاستیک ها، بهبود 5 تا 20 درصدی خصوصیات مکانیکی حاصل شده است. درمورد مشخصه های دوام، با افزودن خرده لاستیک تا 60 درصد، نفوذ یون کلرید، نفوذ پذیری و جذب آب حدود 60 تا 90 درصد افزایش داشته است و عمق نفوذ کربناسیون حدود 3 برابر شده است. پس از استفاده از اصلاح کننده در آزمایش های دوام، در آزمایش جذب آب کاهش حدود 60 درصدی جذب آب، کاهش 25 درصدی عمق نفوذ آب در آزمایش نفوذ ناپذیری، کاهش حدود 15 درصدی نفوذ یون کلرید و کاهش حدود 10 درصدی نفوذ کربناسیون به ثبت رسیده است. نتیجه قابل توجه این است که با جای گزینی 60 درصد خرده لاستیک، تعداد ضربات لازم برای گسیختگی نمونه ها در آزمایش مقاومت ضربه ای بیش از دو برابر شده است. هم چنین افزایش 95 درصدی ضریب میرایی و 55 درصدی در شاخص طاقت به ثبت رسیده است.