Skip to main content
SUPERVISOR
Mohammad reza Khajeh pour,Parviz Ehsanzadeh
محمدرضا خواجه پور (استاد مشاور) پرویز احسان زاده (استاد راهنما)
 
STUDENT
Shima Fathian
شیما فتحیان

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1385

TITLE

Physiological Limitations to Safflower Photosynthesis under Two Different Moisture Regimes
In order to study the effect of irrigation regimes on growth, photosynthesis, leaf proline content and grain yield of safflower, a 4-replicate split plot RCBD field experiment was performed at Lavark Reasrch Farm, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran in 2007. Two Irrigation levels, including irrigating after 80 mm (I 1 =control) and 140 mm (I 2 =drought) evaporation from a Standard Net photosynthetic rate differed among irrigation levels and genotypes. At both heading and flowering stages drought decreased net photosynthetic rate by 51 and 56 % at heading and flowering, respectively. While the net photosynthetic rate was maximum in Kuseh, it was minimum in S 149 and C 111 at both heading and flowering stages. Moisture deficit in safflower increased leaf proline content by %83, averaged over genotypes, though the leaf proline level was not positively correlated to the grain yield. Maximum and minimum proline accumulations were observed in Kuseh and S 149 , respectively. LAI differed among irrigation levels and genotypes. Drought decreased LAI by 27.56%. A greater seed/head (%2.21), head/plant (%35.68) and seed weight (%12.34) was observed in I 1 , compared to the I 2 irrigation level. Grain yield decreased with drought, I 1 out yielding I 2 by %46. Oil yield and biological yield per plant and per hectare were decreased by irrigation level. Both grain yield and biological yield were positively correlated with photosynthetic rate at flowering and heading. It could be concluded that with genotypes used in this experiment and the environmental conditions in 2007 in Isfahan, drought negatively affects both photosynthetic rate and LAI in safflower, resulting in significant decreases in grain and biological yield. An increased level of leaf proline content under drought is an indicative of the stress level, rather than the resistance of this oil seed crop to the later environmental constrain. Key word: Safflower, photosynthetic rate, proline, grain yield, biological yield .
به منظور بررسی توأم خصوصیات فتوسنتزی، میزان پرولین برگ و عملکرد گیاه گلرنگ در پاسخ به تنش کمبود آب پژوهشی در سال 1386 با استفاده از طرح کرت های خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا شد. تیمار آبیاری بر اساس میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A شامل دو سطح آبیاری I 1 (آبیاری پس از80 میلی متر تبخیر) و I 2 (آبیاری پس از 140 میلی متر تبخیر) به عنوان فاکتور اصلی و شش ژنوتیپ گلرنگ شامل اراک 2811، کوسه، نبراسکا -10، C 111 ، S 149 و K 12 به عنوان فاکتور فرعی بود. میزان تثبیت دی اکسید کربن در دو مرحله طبق دهی و گل دهی، شاخص سطح برگ و میزان پرولین برگ در 50 درصد گل دهی، تعدادطبق در گیاه، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه، درصد و عملکرد روغن و عملکرد بیولوژیک گیاه گلرنگ اندازه گیری شدند. در هر دو مرحله طبق دهی و گل دهی، تاثیر تنش کمبود آب بر فتوسنتز برگ در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود و در مجموع تنش کمبود آب باعث 56 و 51 درصد کاهش در میزان تثبیت گاز دی اکسید کربن به ترتیب در دو مرحله فوق شد. بیشترین میانگین تثبیت دی اکسید کربن در هر دو مرحله در ژنوتیپ کوسه و کمترین میانگین در ژنوتیپ S 149 و C 111 مشاهده شد. محدودیت رطوبت منجر به تجمع پرولین در برگ گلرنگ شد، بطوریکه تنش کمبود آب بطور متوسط منجر به 51/83 درصد افزایش در میزان پرولین برگ شد. با اینحال تجمع پرولین در اثر تنش خشکی تأثیری در جهت تخفیف کاهش عملکرد ناشی از تنش خشکی نداشت. بیشترین و کمترین تجمع پرولین به ترتیب در ژنوتیپ های کوسه و S 149 (به ترتیب 71/1724 و 82/1145 میکروگرم در گرم) مشاهده شد. اثر رژیم آبیاری بر شاخص سطح برگ نیز رز سطح اجتمال یک درصد معنی دار شد. در سطح آبیاری I 1 تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق و وزن دانه در طبق به ترتیب 68/35، 21/2 و 34/12 درصد نسبت به سطح آبیاری I 2 بیشتر بود. ژنوتیپ نبراسکا-10 بیشترین ( 14) و ژنوتیپ K 12 کمترین (75/9) تعداد طبق در بوته را داشت. عملکرد دانه به طور معنی داری تحت تأثیر رژیم آبیاری، ژنوتیپ و همچنین برهمکنش آنها قرار گرفت. ضمن آنکه تنش خشکی بطور متوسط سبب 46 درصد کاهش عملکرد دانه در هکتار شد. بیشترین و کمترین میانگین عملکرد دانه در هکتار به ترتیب در ژنوتیپ های S 149 و C 111 مشاهده شد. اثر رژیم آبیاری بر درصد روغن دانه معنی دار نبود اما بر عملکرد روغن در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد، بطوریکه موجب 11/49 درصد کاهش در عملکرد روغن گردید. ژنوتیپ S 149 با میانگین عملکرد بیولوژیک 62/40 گرم در بوته و 3/11283 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد را به خود اختصاص داد و کمترین عملکرد بیولوژیک چه در بوته و چه در هکتار به ژنوتیپ کوسه تعلق داشت. همبستگی مثبت و معنی داری بین عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه با تثبیت دی اکسید کربن در هر دو مرحله گل دهی و طبق دهی مشاهده شد. در مجموع چنین نتیجه گیری شد که تنش کمبود آب با تاثیر منفی بر سطح فتوسنتز کننده (برگ) و همچنین میزان تثبیت دی اکسید کربن در واحد سطح برگ سبب افت جدی عملکرد دانه و ماده خشک گلرنگ شده که در این میان میزان پرولین برگ بیش از آنکه معیاری از مقاومت به

ارتقاء امنیت وب با وف بومی