Skip to main content
SUPERVISOR
Mohammad Morshed,Hossein Tavanai
محمدآقا مرشد (استاد مشاور) حسین توانایی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Marieh Ghafari Rahbar
ماریه غفاری رهبر

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی نساجی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1385
Electrospinning has been recognized as a unique technology that can produce nonwoven fibrous mat with fiber diameter ranging from tens of nanometers to micro so its application is very extended, for instance in filters, sensors, medical application and etc. The most important requirement for the medical applications of electrospun nanowebs is its biodegradability and its biocompatibility in a specific environment, as well as non-toxicity of its degradation products. Aliphatic polyesters such as poly lactide acid(PLA), poly(lactide-co-glycolic)(PLGA),and poly(?-caprolactone)(PCL)are among the few synthetic polymers that meet these requirements and have been used in tissue engineering. However because of low hydrophilicity, cell affinity of synthetic polymer is poor. oly (? -caprolactone) has good mechanical properties but its use as a polymeric scaffold is limited because it is hydrophobic. In this study hydrophilicity of PCL fibers was improved by adding low molecular weight poly ethylene glycol (PEG) to the electrospinning solution. Poly (caprolactone) (PCL) with Mw=80000 and poly (ethylene glycol)(PEG)with Mw =4000, as well as methylene chloride (MC)and dimethyformamide (DMF) as solvent were used to electro-spin the polymer blend. Three blend solution concentrations (12, 14, and16)% each with (80/20 and 60/40) of PCL/PEG were electrospun. Pure PCL mat with a 10.5% solution concentration was also electrospun for comparison. SEM, FTIR, XRD and Contact Angle were used for the analysis. FTIR spectra showed that there were no interaction between PCL and PEG. The surface energy of Nanofibrous mat was tested by measuring the contact angle. The contact angle of pure PCL electrospun scaffold was about 118.2, indicating surface tension. For PCL/PEG samples contact angle was almost zero, indicating that the addition of small amount of hydrophilic PEG to PCL decrease the surface energy leading to an efficient spreading of cell solution on the scaffold. After conditioning for 24 hr,(T=25±2 o C and 75%relative humidity) the moisture content of the samples were measured. With increase in PEG content humidity content was increased. The adhesion behavior of cells on the PCL/PEG matrix surfaces was evaluated using CHO cells as a model cell. According to the SEM images, adhesion and proliferation on the surface of electrospun PCL/PEG mats as compared with pure PCL improved to a maximum and decreased as a result of farther PEG addition
الکتروریسی روش منحصر به فردی است که به کمک آن می توان الیافی با ابعاد نانو تولید کرد. نانو الیاف به دلیل خواص منحصر به فرد، از جمله نسبت سطح به حجم بالا و تخلخل کاربردهای بسیاری در زمینه های مختلف مثل سنسورها، فیلتراسیون و کاربردهای پزشکی دارند. یکی از کاربردهای مهم نانو الیاف به صورت داربستهایی جهت رشد و تکثیر سلولی است. پلیمرهایی که برای تولید داربستهای نانو الیاف استفاده می شوند غیر سمی ، زیست سازگار و زیست تخریب پذیر هستند. به علاوه محصولات حاصل از تخریب این پلیمرها نیز باید غیر سمی باشد. پلیمرهای مصنوعی چون پلی ال-لاکتیک اسید(PLLA )، و پلی‌کاپرولاکتون(PCL) از متداولترین پلیمرهابرای این هدف به شمار می روند. ولی این پلیمرها غیر آبدوست هستند. از آنجایی که سطوح آبدوست به چسبندگی و تکثیر سلولها کمک می کنند تلاشهای زیادی در جهت آبدوست کردن این پلیمرها صورت گرفته است. پلی‌کاپرولاکتون استحکام و مدول مکانیکی بالایی دارد و می تواند کاندیدای مناسبی برای تولید داربست باشد. ولی به دلیل آبگریزی با محدودیتهایی در رابطه با کشت سلولی مواجه است. برای رفع این مشکل پلی‌اتیلن‌گلایکول با وزن مولکولی 4000 به محلول ریسندگی پلی‌کاپرولاکتون با وزن مولکولی 80000 اضافه شد. به این منظور از متیلن کلراید (MC ) و دی متیل فرمامید (DMF) نیز به عنوان حلال برای الکتروریسی مخلوط پلیمرها استفاده شد. محلولهای الکتروریسی با غلظتهای 14،12و 16 درصد و برای هرکدام دو نسبت مختلف 80:20 و 60:40 از مخلوط پلی‌کاپرولاکتون–پلی‌اتیلن‌گلایکول تهیه گردیده و توسط الکتروریسی لایه های نانو الیاف تهیه گردید. جهت مقایسه، لایه نانو الیاف پلی‌کاپرولاکتون خالص نیز از محلول 5/10 درصد آن تهیه شد. برای بررسی از EM،FTIR،XRD و تعیین زاویه تماس استفاده شد. نتایج به دست آمده از FTIR وXRD نشان داد که هیچ گونه واکنش شیمیایی بین دو پلیمر پس از مخلوط شدن صورت نگرفته است و ساختار کریستالی مخلوط نیز درمقایسه با پلی‌کاپرولاکتون خالص تغییر نکرده است. پس از محاسبه زاویه تماس مشخص شد که پلی‌کاپرولاکتون خالص دارای زاویه تماس برابر 2/118 بوده وبرای بقیه نمونه ها این مقدار صفر بوده است که به معنی پخش شدن مایع به محض قرار گرفتن روی سطح پلیمر است. به منظور اندازه گیری رطوبت نسبی نمونه ها در معرض جریان هوای گرم 40 درجه سانتی گراد قرار گرفتند تا دیگر کاهش وزنی مشاهده نشد. سپس نمونه ها به مدت 24 ساعت در شرایط استاندارد با رطوبت نسبی75 درصد و دمای 25 درجه سانتیگراد قرا آزمایشهای مکانیکی انجام شده نشان داد که تغییر محسوسی در خواص مکانیکی پلی‌کاپرولاکتون خالص پس از مخلوط شدن با پلی‌اتیلن‌گلایکول صورت نگرفته است. ر گرفتند. نتایج نشان داد که با افزودن پلی‌اتیلن گلایکول به محلول ریسندگی آبدوستی آن افزایش یافته است.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی